Γράφει η Ευτυχία Καρύδη Φαράκου Έχω κι άλλη φορά αναφερθεί στις δύο εξαμηνιαίες εκδόσεις, η σπορά και Κριτική (μαρξιστικό αρχείο ιστορίας & αναλύσεων). Επανέρχομαι γιατί η πορεία τους συνεχίζεται. Μια ομάδα θηλυκών και αρσενικών ανθρώπων καταφανώς ευαίσθητων σκεπτόμενων (ευτυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν και τέτοιοι στους καιρούς μας) με σοβαρότητα, που απαιτεί ένα γνωστικό αντικείμενο, καταγίνονται με θέματα που έχουν ευρύ πολιτισμικό υπόβαθρο.
Θέλω τον μπελά του κεφαλιού μου, σκέπτομαι, αφού είναι αδύνατον να διαβάσω τα άρθρα χωρίς να σταθώ προσεκτικά σε παραγράφους, λέξεις. Χωρίς να υπογραμμίσω και να προβληματιστώ ανατρέχοντας σε δικές μου γνώσεις. Χωρίς να σηκωθώ και να αναζητήσω σε βιβλία διάφορα στοιχεία. Εκεί που τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο είναι όταν πιάνομαι αδιάβαστη. Αγχώνομαι,δυσανασχετώ, γιατί πρέπει να ξεβολευτώ για τα καλά. Ούτε εξετάσεις να έδινα…
Φοβάμαι πως με όσα είπα θα έκανα να φαίνονται δυσανάγνωστες οι δυο περιοδικές εκδόσεις, ενώ απλώς ήθελα να πω.Δεν πρόκειται για passar tempo- κομπολόγια στιγμιαίας ευφορίας, τύπου Helloplayboi, magazine gossip, ευκολομάσητο κουτσομπολίστικο κιτρινισμό. Σε κάθε περίπτωση, η σπορά και η Κριτική, διακρίνονται για διαύγεια, ακρίβεια και ηθική αισθητικής.
Αναζητείστε τα στα βιβλιοπωλεία. Ίσως πλησιάζοντας τα να νιώσετε πως αξίζετε, αξίζουμε πολλά καλύτερα από το χυλό μιζέριας που καθημερινά μάς ταϊζουν. Να! Μια μικρή γεύση από την προμετωπίδα της Κριτικής:
Από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του,
στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του
Καρλ Μαρξ
και από την προμετωπίδα της σποράς:
Κάποτε θ΄ανταμώσουμε
στους λόφους του ήλιου.
Μην ξεχνάς.
Περπάτα.
Γιάννης Ρίτσος
