Πριν ακριβώς 50 χρόνια! Η Τουρκία εισβάλει στην Κύπρο επικαλούμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 15 Ιουλίου, η Εθνική Φρουρά της Κύπρου και μερίδα στελεχών της ΕΟΚΑ Β, κατ’ εντολή της στρατιωτικής χούντας των συνταγματαρχών, επιχειρεί πραξικόπημα κατά του Εθνάρχη Μακαρίου. Στόχος της παρανοϊκής αλαζονείας των χουντικών να επεκτείνουν την κυριαρχία τους και στο νησί.
Στην Κύπρο ο τρόμος του πολέμου κυριεύει τους κατοίκους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ζούσαν αρμονικά.
Τα πρώτα σημάδια του πολέμου λίγες μέρες μετά γίνονται ακόμη πιο ανησυχητικά. Στις 20 Ιουλίου η Τουρκία εισβάλει στο νησί. Καταλαμβάνει το 34 % της κυπριακής έκτασης. Ο Μακάριος εξαφανίζεται. Η πληροφορία ότι είναι νεκρός επιστρατεύεται και δημιουργεί σύγχυση.
Στην Ελλάδα κηρύσσεται επιστράτευση. 200.000 στρατιώτες ετοιμοπόλεμοι. Η χούντα ψυχορραγεί. Αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση. Ο Ιωαννίδης, το γεράκι της, είναι τρομοκρατημένος.
Το ραδιοφωνικό διάγγελμα του Μακαρίου περιπλέκει την κατάσταση.
“Ελληνικέ Κυπριακέ Λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις, ποιος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος, τον οποίο συ εξέλεξες δια να είναι ο ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός. Είμαι ζωντανός. Και είμαι μαζί σου, συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα. Το πραξικόπημα της χούντας απέτυχε. Εγώ ήμουν ο στόχος της και εγώ, εφόσον ζω, η Χούντα εις την Κύπρον δεν θα περάση. Η Χούντα απεφάσισε να καταστρέψη την Κύπρο. Να την διχοτομήση. Αλλά δεν θα το κατορθώση. Πρόβαλε παντοιοτρόπως αντίστασιν εις την Χούντα. Μη φοβηθής. Ενταχθήτε όλοι εις τα νομίμους δυνάμεις του κράτους. Η Χούντα δεν πρέπει να περάση και δεν θα περάση. Νυν υπέρ πάντων ο αγών!”
Χιλιάδες κάτοικοι του νησιού εκτοπίζονται με εξαιρετική βιαιότητα από τα σπίτια τους, ενώ κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων εκατοντάδες έχασαν τη ζωή τους και άλλοι τόσοι εξαφανίστηκαν και δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Μιά ιστορία 50 χρόνων που βασανίζει πολλές οικογένειες ακόμη και σήμερα.
Πόνος και οργή. Μαράθηκαν οι ελπίδες των συγγενών.Μόλις πριν από λίγες μέρες εντοπίστηκαν τα οστά ενός αγοριού 6 μηνών.
Ο μακρύς κατάλογος των αγνοουμένων, το θέμα της πιο τραγικής ανθρώπινης ιστορίας ορίζεται στον τρομακτικό απολογισμό των 1619 μεταξύ των οποίων πολλοί άμαχοι, παιδιά και γυναίκες. Και δυστυχώς η ιστορία καταγράφει ακόμη πιο πικρές σελίδες διαπιστώνοντας ότι το 50 % δεν έχει ακόμη ταυτοποιηθεί.
Το γεγονός αυτό δημιουργεί ακόμη ελπίδες στους συγγενείς, ανατρέποντας κάθε στιγμή της ζωής τους παραμένοντας σε αναμονή και ελπίδα.
Η ταφή των νεκρών αγαπημένων τους δεν έχει βρεί δικαίωση.
