
Κι όμως, από παραστρατήματα του νου αναρωτιέμαι. Τί θέμα έκθεσης γραπτής ή προφορικής να βάλεις; Και ποιο να αφήσεις.
Την Γενοκτονία των Παλαιστινίων με το ερώτημα: “Έχουν μήτρα οι Ισραηλινές που γαυριάζουν στο Κοινοβούλιο του Τελ Αβίβ: “Εξοντώστε Παλαιστίνιες γυναίκες για να μην μπορούν να γεννήσουν”, “Εξοντώστε τα παιδιά της Παλαιστίνης ώστε να ανατιναχθεί πάσα ζωή”.
Να συζητήσουμε το πρόβλημα που ενέσκηψε, μετά τη συνάντηση του εθνικόφρονα (ποιοι είναι αλήθεια οι προστάτες του έθνους;;;) Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου κ. Σίσι. Συνάντηση που, όπως φαίνεται, οδηγεί κ α ι στην Άλωση της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. “Μονή με αριστουργήματα της Ιουστινιάνειας περιόδου” καθώς μάς έλεγε ο ορθόστητος, ευθυτενής δάσκαλος μας Μιχαήλ Γκητάκος;
Ή, παραμερίζοντας το φαγοπότι του ελληνικού ΟΠΕΚΕΠΕ, το σκοτάδι που ρίχτηκε στο κανάλι του Attica TV, και ποιος ξέρει ακόμα, σε ποιες άλλες φωνές “θα μπει φραγή”. Να κατέβουμε πιο κάτω για να φθάσουμε στην αοιδό κ. Γλυκερία, η οποία για τη συμμετοχή της σε φεστιβάλ του Ισραήλ εδήλωσε: “Λυπάμαι που μια μικρή ομάδα ανθρώπων προσπαθεί να καταστρέψει τη θαυμάσια πολιτιστική σχέση μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ. Είμαι καλλιτέχνιδα που ασχολείται με τη μουσική και όχι με την πολιτική. Θα εμφανιστώ όπου με θέλουν”. Παρέλειψε να πει πως τα εισιτήρια πωλούνται προς 76- 268 ευρώ.
Για να είμαι ειλικρινής, όπως, άλλωστε, έχω πράξει στο παρελθόν, όταν μάς ζητούσαν να εξαγοραστούμε. Εάν ήσαν πεντάκις τρισεκατομμύρια κι εγώ θα το σκεπτόμουν. Να διασωθώ και να διασώσω και άλλους,- που μόλις χθες πήραν τη σύνταξη τους και σήμερα είναι με τσέπες άδειες. Αλλά για ψίχουλα ευρώ; Τόσο φθηνά; Και στο όνομα της καλλιτεχνίας;
Όλος ο Αριστοφάνης κάνει τον εγκέφαλο μου να σαλεύει. Ιδιαίτερα σήμερα, που πληροφορούμαι ότι θέμα των Πανελληνίων εξετάσεων στα Νέα Ελληνικά είναι η “Δημιουργικότητα”, η οποία, κατά τους εντεταλμένους ειδήμονες του Υπουργείου Παιδείας, αρχίζει (φευ!) από την κούνια!!!!! Ανίκανη να σταθώ στο Αριστοφάνειο ύψος, έχοντας επίγνωση ότι το κωμικό είναι σαν τον υδράργυρο. Καταφεύγω σε κάτι λιγότερο επικίνδυνο, που, εκτός των άλλων, περιλαμβάνεται και στη διδακτέα ύλη,άρα δεν μπορούν να με παραπέμψουν,γ ι α μ ι α α κ ό μ η φορά, σε ΕΔΕ- Ένορκη Διοικητική Εξέταση με στόχο την απομάκρυνση μου από την Εκπαίδευση, έως και την απόλυσή μου.΄Οπως λέμε, χ ω ρ ί ς θ έ σ π ι σ η εργασιακών κανόνων,σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, άρση της μονιμότητας.
Οι “Νέοι της Σιδώνος (400 Μ.Χ) του Κωνσταντίνου Καβάφη επίκαιροι όσο ποτέ, είναι ότι πρέπει, για να αποφύγω τις κακοτοπιές.
Λοιπόν, στην τριφυλή Σιδώνα, διηγείται ο ποιητής. Πέντε νέοι φανατικοί (sic) των Γραμμάτων και Τεχνών έχουν Συμπόσιο. Σε αίθουσα που ανοίγει στον κήπο “κ’ είχε ελαφρά ευωδία ανθέων/ που ενώνονταν με τα μυρωδικά/των αρωματισμένων Σιδωνίων νέων”. Ένας ηθοποιός τους απαγγέλλει στίχους του Μελέαγρου, του Κριναγόρα και του Ριανού.
“Μα, σαν απήγγειλε ο ηθοποιός,/”Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει/( τονίζοντας ίσως υπέρ το δέον/ το “‘αλκήν δ΄ευδόκιμον, το Μαραθώνιον άλσος”)/πετάχθηκε ευθύς ένα παιδί ζωηρό/ φανατικό για γράμματα, και φώναξε./ Α δεν μ΄αρέσει…/ εκφράσεις τοιούτου είδους μοιάζουν κάπως σαν λειποψυχίες/από εσένα περιμένω και απαιτώ/…από το νου σου να μη βγάλεις /της Τραγωδίας τον Λόγο τον λαμπρό/…και για μνήμη σου να βάλεις/ μ ό ν ο που μες των στρατιωτών τις τάξεις, τον σωρό/ πολέμησες και συ τον Δάτι και τον Αρταφέρνη”.
Δηλαδή; Δηλαδή ο Αθηναίος πολίτης Αισχύλος, πατέρας του “Προμηθέα” της “Ορέστειας”, των “Περσών”, ο οποίος αποθεώθηκε και εξακολουθεί να αποθεώνεται αιώνες τώρα ως ποιητής.Είχε ζητήσει, και η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα. Στο μνήμα του να γραφεί, ΟΧΙ ότι ήταν θεράπων της Μελπομένης, μούσας της τραγικής ποίησης. Αλλά ότι ήταν Μ α ρ α θ ω ν ο μ ά χ ο ς. Όπως τα αδέλφια του Αμεινίας και Κυναίγειρος. Ο δεύτερος, μάλιστα, άφησε την τελευταία του πνοή στον Μαραθώνα. Στην προσπάθειά του, με κομμένα χέρια, να κρατήσει μ ε τ α δ ό ν τ ι α περσικό πλοίο πριν βγει στα ανοιχτά.
Ο καλοαρωματισμένος, λοιπόν, Σιδώνιος νέος. Ένθερμος υποστηρικτής του δόγματος η Τέχνη για την Τέχνη, απορρίπτει μακάριος… τον Αισχύλο! Και πότε; Το 400 μ.χ, όταν αρχίζει ο αιώνας του Αττίλα! Γότθοι και Βησιγότθοι λυμαίνονται το σύμπαν. Η μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος καλλίκομη Υπατία λιθοβολείται μέχρι θανάτου από τον φανατισμένο όχλο, ο οποίος καταφεύγει στις αγκάλες καλογέρων.
Απορρίπτει, με άλλα λόγια, ο μυροφόρος ευπατρίδης της διανόησης, την Αισχύλεια υποθήκη στις γενιές ότι χρέος του καλλιτέχνη, όπως και κάθε πνευματικού ανθρώπου, είναι να μην αδιαφορεί, να μην καταντά λιποτάκτης της εποχής του. Αλλά να στέκεται στις προφυλακές,δίνοντας μάχη ενάντια στη βαρβαρότητα.
Ενάντια στη δραματική φθορά της ανθρώπινης υπόστασης.