Πρωτομαγιά 1944: Γκολ στης Καισαριανής τον τοίχο
Γράφει ο Αλκης Φιτσόπουλος
Πρωτομαγιά. Τι έχει να μας πει από την ζωή του το ποδόσφαιρο γι αυτήν την ημερομηνία – ορόσημο παγκοσμίως; Ένα ποτάμι δάκρυα, δίπλα σ’ ένα ποτάμι αίμα…
Πρωτομαγιά 1944, οι τελευταίες ναζιστικές μπότες περιφέρονται στην Αθήνα, έτοιμες προς αναχώρηση, γιατί άρχισε να σφίγγει ο κλοιός, αλλά πριν ξεκουμπιστούν, πότισαν με αίμα της Καισαριανής τον τοίχο με 200 εκτελέσεις κομμουνιστών. Στο Σκοπευτήριο, που ακόμα έχει μυρουδιά θανατικού κι επαναστατικού – αδούλωτου πνεύματος. Και που σχεδόν κάθε χρόνο, διάφορες αθλητικές δραστηριότητες το επαναφέρουν στην μνήμη των Ελλήνων πατριωτών. Μπροστάρης, το ποδόσφαιρο.
Είμαστε στα 1976 και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ), με πρόεδρο την τεράστια προσωπικότητα τον Αντώνη Αντωνιάδη και μέλη τους αείμνηστους Μίμη Δομάζο και Μίμη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Κούδα, τον Νίκο Μάλλιαρη κ.α. Στην συνεδρίαση της 15ης Οκτωβρίου 1979, με εισήγηση του Μάλλιαρη, σύσσωμο το ΔΣ ενέκρινε ψήφισμα για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων, το οποίο κοινοποιήθηκε στους αρχηγούς των κομμάτων, και σε ΓΓΑ, ΕΠΟ, ΕΠΑΕ και ΜΜΕ. Παρόντες στη συνεδρίαση ο Μίμης Παπαϊωάννου, ο Κώστας Αποστολίδης, ο Κώστας Λεβέντης, ο Αντώνης Αντωνιάδης, ο Λάκης Νικολάου, ο Νίκος Χρηστίδης, ο Γιάννης Μπαλάφας, ενώ απουσίαζε ο Γιώργος Κούδας, που ως αριστερός, όμως, συμφώνησε φυσικά. Ο επαναπατρισμός ποδοσφαιριστών από τις χώρες του ανατολικού μπλοκ είχε ξεκινήσει, αλλά το τραγελαφικό της υπόθεσης ήταν πως δεν μπορούσαν να φέρουν στην Ελλάδα τις οικογένειές τους. Έτσι, 15 ποδοσφαιριστές που είχαν γεννηθεί στις ανατολικές χώρες έκαναν κοινή δήλωση και ζητούσαν επανένωση με τα υπόλοιπα μέλη της φαμίλιας τους.
Την υπέγραφαν οι: Βασίλης Χατζηπαναγής, Κώστας Μόκαλης, Γιώργος Ζήνδρος, Κώστας Χρυσαφίδης, Παναγιώτης Κερμανίδης, Νίκος Κουρουζίδης, Κώστας Ισαακίδης, Γιώργος Πανταζής, Χρήστος Καλτσάς, Βαγγέλης Γκάρας, Στέργιος Λούτσης, Αλ. Παπαδόπουλος, Νίκος Καραμανλής, Γιώργος Καραΐσκος, Γιώργος Ανανιάδης. Βεβαίως ο ΠΣΑΠ ήταν στο πλευρό τους.
Τον Ιανουάριο του 1983 ο Μάλλιαρης, ως γραμματέας του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Καισαριανής συναντήθηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου κι έθεσε το θέμα της αξιοποίησης του Σκοπευτηρίου που θα μπορούσε να γίνει Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, χώρος Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η ιδέα άρεσε στον τότε πρωθυπουργό και απ ‘ εκεί και πέρα, όλα ήταν εύκολα, το νερό μπήκε στο αυλάκι. Ο Δήμος Καισαριανής, ανακοίνωσε ότι στις 25 Απριλίου 1983, πέντε ημέρες πριν από την εργατική Πρωτομαγιά, στο γήπεδο της Νήαρ Ήστ θα γίνει ποδοσφαιρικός αγώνας με τη μία ομάδα να στελεχώνεται από ποδοσφαιριστές που γεννήθηκαν στις χώρες του ανατολικού μπλοκ και την άλλη, με παίκτες από τις ομάδες Εθνικός Αστέρας, Φωστήρας, Πανιώνιος και Γ.Σ. Καισαριανής, αλλά και Καισαριανιώτες που αγωνίζονται σε άλλες ομάδες. Φυσικά, το παιχνίδι θα ήταν ενταγμένο στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την εκτέλεση των 200 της Καισαριανής, την Πρωτομαγιά του 1944. Στον αγώνα οι πρώην πολιτικοί πρόσφυγες κέρδισαν 5-3, αλλά ουδείς θυμάται το σκορ. Δεν παίχτηκε μπάλα για το αποτέλεσμα, αλλά για την μνήμη που έπρεπε να κρατηθεί άσβεστη…
