Γάζα Ελεύθερη
και ο ηθικός καταλύτης Βαγγέλης Πισσίας
Γράφει η Ευτυχία Καρύδη ΦαράκουΜέσα στη βουρκοθάλασσα των καιρών που κάποιοι κολυμπάνε με απλωτές κι αυτό τους ευφραίνει. Εμείς, μια παρέα φίλων, στο τρισαγαπημένο Ανάπλι, ανάμεσα σε άλλα φέρνουμε στα χείλη και τον Βαγγέλη Πισσία.
Ο κόσμος διαρκώς αλλάζει, σκέπτομαι. Και πώς να γίνει αλλιώς; Οι αλλαγές όμως δεν είναι άσχετες με την ανθρωπογεωγραφία. Κι όταν άνθρωποι με ξεχωριστή ποιότητα λείψουν. Χωρίς αυτούς τους ηθικούς καταλύτες, οι ισορροπίες διαταράσσονται σε τέτοιο βαθμό που, ας το ομολογήσουμε, η ζωή μοιάζει αγοραία.
Και ο Βαγγέλης Πισσίας, στις μέρες μας λείπει, περισσότερο από ποτέ.
Τοπογράφος μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, διδάκτωρ του “Université de Picardie Amiens”, διδάκτωρ του “Institut d’ ‘Etudes du Développement Économique et Social” (IEDES), του Université de Paris I της Sorbonne. με αντικείμενο την γεωργική ανάπτυξη. Στα χρόνια της χούντας αγωνίζεται μέσα από μαρξιστικές και λενινιστικές οργανώσεις. Εργάζεται στο Ιράκ, στην Συρία, στον Ισημερινό, στην Αίγυπτο, στην Μαυριτανία, στην Λιβύη αλλά και σε προγράμματα του ΟΟΣΑ και της ΕΕ.
Δεν εξαργυρώνει τις γνώσεις του, τις θέτει στην υπηρεσία του ανθρώπου. Κάνει αγώνα για την αποτροπή υδρόλυσης των χημικών της Συρίας στην Μεσόγειο. Εμπλέκεται σε έργα διαχείρισης υδάτινων πόρων σε αραβικές χώρες, σε έργα που έκαναν την έρημο να ανθίσει. Ανήσυχος για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων της Αργολίδας, εφιστά την προσοχή προτείνοντας μέτρα, που, δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχουν εφαρμοστεί. Με κίνδυνο πια ο εύφορος Αργολικός κάμπος να μετατραπεί σε καμμένη γη.
Δεν στεγάζεται βολικά, κρατώντας παθητική, ανενεργή στάση απέναντι στο δίκαιο (!) της πυγμής. Παρουσιάζει την αλήθεια χωρίς καμιά διακόσμηση και άοκνα προσπαθεί να αφυπνίσει την κοινή γνώμη για την Παλαιστίνη. Ειδικά μετά το ξέσπασμα της δεύτερης Ιντιφάντα-ξεσηκωμό των Παλαιστινίων τον Σεπτέμβριο του 2000, εκμεταλλευόμενος τις επαφές του με τον αραβικό κόσμο, επισκέπτεται συχνά τα κατεχόμενα. Έτσι το 2006 είναι παρατηρητής στις εκλογές που αναδεικνύουν την Χαμάς πρώτη πολιτική δύναμη. Συνδυάζοντας, ως γέννημα θρέμμα της Αλεξάνδρειας, τις αραβικές καταβολές του με την εντρύφηση στη δυτική πολιτική σκέψη κατανοεί από πολύ νωρίς γιατί η Χαμάς είναι κάτι πολύ πέρα από την έκφραση του πολιτικού Ισλάμ στη Γάζα και τη δυτική όχθη. Αντιλαμβάνεται ότι έχει βαθειές ρίζες στην κοινωνία, είναι η έκφραση της αντίστασης του Παλαιστινιακού λαού.”Υπέρ βωμών και εστιών”.
Πόση υποκρισία, Θεέ μου. Τότε, με παντελώς άγνωστο τον νυν Πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Τραμπ, πρωτακούστηκε: “Γιατί η Χαμάς χτίζει τούνελ και δεν κάνει την Γάζα Σιγκαπούρη της Μεσογείου;”.
Ο Βαγγέλης Πισσίας καταλαβαίνει ότι λύσεις, έστω σε πτυχές του δράματος των Παλαιστινίων, μπορούσαν και έπρεπε να έλθουν μέσα από την κινηματική δράση. Γίνεται ενεργό μέλος της θαλάσσιας αποστολής Free Gaza Movement. Tον Αύγουστο του 2008, δύο ελληνικά αλιευτικά σκάφη αψηφούν το εμπάργκο και μετά 41 χρόνια σπάνε για πρώτη φορά τον αποκλεισμό και μπαίνουν στο λιμάνι της Γάζας, χωρίς άδεια από το Ισραήλ. Το 2010 οργανώνεται μια μεγαλύτερη αποστολή. Το Τελ-Αβίβ αποφασίζει να μην επιτρέψει τον κατάπλου. Η ισραηλινή πειρατεία σ ε δ ι ε θ ν ή ύδατα βάφει με αίμα την θάλασσα κάνοντας ρεσάλτο στο τουρκικό καράβι “Μαβί Μαρμαρά”.
Ο Βαγγέλης Πισσίας που επέβαινε, στο πλοίο “Ελεύθερη Μεσόγειος”, πλοίο που συμμετείχε με καταλυτική συνεισφορά του ιδίου στην διεθνή Οργάνωση: Flotilla Freedom – Στόλο Ελευθερίας, συλλαμβάνεται μαζί με άλλους ακτιβιστές από τους Ισραηλινούς. Οι συνθήκες κράτησης τους δεν οδήγησαν σε θανάτους, αλλά κάθε άλλο παρά μη βίαιες ήταν. Κυκλοφορεί η φήμη ότι ο Πισσίας κατέληξε. Πανικόβλητο το γκοβέρνο Αθηνών, κινητοποιείται ώστε να εξασφαλίσει την επιστροφή των συλληφθέντων.
Την ίδια ώρα στο Ασντόντ ο ανώτερος ισραηλινός αξιωματικός, ο οποίος διενεργεί ανακρίσεις, με έντονα τα συναισθήματα αντιπάθειας και μίσους θα πει στον Πισσία:”Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στο Ισραήλ, εσύ ένα τίποτα. Ένας γέρος”.
Ο γέρος επέστρεψε και δεν βγήκε “σε ένδοξη αποστρατεία” όπως ο ίδιος αυτοσαρκαζόταν. Συνέχισε την δράση. Στα 2011, σε μια από τις εκδηλώσεις ξυπνητήρια συνειδήσεων, θα παρουσιαστεί “Η Οδύσεια” στο Θέατρο Ρεματιάς στο Χαλάνδρι. Ανάμεσα στους άλλους ηθοποιούς και η μοναδικά έξοχη Μάνια Παπαδημητρίου. Σε λίγες μέρες ένα άλλο καράβι, με επικεφαλής τον Πισσία, θα έφευγε για την Γάζα. Η ελληνική κυβέρνηση δεν του επέτρεψε να αποπλεύσει. Ακόμα μια χαμένη στιγμή της ζωής μου, για να νιώσω άνθρωπος.
Στα 2025, δεν μπορώ να ταξιδέψω με την αποστολή από την Ελλάδα, που μέσω Αιγύπτου θα περπατήσει τρεις ημέρες στην έρημο προς την Γάζα, προσπαθώντας να μεταφέρει, 12-20 Ιουνίου, ανθρωπιστική βοήθεια. Στα πλαίσια της διεθνούς πρωτοβουλίας March to Gaza, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα εργατικών συνδικάτων από την Παλαιστίνη.
Όταν ο Βαγγέλης Πισσίας κοιμήθηκε για πάντα. Οι Παλαιστίνιοι τον αποχαιρέτησαν, με την υπόσχεση:
“Αναπαύσου με δύναμη, σύντροφε. Θα είσαι μαζί μας όταν επιστρέψουμε σε μια ελεύθερη Γάζα”
