Δεν είναι αλήθεια αυτό που ζούμε, είναι σου λέω πανικός
Της Δέσποινας Μακρινού
Μια κοινωνία σε ισοπέδωση, ανήμπορη και αμήχανη μπροστά στα αδιέξοδα που δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τη λυτρωτική φυγή, είναι η σημερινή εικόνα της ελληνικής κοινωνίας.
Μιά κοινωνία, που παρακολουθεί τον όλεθρό της, βυθισμένη στην απαισιοδοξία και την μοιρολατρία.
“Όλοι το ίδιο είναι” μιά “βολική” παραδοχή, που μας στέλνει χωρίς περαιτέρω αναζητήσεις και αμφισβητήσεις, στους τέσσερις τοίχους του καταφυγίου της στοργικής εστίας μας.
Επιλογή διαφυγής και αποχής, αφού η τραγικότητα της κατάστασης εμφανίζεται αναπόφευκτη και δεδικασμένη.
Έτσι το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο, αναπροσαρμόζεται η ατζέντα κατά το δοκούν, το δημόσιο χρέος ανεβαίνει – σε λίγο θα είναι δυσβάστακτο – και σε μας μένει να υποβαθμίσουμε τις ανάγκες μας ακόμη παρακάτω.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για προσδοκίες, για όνειρά!
Όλες οι επιδιώξεις στρέφονται στην αναζήτηση ευκαιριών, που θα μας φέρουν πιο κοντά στο τέρας. Και οταν αυτό είναι αδύνατο να συμβεί, οργιζόμαστε σιωπηλά και αποσυρόμαστε. Φταίει και ο “ιδιος ο λαός γιατί είναι μαραζιάρης”τραγουδάει ο Σαββόπουλος.
Μιά κοινωνία χωρίς ελπίδα για το αύριο, που ζεί και στενάζει κάτω απο το βάρος των υπεξαιρέσεωνν και των σκανδάλων, αναμένοντας παθητικά τη “λυπητερή” για το χρέος που έχει να πληρώσει.
Μιά κυβέρνηση πνιγμένη στα σκάνδαλα, που εκμεταλλεύεται μεθοδικά και αποτελεσματικά τη δική μας αμηχανία και μας χειρίζεται με ψεύτικα επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Ένας πρωθυπουργός, που αδιαφορεί για το λαό, “συλλαμβάνεται” συνεχώς αδιάβαστος και φροντίζει μόνο για το αλλαζονικό του προφίλ, με επικοινωνιακές συμβουλές αμερικανικού τύπου.
Ο πρωθυπουργός του “δεν γνώριζα”, που γνώριζε πολύ καλά την ταυτότητα των υπουργών που είχε και έχει επιλέξει στα πιο κρίσιμα πόστα, γνώριζε το πάρτι της λαμογιάς των εκατομμυρίων του ΟΠΕΚΕΠΕ, αφού έπαιρνε και ο ίδιος επιδοτήσεις., γνώριζε τις ακροδεξιές απόψεις του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής και τον τοποθέτησε στην “κατάλληλη” θέση, γνώριζε και γνωρίζει τις ευθύνες των υπουργών του για το δυστύχημα των Τεμπών…
Εκτός φυσικά αν αδυνατεί να καταλάβει, για δικούς του λόγους, ότι αυτός είναι υπεύθυνος της σημερινής κυβέρνησης ως πρωθυπουργός.
Αν ωστόσο ισχύει αυτό, θα πρέπει γρήγορα κάποιος να τον ενημερώσει ότι αυτό δύσκολα θα του εξασφαλίσει το ακαταλόγιστο.
Απο την άλλη πλευρά η Αντιπολίτευση, ο αντιπολιτευτικός λόγος, βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση παλεύοντας με υπαρξιακά προβλήματα και υιοθετόντας το πάγιο αίτημα της κήρυξης εκλογών.
Ένα αίτημα, που με τα σημερινά δεδομένα, θα εξασφαλίσει για άλλη μία τετραετία την επικράτηση της ίδιας νοσηρής και επικίνδυνης κατάστασης.
Με διάχυτη την απαισιοδοξία και πνιγμένο σε βαθειά κατάθλιψη το εκλογικό σώμα, καρτερεί κάτι μέχρις στιγμής απροσδιόριστο, εκτιμώντας ότι νομοτελειακά κάτι θα προκύψει.
Στο μεταξύ “ευτυχώς” μειώσαμε τα έξοδα απο την διατροφή των προσφύγων και των μεταναστών, που καταταλαιπωρημένοι και απελπισμένοι έφτασαν στη χώρα μας.
Η τιμωρητική μας διάθεση αρχίζει και τελειώνει στο συσσίτιο των ταλαίπωρων ανήμπορων, που ζητούν καταφύγιο στη χώρα μας και τους οποίους κατέστησαν ανέστιους οι πολιτικές των ομοιδεατών της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Γι αυτό καλά τα είπε ο Λαυρέντης με μία μικρή αυθαίρετη παραλλαγή “ Δεν είναι …αλήθεια αυτό που ζούμε, είναι σου λέω πανικός, ένας μικρός Τιτανικός που θάναι θαύμα αν σωθούμε”!
