Ήταν στις αρχές του 20ου αιώνα (1910), όταν οι αγρότες της Θεσσαλίας συγκρούστηκαν με τους χωροφύλακες, στο Κιλελέρ. Η σύγκρουση προήλθε όταν ζήτησαν να επιβιβαστούν στο τρένο χωρίς εισιτήριο, για να ταξιδέψουν στη Λάρισα.
Οι υπάλληλοι του τραίνου κάλεσαν τους χωροφύλακες για να τους απομακρύνουν και τότε άρχισε το κακό.
Τρείς νεκροί και πολλοί τραυματίες ήταν ο απολογισμός της βίαιης σύγκρουσης στις 6 Μαρτίου του 1910.
Είχε προηγηθεί το πέρασμα απο τον Θεσσαλικό Κάμπο, του Μαρίνου Αντύπα.Του μεγάλου Κεφαλλονίτη επαναστάτη.
Τα φλογερά λόγια του, για Δικαιοσύνη και ισότητα, είχαν επηρεάσει, είχαν μπολιάσει με δύναμη, τους εξαθλιωμένους τότε αγρότες.
“Προσπαθώ να φυτεύσω εις την ψυχήν των χωρικών, διά να γίνωσι μίαν ημέραν ελεύθεροι – ήδη είνε είλωτες – και επειδή η εργασία αύτη απαιτεί οικονομικήν ευρωστίαν – οιονεί λίπασμα διά το φυτόν – διά τούτο προσπαθώ το κατά δύναμιν ν” αφαιρεθώσιν από τα κακώς κτηθέντα δικαιώματα των τσιφλικιούχων, διά να δωθώσιν εις τους αδίκως εξ αυτών απογυμνωθέντας χωρικούς… Φρονώ ότι το δίκαιον είνε εκεί όπου το συμφέρον των πολλών και όχι των ολίγων, επομένως μεταχειρίζομαι τας δυνάμεις μου υπέρ της εξαφανίσεως του τσιφλικιού και της πλήρους ανεξαρτησίας του καλλιεργητού.Πολλάκις εδοκίμασα την λόγχη και την φυλακή, κατανοήσας έτσι ότι η πρόοδος της ιδέας έχει ανάγκην αυτοθυσίας και ότι το δέντρο του αγώνα ποτίζεται με αίμα και όχι με νερο”.
Ο Μαρίνος Αντύπας, επιστάτης στα κτήματα του θείου του στον Κάμπο, είχε προχωρήσει σε ριζοσπαστικές αλλαγές, τόσο ως προς τις συνθήκες εργασίας, όσο και ως προς την ποιοτική βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης ( παραγραφή των χρεών, αμοιβή με το 75% της παραγωγής, αργία τις Κυριακές και άλλα).
Ο Μαρίνος Αντύπας υπήρξε ενοχλητικό αγκάθι για τους τσιφλικάδες.
Το 1907 σε ένα συλλαλητήριο στο Λασποχώρι Θεσσαλίας, πυροβολήθηκε θανάσιμα “τον φάγανε σαν το σκυλί οι παλιοτσιφλικάδες”.
Αφήνοντας την τελευταία του πνοή, μπροστά στα μάτια των εξεγερμένων αγροτών ζήτησε απο τους συντρόφους του να συνεχίσουν τον αγώνα για “ Ισότητα, Αδελφότητα, Ελευθερία”!
Ο Μαρίνος Αντύπας, σύμβολο της αγροτιάς και του αγώνα, έγινε αργότερα ταινία στα 1966, απο τον Βασίλη Γεωργιάδη με τίτλο “Το χώμα βάφτηκε κόκκινο”
Η εξέγερση στο Κιλελερ – γκιόλ στα τούρκικα που σημαίνει βάλτος, έλος – υπήρξε η αρχή του τέλους, για μιά μακρά περίοδο καταπίεσης των κολίγων, απο τους μεγαλοκτηματίες των τσιφλικιών.
Να θυμηθούμε χωριανοί απόψε τον Αντύπα
Να θυμηθούμε χωριανοί του Κιλελέρ το αίμα
Το χύσανε σαν το κρασί οι παλιοτσιφλικάδες
Το χύσανε σαν το κρασί οι τύραννοι φονιάδες. (Μπακαλάκος – Παπακωνσταντίνου)
