Την Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου θα απονεμηθεί το Βραβείο Ειρήνης “Νίκος Νικηφορίδης 2024 στο Αμφιθέατρο “Μιλτιάδης Έβερτ” της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων.
Από την Ελλάδα θα βραβευτεί ο πρώην Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για το Επίτευγμα της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Από την Κύπρο, το δικοινοτικό κίνημα συνύπαρξης σε μια ενωμένη Κύπρο.
Το βραβείο απονέμεται στους:
Γιώργο Λιασή, πρόεδρο της Ένωσης Κυπρίων Προσφύγων Ελλάδος και
Neşe Yaşın, Τουρκοκύπρια ποιήτρια, καθηγήτρια του
Πανεπιστημίου Κύπρου.
Παρουσιάζει και συντονίζει η δημοσιογράφος Γιάννα Παπαδάκου.
Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την βοήθεια της δημοτικής παράταξης «Ανοιχτή Πόλη».
Ο Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας
Πάνος Τριγάζης Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Neşe Yaşın
Τουρκοκύπρια ποιήτρια και δημοσιογράφος. Η Νεσιέ Γιασίν γεννήθηκε το 1959 στην Περιστερώνα Λευκωσίας. Είναι κόρη του επίσης ποιητή και συγγραφέα Εζκέρ Γιασίν και αδερφή του βραβευμένου ποιητή Μεχμέτ Γιασίν. Μετά την αποφοίτησή της από το Κολέγιο Μααρίφ, η Γιασίν ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές της στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Μέσης Ανατολής όπου σπούδασε κοινωνιολογία. Έπειτα αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Κύπρου.
Με την επιστροφή της στην Κύπρο αναμείχθηκε έντονα στα πολιτικά πράγματα του τόπου, αγωνίστηκε μέσα από διάφορες δικοινοτικές ομάδες – αλλά και με την ποίησή της – για επανένωση της διαιρεμένης πατρίδας. Γι’ αυτή της τη δράση ενάντια στο καθεστώς Ντενκτάς κατηγορήθηκε από «στρατοδικείο» στα κατεχόμενα, η δίκη όμως ματαιώθηκε με παρέμβαση 33 Ευρωβουλευτών, Ευρωπαίων συγγραφέων και της Διεθνούς Αμνηστείας. Το σπίτι της έγινε στόχος έρευνας και κατάσχεσης εγγράφων από την «αστυνομία» του ψευδοκράτους.
Το 1997 η Νεσιέ Γιασίν αποφάσισε να εγκατασταθεί στις ελεύθερες περιοχές. Διδάσκει τουρκική γλώσσα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών).
Βίντεο: Η δική μου η Πατρίδα
Ποίηση: Νεσιέ Γιασίν, Μελοποίηση: Μάριος Τόκας, Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Γιώργος Λιασής
Ο Ελληνοκύπριος Γιώργος Λιασής, οικονομολόγος, γεννήθηκε το 1959 στο Παλαίκυθρο Λευκωσίας. Είναι ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Ένωσης Κυπρίων Προσφύγων Ελλάδας “Κυπρος ’74”
Οι περιπτώσεις μαζικών δολοφονιών ένθεν και ένθεν από παράνομες ομάδες αλλά και από τον τακτικό στρατό, αρκετές. Μια από τις περιπτώσεις αυτές ήταν και η μαζική εν ψυχρώ δολοφονία 17 αμάχων στο χωριό Παλαίκυθρο κοντά στη Λευκωσία και αφορούσε την οικογένεια του Γιώργου Λιασή, μόλις 15 χρονών, τότε, καθώς και την οικογένεια Αντρέα Σουππουρή.
Συνολικά ήμασταν μέσα στο σπίτι 21 άτομα. Eπικρατούσε μια αβεβαιότητα, μια αγωνία, μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Από μακριά βλέπαμε φωτιές, βλέπαμε πολλά στρατιωτικά αυτοκίνητα στο δρόμο Λευκωσίας – Αμμοχώστου.
Το Σάββατο 17 Αυγούστου έμελλε να ήταν η μέρα του μεγάλου μακελειού. Κατά τις δέκα και μισή ήρθαν στο σπίτι 3-4 νεαροί άντρες κρατώντας σωλήνες και άρχισαν να πυροβολούν. Χωρίς καλά καλά να καταλάβουμε τι γίνεται μάς έβγαλαν με το ζόρι στην αυλή του σπιτιού. Κλαίγαμε, φωνάζαμε, δεν ξέραμε πώς να αντιδράσουμε. Όταν βγήκα έξω από το σπίτι είδα προς το βάθος της αυλής ότι ήταν ήδη σκοτωμένη η μητέρα μου (με μια μόνο!!! σφαίρα στην καρδιά). Το ίδιο και ο παππούς μου, ο Σουππουρής και η αδερφή του Θέκλα.
Οι μακελάρηδες επιτέλεσαν το καθήκον τους. Σκότωσαν από βρέφος 6 μηνών μέχρι γέροντα 73 χρονών. Το αποτέλεσμα του εθνικισμού και του μίσους που είχε φωλιάσει στα πιο ανατριχιαστικά και βρόμικα ένστικτα των ακραίων εθνικιστών.
Απολογισμός; Από τα 21 άτομα που βρισκόμασταν στο σπίτι σκοτώθηκαν 17, τρεις τραυματίστηκαν και ένας, ο μικρός τότε Κώστας Σουππουρής που κατάφερε και το έσκασε όταν κατάλαβε τι θα γινόταν!
Τάσσομαι υπέρ της σύστασης επιτροπής αλήθειας και συμφιλίωσης, στα πρότυπα της επιτροπής που συστάθηκε στη Νότιο Αφρική για τα εγκλήματα κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ. Θύτες και θύματα απέναντι, σ’ ένα τραπέζι για να λεχθούν αλήθειες και κίνητρα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν.
Θα ήθελα να αναφερθώ στις σημερινές εξελίξεις του κυπριακού προβλήματος. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να καθυστερήσουμε άλλο τη λύση. Μια λύση αρχών, βασισμένη στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία που θα επανενώνει τον τόπο και το λαό. Για μια Κύπρο χωρίς εγγυήσεις και ξένα στρατεύματα, αποστρατιωτικοποιημένη, στην οποία να μπορεί να ζήσει όλος ο κυπριακός λαός σε συνθήκες ειρήνης και δημιουργίας. Για να ξανάρθει το χαμόγελο στα χείλη όλων των Κυπρίων συμπατριωτών μας.
