Αποχώρηση λόγω…κοιλιακού άλγους
Η συμβουλή της ημέρας “έαν έχετε κοιλόπονο στο γιατρό”. Ο κοιλόπονος βλάπτει σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτούς που σήμερα τον εκπροσωπούν
.Της Δέσποινας Μακρινού
Οι “ακατανόμαστοι” που αποχωρούν λόγω διαφωνίας με τις σύγχρονες αυτοσχέδιες και εγωκεντρικές “σοσιαλιστικές” καινοτομίες, χρειάζονται θεραπεία.
Τέλος !
“Αυτά που ξέρατε δεν ισχύουν για το νέο πρόσωπο της νέας ιδεολογίας της Αριστεράς”!
Το δύσκολο έργο της γνωμάτευσης μιάς μεταδοτικής ασθένειας, που πλήττει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, έχουν αναλάβει εκτός από τον ίδιο τον Πρόεδρο, συνεργάτες του περιβάλλοντός του, που σήμερα στην όψιμη πολιτική τους παρουσία, ανακάλυψαν την Αριστερά για εξιλέωση.
Κοιλοπονούν λοιπόν, οι αποχωρήσαντες απο τον ΣΥΡΙΖΑ και χρειάζονται γιατρό. Έτσι για έναν “πόνο” και χωρίς “πόνο” και σεβασμό, διαγράφεται η καθολική πορεία τους σε ένα κόμμα που πρωτοστάτησαν για να δημιουργηθεί, στήριξαν την ύπαρξη του και συμμετείχαν στο μεγάλο εγχείρημα της Πρώτης φοράς Αριστερά.
Μιάς ιστορικής στιγμής για την ελληνική Αριστερά, που έδωσε ελπίδα και όραμα, σε μιά ζοφερή περίοδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης.
Οι ίδιοι οι αποχωρήσαντες, μίλησαν με θέσεις και απόψεις υποστηρίζοντας την απόφασή τους. Μιά δύσκολη απόφαση που δεν προέκυψε αβασάνιστα.
Για να εισπράξουν την απαξιωτική και προσβλητική διαπίστωση ότι νοσούν και μάλιστα σοβαρά. Κατα δική μας εκτίμηση, η επιλογή του συγκεκριμένου νοσούντος σημείου του σώματος δεν έγινε τυχαία. Το κοιλιακό άλγος μπορεί να είναι ακόμη και θανατηφόρο.
Κάποτε ακούγαμε για συντροφικά μαχαιρώματα και υποστηρίζαμε μετά βδελυγμίας, ότι ανήκουν στην αρρωστημένη μυθοπλασία της άλλης πλευράς, που ήθελε με κάθε τρόπο να διαβάλλει.
Σήμερα τα μαχαιρώματα αυτά – κάθε άλλο παρά συντροφικά – έχουν στραφεί στον ίδιο μας τον εαυτό. Στην ίδια την ύπαρξη μας, χωρίς αιδώ, χωρίς σεβασμό, χωρίς ιστορική μνήμη.
Οι αποχαιρετισμοί συνήθως είναι θλιβεροί και πονάνε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αποχαιρετισμοί είναι κυνικοί και εμπεριέχουν χυδαιότητα.
