Αλληλέγγυα σε μιά μάνα , που παλεύει με την κρατική αναλγησία
Η κυρία Δ. μια νέα μητέρα και εργαζόμενη σήμερα, που επέζησε απο σκληρή έμφυλη βία, πριν ενάμιση χρόνο βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη οικονομική και ψυχολογική κατάσταση. Οι κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων της πρότειναν να δώσει τα δύο της μωρά, ένα που μόλις έχει γεννήσει και ένα δυόμιση χρόνων, σε κάποια δομή μέχρι να ορθοποδήσει. Η ίδια ακολούθησε τις οδηγίες και προσπάθησε να βελτιώσει τις συνθήκες τις ζωής της για να μπορέσει στη συνέχεια να αναλάβει εκ νέου τη φροντίδα των παιδιών της που δεν επιθυμούσε να αποχωριστεί. Χώρισε από τον κακοποιητικό της σύντροφο και πατέρα του δεύτερου παιδιού. Βρήκε σπίτι και σταθερή εργασία. Μετά από αυτά, από κοινού με τον πατέρα του πρώτου της παιδιού, ζήτησαν πίσω τα παιδιά για να τα μεγαλώσουν.
Το ίδρυμα – ΝΠΔΔ και ένας από τους κυριότερους θεσμούς παιδικής προστασίας στη χώρα – που τα ανέλαβε, δεν πήγε παρά τις εκκλήσεις της να κάνει κοινωνική έρευνα για τις νέες συνθήκες της οικογένειας και επικαλούμενο πληροφορίες από τη ζωή της μητέρας 10 χρόνια πριν – όταν ως παιδί ζούσε και στη δομή του ίδιου αυτού ιδρύματος – έπεισε την εισαγγελία Αθηνών να καταθέσει αίτημα για αφαίρεση γονικής μέριμνας των παιδιών.
Κάθε προσπάθεια να μιλήσει η μητέρα ή η δικηγόρος της με την εισαγγελία ανηλίκων έπεσε στο κενό παρά τα επαναλαμβανόμενα αιτήματα.
Η απόφαση του ιδρύματος να χωρίσει τα παιδιά από τη μητέρα, προέκυπτε και από την απροθυμία του ιδρύματος να επιτρέψει την επικοινωνία μεταξύ τους, καθώς της επέτρεπε να βλέπει τα παιδιά (τα οποία τα είχε ήδη δώσει σε αναδοχή σε επαρχιακή πόλη παρά τη διαφωνία των γονέων) 1 ώρα το μήνα, παρά τις αντίθετες επιστολές της συνήγορου του παιδιού, η οποία είχε τοποθετηθεί με σαφήνεια για το ζήτημα.
Δυστυχώς, μετά από οκτώ ολόκληρους μήνες που η μητέρα αγωνιούσε για την απόφαση του δικαστηρίου, φάνηκε ότι το δικαστήριο δεν κατάφερε να εντοπίσει τα τεράστια κενά στην παιδική προστασία και να διαφυλάξει το δικαίωμα των παιδιών να ζήσουν την βιολογική τους οικογένεια – η απόφαση που εκδόθηκε, επαναλαμβάνει πλήρως τους ισχυρισμούς του ιδρύματος, ακόμα και όταν αυτοί καταρρίπτονται από δημόσια έγγραφα.
Το Ινστιτούτο Υγείας του παιδιού, με έγγραφο αιτήθηκε να επιστραφούν τα παιδιά στη μητέρα και να ενταχθεί σε πρόγραμμα στήριξης ευάλωτων οικογενειών υπό την αιγίδα του. Αντίστοιχο αίτημα έκανε και η ΑΜΚΕ «ΡΙΖΕΣ». Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αποτυπώθηκε στην απόφαση.
Ακόμα χειρότερη, ρατσιστική και ενάντια σε κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος είναι η δικαιολόγηση για την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον βιολογικό πατέρα του πρώτου παιδιού, όπου η απόφαση αναγράφει ότι εφόσον είναι μετανάστης χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, δεν μπορεί να έχει σταθερή εργασία και επομένως να υποστηρίξει οικονομικά την οικογένεια του!
Η μόνη λύση πλέον της κυρίας Δ. της μάνας, απέναντι στην ταξική και πλημμελή λειτουργία των θεσμών, ειναι να συνεχίσει το δικαστικό της αγώνα για επανένωση με τα παιδιά της, ο οποίος όμως δυστυχώς προβλέπεται πολυέξοδος.
Οι γυναικείες συλλογικότητες , οι φορείς υποστηριξης των δικαιωμάτων των παιδιών, αλλά και μεμονωμένα άτομα που νοιώθουν αλληλέγγυα, έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες για την στήριξη του αγώνα της ταλαίπωρης γυναίκας.
Μία απο αυτές τις πρωτοβουλίες αυτές είναι και το Μπαζαρ Αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης του διοργανώνει η F-Zone, το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου απο τις 12.00 το μεσημέρι έως τις 6.00 το απόγευμα, στο Καφενείο ( Στουρνάρη 4 ) στα Εξάρχεια.
