Ναυμαχία Ναβαρίνου λαθροχειρίες σε ιστορικές σελίδες -Γράφει η Ευτυχία Καρύδη Φαράκου

    Συχνά ακούγεται η άποψη. Την Ιστορία την γράφουν οι νικητές. Όσο οι γνώσεις καθώς και η αρχειακή και βιβλιογραφική μου ερευνητική προσπάθεια μού επιτρέπουν, δεν συμφωνώ. Κανένας,- οποιασδήποτε κοσμοαντιλήψεως,- παγκοσμίως αποδεκτός επιστήμονας δεν αποκρύπτει γεγονότα. Το πρόβλημα βρίσκεται στην ερμηνεία των γεγονότων και στη λαθροχειρία τους, κοινώς σούφρωμα, που γίνεται στα εγχειρίδια εκπαιδευτικής ύλης, αλλά και από τα ΜΜΕ. Από σκοπιμότητα ή άγνοια, που δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη από την πρώτη.

    Θα θυμάστε, ότι στους εορτασμούς για την επέτειο για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η Ρωσία παραμερίστηκε. Επίσης δεν τονίστηκε η σημασία του Γ΄ Ρωσοτουρκικού Πολέμου, ο οποίος κατέληξε στην συνθήκη της Αδριανουπόλεως, με την οποία δημιουργήθηκε το πρώτο νεοελληνικό κράτος. Ενώ έγινε απόκρυψη του αποφασιστικού ρόλου της, στη θριαμβευτική νίκη των ευρωπαϊκών συμμαχικών δυνάμεων στην περίφημη ναυμαχία του Ναβαρίνου, το 1827.

    Ας πάρουμε τα πράγματα με κάποια σειρά. Παρόλες τις κριτικές παρεμβολές, στο ακέραια επιστημονικά έργο του: “Πολιτική Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδος”. Ο κάθε άλλο παρά Ρώσος πράκτορας και αδιαμφισβιτική Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδος”. δεξιός, γνωστός άνθρωπος των Γραμμάτων και πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης γράφει: “Ας μην κρυβόμαστε. Η δημιουργία του πρώτου ελληνικού κράτους οφείλεται, στην Ρωσοτουρκική Συνθήκη της Αδριανουπόλεως” του 1829, η οποία επισφράγησε τη νίκη των Ρώσων κατά των Τούρκων.

   Ο ίδιος, όπως άλλωστε και άλλοι Ιστορικοί, μεταξύ των οποίων ο εξόχως διακεκριμένος Ιστορικός του 20ου αιώνα Έρικ Χομπσμπάουν, σημειώνει:” Αι εκ διαμέτρου αντίθετοι επιδιώξεις των δύο κυρίως αντιμαχομένων δυνάμεων (ενν. Ρωσίας Αγγλίας) έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συνέπιπτον εις τον αποκλεισμόν της ελληνικής ανεξαρτησίας. Ακρογωνιαίος λίθος επί μακρόν της βρετανικής πολιτικής ήτο η ακεραιότης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διότι αυτή διασφάλιζε τα συμφέροντά της, καθώς και αποτροπή Ρωσοτουρκικού Πολέμου, ο οποίος εκινδύνευε να φέρη την Ρωσίαν εις την Κωνσταντινούπολιν. Οι Άγγλοι ήσαν υπέρ των Τούρκων διότι ήσαν κατά των Ρώσων…Το ίδιο αντέδρα και η Αυστρία του Μέττερνιχ, κατ΄εξοχήν φορέας αντιδραστικού απολυταρχισμού…ενώ η Γαλλία τότε, επεδίωκε μεν να εξασφαλίσει την σύστασιν μιας μεγάλης Ελλάδος ικανής να εξασφαλίσει την ανεξαρτησίαν της έναντι συγχρόνως της αγγλικής και ρωσικής επιρροής. Δεν ήτο όμως και διατεθειμένη να αναλάβει τολμηράς πρωτοβουλίας αγώνος”**

   Όταν οι στόλοι των Ευρωπαίων ο αγγλικός υπό τον ναύαρχον Κόδριγκτον, ο γαλλικός υπό τον Δεριγνύ, και ο ρωσικός υπό τον Χέυδν εμφανίζονται εις τον κόλπον του Ναβαρίνου, διότι ο Ιμπραήμ έλεγχε και ανεφοδιαζόταν από την Πελοπόννησο την οποία είχε καταλεηλατήσει, αφού η ελληνική επανάσταση βρισκόταν σε μια ακόμη κρίσιμη καμπή. Ο Κλέμενς φον Μέττερνιχ ήταν ο πρώτος ο οποίος κατενόησε “την τεράστιαν σημασίαν”* μιας ευρωτουρκικής ναυμαχίας στο Ναβαρίνο και επεδίωξε να προλάβει “την τρομακτικήν καταστροφήν”*

   Δεν τα κατάφερε. Ο Διερμηνέας των ρωσικών Προξενείων στην Πάτρα και την Σμύρνη Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος, με Οδύσσεια πονηριά απέναντι στον Ιμπραήμ και τους συμμάχους, επιδίωξε και πέτυχε να γίνει η ναυμαχία, στην οποία και έλαβε μέρος.”Τραυματισθείς κατά την δεξιάν κνήμην”*** αλλά και “κατά τον αριστερόν μαστόν υπό την καρδίαν”***”Η θεία πρόνοια τιμωρεί τον δόλον” γράφει ο Γούδας “αλλά αν ούτος εγένετο επ΄αγαθώ προστατεύει τον δολιευεθέντα. Αυτό τούτο συνέβη και εις τον Παπαρρηγόπουλον ετιμωρήθη μεν δια τον δόλον, αλλ΄εσώθη εκ θαύματος. Το μεν μέρος του δεύτερου τραύματος ήτο καιριότατον υπό την καρδίαν. Η δε σφαίρα έμελλε να φέρη ακαριαίως τον θάνατον, αν μη ημβλύνετο η ορμή αυτής υπό ευμεγέθους και στερεωτάτου ωρολογίου. Αλλ΄επυρράκτωσε μόνον και έτηξε απάσας τας μηχανάς αυτού…και αποκρουσθείσα εξέπεσεν”***

   Όλοι οι φιλελεύθεροι της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένων των Ρώσων Δεκεμβριστών και του ρωσικού λαού πανηγυρίζουν. Οι υπόδουλοι αναθαρρεύουν από την συντριπτική ήττα των Τούρκων στο Ναβαρίνο στις 8/20 Οκτωβρίου 1827.**** Ο Ρώσος Αυτοκράτορας στον επικεφαλής του συμμαχικού στόλου ναύαρχο Κόδριγκτον με αυτόγραφο επιστολή του, κάνει την σπανία για αλλοδαπόν τιμή να επιτρέπεται σε αυτόν να φέρει τα διάσημα του στρατιωτικού τάγματος του Αγίου Γεωργίου* Ο Άγγλος βασιλιάς Γεώργιος Δ΄ υποχρεώνεται κάτω από τις λαϊκές ζητωκραυγές να τον τιμήσει. Απονέμοντάς του, όμως τον μεγαλόσταυρον του “Λουτρού” του ψιθυρίζει: “Θα σάς άξιζε αγχόνη όχι παράσημο”.

    Από την άλλη ο Αυστριακός Αυτοκράτορας χαρακτήρισε την ναυμαχία “ως δολοφονία”* και ο Γάλλος ναύαρχος Δεριγνύ “Αν δεχθώμεν ως ακριβή τα όσα υποστηρίζει ο Πρόκες Όστεν, εχαρακτήρισε την ναυμαχίαν ως μίαν των μεγίστων αισχρουργιών όλων των αιώνων”* Στις 17/29 Ιανουαρίου 1828, είκοσι περίπου ημέρες μετά την άφιξη του Καποδίστρια στην Ελλάδα, στο λόγο του Στέμματος ο Ουέλλιγκτον χαρακτήρισε τη ναυμαχία “untoward arent =ατυχές συμβάν, απροσδόκητον υπό την δυσμενή άποψιν”* Ενώ Οι Times και η Morning Post γράφουν: “Η ναυμαχία αυτή είναι γεγονός χειρότερον εγκλήματος. Πρόκειται για βαρύ λάθος. Ο αγγλικός στόλος εχρησίμευσεν ως όργανον ρωσικής επεκτάσεως'”*

Η Ιστορία είναι Επιστήμη. Και όπως όλες οι Επιστήμες θέλει στοιχεία. Εάν έχουν βρεθεί νεώτερα ντοκουμέντα, που αναιρούν όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, ας έλθουν στο φως. Ας δημοσιευθούν επισήμως και ας καταγραφούν και στα βιβλία Ιστορίας. Κανείς δεν έχει δικαίωμα σε λαθροχειρίες.

20 Oκτωβρίου 2024

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~