Λαός -Τύπος και Εξουσία! – Γράφει η Δήμητρα Γκουντούνα

Πως φθάσαμε μέχρι εδώ; Που πήγε  αυτή η παμπάλαιη κληρονομιά αυτού του λαού η ανθρωπιά; Και αλήθεια που πήγε η αίσθηση της οικογένειας; Αυτό το αληθινό ορμητήριο  που έλεγε και ο Μαγκάκης, κρατούμενος μέσα στις φυλακές Αβέρωφ (1969).΄Ως χθες τουλάχιστον ήταν “αυτό το αληθινό ορμητήριο  και καταφύγιο με τους δικούς σου ανθρώπους, που η αγάπη τους και η αγάπη σου είναι τα πιο ακατάλυτα στοιχεία της ζωής σου;”  Και η απελπισία της ενδοοικογενειακής βίας καλά κρατεί. Βιασμοί ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου σ΄ αθώα παιδάκια.

Και εκει που έλεγες δεν αναπνέω πιά σ΄ αυτό τον πλανήτη .Δεν έχων οξυγόνο .Ηρθε απο το πουθενά ένα κύμα  ανθρώπινης δροσιάς  μ΄ εκείνες τις χιλιάδες Λαού που ξεχύθηκαν στους δρόμους -Διαμαρτυρία-Συμπαράσταση-Δικαιοσύνη. Για εκείνους τους 57, που οτι και να κάνουμε δεν έχουν εισιτήριο  επιστροφής…

 Και ο Τύπος τι ρόλο παίζει…

Ο κλονισμός της αξιοπιστίας του Τύπου .ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν φέρει σ΄ αδιέξοδα  τη δημοσιογραφική οικογένεια. Φταίνε οι εργοδότες; Φταίει η   αυταρχική στάση της εξουσίας αλλά και   της υποτακτικής και δουλοπρεπούς στάσης  κάποιων  ; Φταίει η ΕΣΗΕΑ που δεν είναι απλά το συνδικαλιστικό όργανο αλλά και η πνευματική εστία των δημοσιογράφων;  Αυτή  ίσως να είναι και η αιτία που το Σωματείο μας έχει δεχθεί επιθέσεις εκ των έσω . Από κάποιους ”δημοσιογράφους” που κάνουν τα πάντα για να περάσουν στην Ακαδημίας 20 (ΕΣΗΕΑ) με στόχο να την αλώσουν. Με όπλα τους την παραπληροφόρηση και την παραπλάνηση του αναγνώστη ,  στα έντυπα που εργάζονται   Και  βοηθούν  μ΄ αυτό τον τρόπο ,να πέφτουμε στο χρηματιστήριο της κοινής γνώμης

Παλεύει η ένωση που το ΔΣ της . προέρχεται -ευτυχώς- απ΄ όλες τις παρατάξεις. Παλεύει με συνοδοιπόρους  τα ανεξάρτητα όργανα  του Σωματείου που είναι τα Πειθαρχικά. Εκει να δείτε γλέντια απειλές ,εκβιασμοί και κλαυσίγελος…

Ομως όπως, ανάταση μας έδωσε, η αυθόρμητη επανάσταση των ανθρώπων όλων των ηλικιών και των τάσεων με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών  Ανάταση μας δίνει και τούτη φουρνιά των δημοσιογράφων που παλεύουν μόνοι τους, χωρίς να προέρχονται απο κομματικούς σωλήνες,. Είναι εκείνοι , που μπορεί ακόμη να μην είναι ηχηρά ονόματα αλλά σηκώνουν την σημαία της αξιοπρέπειας και παλεύουν για μια ελεύθερη δημοσιογραφία με μόνους αποδέκτες τους απλούς πολίτες που παλεύουν μια ζωή  για τη ζωή τους.