Ξημέρωσε η Αυγή χωρίς την Αυγή!
Της Δέσποινας Μακρινού
Τετάρτη 26 Ιουνίου του 2024. Θλιβερή ημέρα για την Αριστερά! Ένας ξαφνικός θάνατος που θα καταγραφεί στις μαύρες σελίδες της ιστορίας της Αριστεράς και της Ελευθεροτυπίας στη χώρα μας . Ένας ανεπάντεχος θάνατος ενός ντοκουμέντου 72 χρόνω. Μιάς περιπέτειας ζωής και αγώνα αποτυπωμένοι στις σελίδες, μιάς απο τις πιο δημοκρατικές φωνές στην ιστορία του έντυπου Τύπου .
Η Αυγή η εφημερίδα της Αριστεράς δεν “κρέμεται” πλέον στα περίπτερα. Σιώπησε αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στην ενημέρωση. Ένα κενό στόν πολιτισμό και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Η φωνή των δημοσιογράφων, των ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, του πολιτισμού και των κινημάτων, που άφησαν με τη γραφή τους αποτύπωμα στην ιστορία, σίγησε.
Σοκ και θλίψη με απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες συνέπειες για μία υπόθεση που βρίσκεται ήδη σε αμφισβήτηση. Για μιά υπόθεση που είναι γεμάτη ανησυχία για το μέλλον, γεμάτη αβεβαιότητα.
Την πρώτη φορά ήταν η Χούντα, τη δεύτερη το ίδιο το κόμμα της ιδιοκτησίας της. Ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν αντέχει πιά την ριζοσπαστικοποίηση. Δεν αντέχει τον ίδιο του τον εαυτό. Την ίδια τη φύση της δημιουργίας του.
Που νοιώθει άβολα σε ένα τίτλο που κληρονόμησε. Δεν έχει τίποτα κοινό με τους αγώνες και τις θυσίες των ανθρώπων που τον στελέχωσαν. Τίποτα κοινό με αυτό που οραματίστηκαν οι ψηφόφοροι του 2015.
“Σοβαρά οικονομικά προβλήματα” επικαλέστηκε ο εκπρόσωπος της Διοίκησης ως λόγο για το κλείσιμο της καθημερινής έκδοσης. Οικονομικά προβλήματα που εκμηδένισαν τα εμπόδια της ουσιαστικής παρουσίας της εφημερίδας.
Την ιστορικότητά της και την αναγκαιότητα της ύπαρξης της.
Ωστόσο η εφημερίδα πάντα είχε οικονομικά προβλήματα, πάντα αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες. Όλα όμως τα ξεπερνούσε η ουσιαστική και αναγκαία ύπαρξή της στο χώρο της Αριστεράς και του ελληνικού τύπου.
“Μέσα σε 20 λεπτά, όσο κράτησε η ενημέρωση της θλιβερής είδησης, διαγράφηκε η βαριά ιστορία της εφημερίδας” δηλώνουν σε ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι που απο τη μιά μέρα στην άλλη ρίχτηκαν στην ανεργία. Για άλλη μιά φορά το μέλλον της Αριστεράς και της φωνής της, μπήκε σε δοκιμασία. Και αυτή τη φορά απο τις ίδιες της τις πηγές. Απο αυτές που έχουν τη δύναμη αλλά όχι το όραμα και τις ελπίδες.
