“Οι κακοποιητές έχουν τα κλειδιά του σπιτιού μας”
Της Δέσποινας Μακρινού
Έχουν τα κλειδιά του σπιτιού μας, όχι όμως και τα κλειδιά της σωματικής και ψυχικής μας αυτοτέλειας.
Η βαρβαρότητα είναι εδώ. Εχει τα ίδια κλειδια με εμάς. Δεν παραβιάζει την πόρτα. Είναι στο σπίτι. Στο κρεβάτι μας. Στο πλευρό μας.
Δεν παραβιάζει το άσυλο. Είναι τυπικά ο σύντροφός μας. Ο ευγενής συνοδός μας στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ξέρει να “χτυπά” εκεί που δεν εκτίθεται … Ξέρει να προστατεύει τον διασυρμό του, την δημόσια εικόνα του.
Απειλεί και εκφοβίζει. Δηλώνει έτοιμος για το κακό και δειλός για την συγνώμη.
Ο κακοποιητής είναι άτομο με προβληματική προσωπικότητα. Με χαμηλή αυτοεκτίμηση και πολλά συμπλέγματα. Οι βίαιες προσλαμβάνουσες, το βίαιο ιστορικό ανάπτυξης. το βίαιο παρελθόν είναι συνήθως οι παρακαταθήκες της μνήμης του. Αναπαράγει το ίδιο μοντέλο με τη μέθοδο της γνωστής συνθήκης. Χειροδικεί και ικανοποιείται. Μειώνει το θύμα, το θεωρεί κτήμα του και ξεσπά βίαια πάνω του χωρίς ιδιαίτερο λόγο και αιτία.
Η έννοια της εξουσίας και της κατοχής “απλοποιεί” και δικαιολογεί την συμπεριφορά του.
Ο διάλογος είναι κομμάτι άγνωστο και μισητό. Το υπερενισχυμένο εγώ δεν επιτρέπει αντιρρήσεις και διαφωνίες.
Μία κακοποιητική συμπεριφορά διακρίνεται σε σωματική ή λεκτική, σε τραυματισμό, επιθετικότητα, βιασμό, και τέλος σε έγκλημα.
Το θύμα παραδίδεται στους εκβιασμούς και τις απειλές και τρέμει στην ιδέα της γνωστοποίησης. Δύσκολα απελευθερώνεται και ακόμη πιο δύσκολα αντιδρά.
Θέλει να πιστεύει ότι η εκ των υστέρων συγνώμη, μπορεί να είναι καταλυτική και διορθωτική. Έως την επόμενη φορά…
Ζει σε μιά αφόρητη κατάσταση μειωμένης αυτοεκτίμησης.
Σε ένα εφιαλτικό αδιέξοδο από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει.
Νοιώθει απροστάτευτο και μόνο.
Ντρέπεται και αποφεύγει τις κοινωνικές συναναστροφές. Ζει την απελπισία της επιλογής του συντρόφου του.
Δύσκολα καταφέρνει να ξεφύγει.
Ώσπου μιά μέρα η κατάσταση χρειάζεται επείγουσα εξωτερική βοήθεια. Τότε και μόνο τότε μπορεί να τολμήσει. Αντιλαμβάνεται ότι δεν πάει άλλο…
Τα τελευταία χρόνια η έμφυλη βία δεν καταγράφεται μόνο σε οικογένειες χαμηλού βιοτικού επιπέδου, χαμηλής μόρφωσης και παιδείας. Τα γεγονότα και οι μαρτυρίες που έχουν δει το φώς της δημοσιότητας εκπλήσουν ανησυχητικά. Η ενδοοικογενειακή βία κρύβεται στα μεγάλα σαλόνια των εύπορων οικογενειών. Εκεί που δύσκολα βρίσκει το δρόμο της η αλήθεια.
Η κοινοποίηση είναι η μόνη λύση! Μιλάμε!
