Κυρία Μέρκελ, δεν ήρθατε να παρουσιάσετε τα απομνημονεύματά σας, ήρθατε να μας θυμίσετε ποια είστε

Καλώς ήρθατε στην Ελλάδα, Κυρία Μέρκελ! Την Ελλάδα που την αναγκάσατε να γονατίσει, όχι για να ζητήσει βοήθεια, αλλά για να υποταχθεί. Δεν ήρθατε για να παρουσιάσετε τα απομνημονεύματά σας. Ήρθατε για να εξωραΐσετε το παρελθόν σας, να μας ζητήσετε σιωπηλά να ξεχάσουμε ποια ήσασταν όταν η πατρίδα μας είχε πέσει στον βούρκο. 

Δεκαπέντε χρόνια μετά την κρίση του 2010, εσείς έρχεστε να μιλήσετε για την “αντοχή” του ελληνικού λαού. Ως τι; Ως παρατηρήτρια; Ή ως εκείνη που άνοιξε την πύλη της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής; Πόσο αφελείς μας περνάτε ορισμένους! 

Ήρθατε τώρα κυρία Μέρκελ για να δικαιολογήσετε μια σκληρή πολιτική, που ξεζούμισε έναν λαό…  Με ύφος διπλωματικό, προσποιείστε «κατανόηση» ενώ διατηρείτε τον ίδιο απολυταρχικό τόνο, βασισμένο στον στιγματισμό και την τιμωρία.

Ας θυμηθούμε μαζί τι σημαίνει «αντοχή» για τον ελληνικό λαό:

1. Σημαίνει περικοπές 40% στους μισθούς και τις συντάξεις.
2. Σημαίνει χιλιάδες νέοι άνεργοι, εκατοντάδες μετανάστες και δεκάδες αυτοκτονίες από απόγνωση.
3. Σημαίνει σχολεία χωρίς θέρμανση, νοσοκομεία χωρίς γάζες, ηλικιωμένοι να διαλέγουν ανάμεσα σε φαγητό ή φάρμακα.
4. Σημαίνει ΕΝΦΙΑ, απολύσεις, μαζική φτωχοποίηση,
5. Σημαίνει κατάθλιψη και κατάρρευση της μεσαίας τάξης.
6. Σημαίνει κατώτατος μισθός 450 ευρώ και αν σας αρέσει.. και 10ωρα εργασίας.

Και όλα αυτά γιατί;

Επειδή η κυβέρνησή σας έκρινε πως το ελληνικό χρέος δεν έπρεπε να κουρευτεί το 2010, για να μη χάσουν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες τα λεφτά τους;  Προτιμήσατε να διασώσετε τις ευρωπαϊκές τράπεζες και να μεταφέρετε το κόστος σε έναν ολόκληρο λαό; Δεν λέω ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών… αλλά μας είδατε ως «πειραματόζωα». Μας αντιμετωπίσατε με το ψυχρό βλέμμα του τεχνοκράτη. Μας μιλήσατε με όρους «πειθαρχίας» και «ευθύνης». 

Εσείς και η τρόικα, μας υποχρεώσατε να γίνουμε ένα διαλυμένο κράτος-αποικία, με Υπερταμεία που δεσμεύουν δημόσια περιουσία για έναν αιώνα. Μας προσβάλατε ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους. Διχάσατε την Ευρώπη, επενδύσατε στη λιτότητα, στην τιμωρία, στην αλαζονεία.

Τώρα έρχεστε με χαμόγελο να παρουσιάσετε τα απομνημονεύματά σας, σαν να πρόκειται για κάποιο ρομάντζο, κι όχι για το βιβλίο μιας εποχής που εμείς πληρώσαμε ακριβά!

Μα Κυρία Μερκελ, η γενιά η δική μου, αυτήν των σαραντάρηδων τώρα, των παιδιών τότε που είχαν όνειρα για ένα μέλλον καλύτερο, δεν ξεχνά και δεν θα ξεχάσει όλα όσα δεν μπόρεσε να κάνει!  Δεν θα ξεχάσει ούτε τον Γολγοθά που πέρασε, ούτε ποιοι τον προκάλεσαν.

Η Ευρώπη που φτιάξατε, δεν εμπνέει…. θυμίζει αυταρχικό πολιτικό σύστημα… Και εμείς δεν ζητάμε εκδίκηση, αν και θα έπρεπε, ζητάμε να αποκατασταθεί η αλήθεια. Γιατί η μνήμη δεν έχει ημερομηνία λήξης. Και κάποτε, ίσως, οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν και στην Ιστορία.

Γέλασα πολύ που ως επικεφαλής τότε, αντί να αναλάβετε την ευθύνη έστω και τώρα, αποποιηθήκατε την ιδέα του Grexit και την χρεώσατε στον συγχωρεμένο Σόιμπλε!

Κυρία Μέρκελ λοιπόν η Ελλάδα, δεν ήθελε “φιλικούς” εγκλεισμούς. Ήθελε να σταθεί στα πόδια της. Ήθελε να μπει στο ίδιο τραπέζι χωρίς να φορτωθεί όλα τα βάρη, χωρίς να στιγματιστεί συλλογικά ως «τεμπέληδες».  Οι πληγές της κρίσης δεν κλείνουν με ωκεανογραφίες στερεοτύπων, ούτε ισοφαρίζονται με μεταθέσεις ευθυνών από πολιτικό σε πολιτικό. Που τελικά την οικονομική κρίση, την επωμίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας. 

Η ελληνική κοινωνία, οι νέοι, οι άνεργοι, οι ηλικιωμένοι δεν ζητούν πια απλά αποκαταστάσεις, ζητούν σε βάθος δημοκρατικές εγγυήσεις, αν ξέρετε οι Γερμανοί τι σημαίνει Δημοκρατία, που εσείς και η ευρωπαϊκή machine, τότε, εγκατέλειψαν.

ΥΓ: Για τα περί Ελευθερίας κυρία Μέρκελ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι μόνο μια λέξη. Είναι ανάσα. Είναι ο ήχος του ανέμου που περνά από τα δέντρα χωρίς να ζητά άδεια. Είναι η σιωπή που επιλέγεις, όταν ο κόσμος γύρω σου φωνάζει και είναι παγωμένος. Είναι το δικαίωμα να σκέφτεσαι, να αγαπάς, να υπάρχεις χωρίς να φοβάσαι ένα αβέβαιο μέλλον.

Η ελευθερία δεν είναι πάντα κραυγαλέα, ούτε τίτλος βιβλίου, κάποιες φορές είναι ταπεινή. Κρύβεται σε μικρές πράξεις: στο “όχι” που τολμάς να πεις, στο “ναι” που επιλέγεις με την καρδιά σου. Είναι η δυνατότητα να ζήσεις όπως είσαι, όχι όπως σου υπαγορεύουν.

Και όμως, δεν είναι ποτέ δεδομένη Κυρία Μέρκελ η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Κερδίζεται, προστατεύεται, πονά. Για κάποιους κόστισε ζωές· για άλλους, συνεχίζει να είναι μια καθημερινή μάχη.

Η ελευθερία δεν είναι εγωισμός , είναι ευθύνη. Δεν τελειώνει εκεί που ξεκινά ο άλλος, αλλά ξεκινά όταν αναγνωρίζεις την αξία του. Είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, και ίσως το πιο δύσκολο να κρατήσει ακέραιο.

Αν τη νιώσεις έστω και μια φορά, θα την κουβαλάς για πάντα μέσα σου. Γιατί η ελευθερία, όταν αληθινά την αγγίξεις, δεν ξεχνιέται. Γίνεται φλόγα.