Καλώς ήλθατε παιδιά!
Γράφει η Ευτυχία Καρύδη Φαράκου Σχολειά χωρίς μαθητές, κέλυφος άδειο. Θηλειά απαγχονισμού.
20 χρόνια τώρα, στην αεργία της συνταξιοδότησης. Κι ακόμα τη νύχτα της 31ης Αυγούστου βλέπω εφιάλτες. Αύριο 1η Σεπτεμβρίου, όπως όλοι οι εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας, πρέπει να παρουσιαστώ στο Λύκειο. Θα μείνω έγκλειστη στην αίθουσα διδασκόντων, όπου όλα μυρίζουν τη στειρότητα αυταρέσκειας παραγωγών διδασκαλιών.
Οι φυλακισμένοι βγάζουν με μανία τα δόντια μιας τσατσάρας, ώσπου να ΄ρθει η πολυπόθητη ημέρα αποφυλάκισης. Το ίδιο κι εγώ.
Και νάτα! Σήμερα, 11 Σεπτεμβρίου, με περιμένουν . Άλλα απορημένα, άλλα με κάποια φοβία. Όλα τους, με μετέωρα ερωτήματα στα χείλη.
Καλώς ήλθατε, παιδιά!
Μα, Σάς παρακαλώ, μη σαστίζετε. Μείνετε ανικανοποίητα από κάθε απάντηση μου. Και βάλτε διαρκώς νέα ερωτήματα. Μην ανέχεστε έτοιμες λύσεις.
Αν υπάρχει μια ελπίδα είσαστε εσείς, και οι αμφισβητήσεις.
