Γράφει ο Αλκης Φιτσλοπουλος
Η Κατερίνα Στεφανίδη, που μας έφερε ασημένιο μετάλλιο από το πανευρωπαϊκό της Ρώμης, -«χρυσή» στο Ρίο το 2016 και γενικά συλλέκτρια μεταλλίων στην καριέρα της, είχε μια προγραμμένη πορεία από μικρή. Κι αυτή καθώς κι η μικρότερή της αδερφή, η Γεωργία, πρώην άλτρια του επί κοντώ και πρωταθλήτρια, μάλιστα, που σταμάτησε.
Με πατέρα τον Γιώργο Στεφανίδη, πρωταθλητή στο τριπλούν και μετέπειτα μπασκετμπολίστα σε ΟΦΗ, Ρουφ, απόφοιτο της Γυμναστικής Ακαδημίας και μητέρα την Ζωή Βαρέλη της ίδιας σχολής, ήταν αδύνατο να μην γίνει αθλήτρια. Από μικρή έλεγε «εγώ θα γίνω Ολυμπιονίκης». Κι έγινε. Σε σε κάθε της επιτυχία, οι πρώτοι που έσπευδαν για τα συχαρίκια, εκτός από τους προέδρου της δημοκρατίας ήταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης, συμφοιτητής της Ζωής και γείτονας στην Παλλήνη.
Η Κατερίνα γεννήθηκε στην Παλλήνη στις 4 Φεβρουαρίου 1990. Ατίθασο νιάτο, πιτσιρίκι. Γλυκύτατη, αλλά και ζαβολιάρα. Στα 14 της, ως λέγεται, οδήγησε αυτή το αυτοκίνητο του πατέρα της από την Παλλήνη στον Άγιο Κοσμά. Χωρίς δίπλωμα, εννοείται. Ενώ είχε ξεκινήσει αθλητισμό, έκρυβε στο μαξιλάρι της «απαγορευμένες ουσίες».
Σοκολάτες και μπισκότα, δηλαδή. Παγκόσμιο ρεκόρ με 4μ.37 είχε κάνει για ηλικίες κάτω των 18 ετών το 2005, σε ηλικία 15 ετών και μετά, άρχισε να παίρνει κιλά. Την έστειλαν σε διαιτολόγο γιατί έπρεπε να χάσει κιλά. Στα 16 της, επάνω στην τρέλα της εφηβείας, η Κατερίνα δήλωση ότι σταματάει τον αθλητισμό! Εκτός της εφηβικής έκρηξης στο μυαλό της, υπάρχει ένα, ακόμα, πρόβλημα. Η… υψοφοβία! Ναι, αυτή που έχει στόχο να πέσει στο στρώμα από τα 5μ., φοβάται τα ύψη! Είναι από τις περιπτώσεις αθλητών που πλάθουν έτσι την σκέψη τους και τελικά, νικούν τον φόβο. Την «έσωσε» μια παλιά της συναθλήτριά της, η Γωγώ Τσιλιγγίρη, που στο μεταξύ είχε γίνει καθηγήτρια στην Γυμναστική Ακαδημία, ΤΕΦΑΑ. Την επανέφερε. Ευτυχώς. Το 2009 η Κατερίνα Στεφανίδη έφυγε για το Στάμφορντ των ΗΠΑ, για σπουδές βιολογίας. Είχε δηλώσεις παλιότερα «με πίεσαν και με κλώτσησαν οι γονείς μου για να φύγω». Δεν τρελαινόταν με την ιδέα να πάει στην Αμερική. Αυτοί, ήξεραν, ωστόσο, ότι η Αμερική θα έδινε όλα εκείνα τα εφόδια στην Κατερίνα στο άθλημά της. Σε μία επίσκεψη στο Φοίνιξ της Αριζόνα, γνώρισε τον Μιτς Κρίερ, παλιό άλτη του επί κοντώ και προπονητή. Έγιναν φίλοι. Η φιλία εξελίχθηκε σε έρωτα κι ο έρωτας σε γάμο. Ο Μιτς, ένα εκπληκτικό παιδί, τράβηξε διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του συζύγου και του προπονητή και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Συν τοις άλλοις, ο Μιτς, ως άντρας, έχει κι ένα πολύ σοβαρό προνόμιο που γοητεύει τις γυναίκες. Ξέρει και… μαγειρεύει. Γιατί η Κατερίνα, δεν έχει σχέση με το «άθλημα» της μαγειρικής. Καμία, όμως. Ούτε καν, αυγό τηγανητό, για την «τιμή των όπλων» της γυναικείας φύσης.
Το 2016, περίπου δυο μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με άλμα στα 4μ.85, ο Κατερίνα Στεφανίδη είχε έναν σοβαρό τραυματισμό. Δεν το έμαθε ποτέ και κανείς, ούτε τι έγινε τα δυο τελευταία χρόνια, «περάσαμε πολύ άσχημα, δεν το ξέρουν ούτε οι γονείς μου». Κατάφερε μόνη της και τον δάμασε, έχοντας στο μυαλό της τις κουβέντες του Ερρίκου Ίψεν, πως «ο πόνος μπορεί να είναι και δημιουργικός». Κατά τα άλλα, η Κατερίνα είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος, ενεργή στα socialmedia, με χιλιάδες followers.
