Γιώργος Παπαστεφάνου ”Μια φορά θυμάμαι…”

     Δεν έχω ακόμα αποφασίσει τί ακριβώς είναι. Ερωτικό τραγούδι ή νανούρισμα για μεγάλα παιδιά. Σίγουρα πάντως είναι νεοκυματικό δείγμα από τα πρώτα τής περιόδου 1964-66. Η μελωδία τού Γιάννη Σπανού προϋπήρχε και η παραγγελία που είχα πάρει από τον Αλέκο Πατσιφά ήταν να γράψω «κάτι τρυφερό και κοριτσίστικο» για την 17χρονη Καίτη Χωματά. Άλλωστε προς τα ‘κει οδηγούσε και η ίδια η μουσική, πολύ γλυκιά και πολύ ρομαντική. Κατά την πάγια συνήθεια μου δεν παρακολούθησα την ηχογράφηση στο στούντιο τής Κολούμπια, αλλά άκουσα έτοιμο το τραγούδι όταν βγήκε το δισκάκι, ένα απλό μονό 45άρι. Έχουμε και λέμε λοιπόν: «Έλα μικρή αυγή στον άγγελό μου, νεράκι απ’ την πηγή, δωσ’ του να πιει. Θα κόψω ένα κλαδί για τον καλό μου, να γείρει η αγάπη μου να κοιμηθεί. Έλα μικρή αυγή στο περιβόλι, το άστράκι σου να βγει για να μάς δει. Μ’ αγάπη έχει ντυθεί το περιβόλι, να γείρει η αγάπη μου να κοιμηθεί. Έλα μικρή αυγή στο χαϊδεμένο, στον κήπο έχει κρυφτεί ένα πουλί. Τραγούδι θα μάς πει σαν μαγεμένο, να γείρει η αγάπη μου να κοιμηθεί».