A τ α ί ρ ι α σ τ ο ς Ένας δίσκος με εράσμια μορφή -Γράφει η Ευτυχία Καρύδη Φαράκου

   Στιγμές-στιγμές νιώθω πως είμαι από τους τελευταίους που έχω επιζήσει από έναν μεγάλο σεισμό. Μα πού; Παντού ένας άλλος κόσμος. Κι εγώ ξένη, παρείσακτη σ΄αυτόν, ακόμα κι όταν προσπαθώ να τον ντύσω με λέξεις και ήχους άλλων καιρών. Των δικών μου. Μέρα με ήλιο. Και αντιφέγγισμα φεγγαροβραδιάς συννεφιασμένης εμένα μού μοιάζει. Κι από πάνω έρχεται κι ο “Α τ α ί ρ ι α σ τ ο ς”* “Μαντάρα τα ΄κανα” μού γράφει “Είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως σ΄αυτό το μαραφέτι φβ. Κουτσουρεμένο το ΄στειλα. Θα προσπαθήσω όμως. Και ξανά θα προσπαθήσω. Κι ας είμαι αρχάνθρωπος”.

    Α ρ χ ά ν θ ρ ω π ο ς! Η λέξη με γητεύει και η λογική, με περιγελάει. Πώς είναι δυνατόν όλη σάρκα και οστά ακόμα, να με πιάνει στο δίχτυ της μαγγανιά από απομεινάρι παλαιολιθικής εποχής. Απομεινάρι αρχάνθρωπου;

Ας το πάρει είδηση, επιτέλους η λογική. Δεν παίζει μόνη της το παιχνίδι. Ας πούμε Αλήθεια. Κούκλος με φλέβες που χτυπούν ο Αρχάνθρωπος εκείνος. Αρχάνθρωπος κι εγώ. Θηλυκός όμως. “Μ΄ ένα μπολερό…ομίχλη και ζάλη. .θολώνει το μυαλό κύμα σ΄έναν άγριο βυθό”* “Αταίριαστος μες το πλήθος/ θαρρείς μύθος άλλης εποχής…μ΄ αόριστους σκοπούς”*.

Πιάνο, κιθάρα, βιολί και τσέλο με αόριστους σκοπούς τα σκεπάζει μια βελούδινη φωνή, άρωμα λαχτάρας για φιλία και αδελφοσύνη στον πρώτο δίσκο τον: “Αταίριαστο” του Περικλή Χειλά, που “ακομπανιάρεται” από την αφιέρωση: “Στις αδελφές στους αιώνες” Έφη (Κουφοπούλου), Μαριάννα (Παπουτσοπούλου) και την αφεντιά μου Ευτυχία (Καρύδη).

Κοινώνησα τον έρωτα, ευλογήθηκα με φιλία. Απωθημένο πάντα ο αδελφός. Τώρα, μ΄αυτήν την αφιέρωση απέκτησα έναν. Αδελφέ, να με αγαπάς “Για να γυρνώ στον Ουρανό και να ολολύζω τις νύχτες φεγγάριᨔ*

Αδελφέ, θέλεις να χορέψουμε μαζί το “Μπλουζ του έρωτα;”*