Κάδρο κρεμασμένο στην καρδιά μου ο Μάνος Χατζιδάκις! Ναι! Ναι! ξέρω τι θα μου έλεγες μαέστρο αν έβλεπες τι γράφω για σένα, σε κάθε σημαδιακή ημερομηνία όπως η σημερινή που μας άφησες ξαφνικά …
”Σταμάτα να είσαι κολλημένη επάνω μου… σε τέτοια απόσταση αναπνοής που με κρατάς δεν θα με μάθεις ποτέ !
Λοιπόν άκου μαέστρο- να ναι ξέρω σ΄ εκνευρίζει η προσφώνηση-αλλά πως να σε πω, μάτια μου ,όταν η κάθε μας κουβέντα μου άνοιγε πόρτες κλειστές του μυαλού μου. Γιατί δεν ήταν μόνο η μουσική σου που καθησυχάζει την ”ανεπίδεκτη” ψυχή μου – όπως θα μου έλεγες…
Αλλά εγώ εκει θα επέμενα με την εμμονή του δημοσιογράφου να μάθει τα πάντα για σένα. Πως έγινες φίλος με τον Φελλίνι με τον Νίνο Ρότα ,τον Μπεζάρ, με τον Κούν τον Ελύτη τον Νίκο Γκάτσο τον Τσαρούχη, τον Μόραλη, την Μελίνα τον Ντασσέν και εσύ θα μου απαντούσες
“Απλά ,όταν οι λέξεις συναντιόνται ,ακολουθεί η σιωπή της δημιουργίας…”
Αλήθεια μαέστρο μου τι θα έλεγες για την σημερινή μουσική πραγματικότητα με τους ράπερ και τους τράπερ και τους τάπερ που πυροβολούν αντιπάλους και με την αρρυθμία της μουσικής τους οργώνουν τις ψυχές της νεολαίας μας ;
Ναι Ναι θα απαντήσεις μ΄ εκείνο το κείμενο που διαβάστηκε στη συναυλία στις 7-11-1988 για την κράτηση της Βογιατζή με το παιδί της…Το τότε μήνυμα είναι απάντηση απόλυτη και στη σημερινή πραγματικότητα
”Είναι θλιβερό για όλους μας, να είναι ελεύθερος ύστερα από δίκη ο δολοφόνος ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού ,ενώ τα ανύποπτα παιδιά μας παραμορφώνονται μες στις Ασφάλειες για Πλημμελήματα. Καταχραστές να δικάζονται σε λιγόχρονη φυλάκιση και δολοφόνοι εκβιαστές και μεταπράτες ναρκωτικών να μη συλλαμβάνονται είτε απο ανικανότητα είτε απο εθελουσία επαγγελματική τύφλωση … Είναι όλα αυτά να παρέχονται από την επίσημη και ”σοσιαλιστική”μας Κυβέρνηση και η Βογιατζή με το νήπιο παιδί της να μένει προφυλακισμένη…
Σαν Εθνός είμαστε για λύπη!
Η απόλυτη ικανοποίηση ενός δημοσιογράφου είναι η συνάντηση με ιδιοφυής ανθρώπους όπως ο Μάνος Χατζιδάκις. Ανείπωτη η θλίψη όμως οταν ο θάνατος παρεμβαίνει και διαλύει σχέσεις ανθρώπινες…
Είναι γνωστό, οτι ο Μάνος Χατζιδάκις είναι βαθιά πολιτικό ον Στρατευμένος ανένταχτος ! Οπως λέει και ο Κώστας Σταματίου. Μιλάει για όλα με την ελευθερία που του επιτρέπει η εξ αρχής εκούσια ένταξή του στην ”προοδευτική” παράδοση.
”-Μέσα στην οποία ο συμπαθής Μουφλουζέλης κάνει περίπατο με τον στρατηγό Μακρυγιάννη σε ώρες απογευματινές. Ο πατήρ ημών Βαμβακάρης μελοποιεί σε ήχο πλάγιο τη Γυναίκα της Ζάκυθος του Διονυσίου Σολωμού. Και η Μαντώ Μαυρογένους χορεύει βαρύ ζεϊμπέκικο με τη Ρόζα Λουξεμπουργκ την Πασιονάρια ή την Πηνελόπη Δέλτα ,ενισχύοντας το κίνημα για την απελευθέρωση των γυναικών…”
Ο Μάνος Χατζιδάκις άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο ”Ευαγγελισμός” στις 15 Ιουνίου του 1994!
