Με σύνθημα “Ο Παύλος ζει” πραγματοποιήθηκε χθές αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία στο Κερατσινι, στο σημείο που δολοφονήθηκε απο το φασιστικό χέρι του Γιώργου Ρουπακιά, στελέχους της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή ο αντιφασίστας ράπερ, Παύλος Φύσσας.
Απο το “Σημείο για τη Μελέτη και Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς” και τον Διευθυντή του, Κωστή Παπαϊωάννου, δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο.
“Υπάρχουν λίγες ειδήσεις που έχουν κάτι σπάνιο: θυμάσαι πού ήσουν όταν τις άκουσες. Συνεχίζουν για ώρες ή μέρες να δουλεύουν μέσα σου υπόγεια. Γεννούν σκέψεις κι ερωτήσεις από το πρώτο άκουσμα.
Η δολοφονία Φύσσα είναι από εκείνες τις ειδήσεις που έρχονται να επιβεβαιώσουν τους χειρότερους φόβους σου. Που με μαγικό τρόπο νιώθεις πως τις ήξερες πριν συμβούν. Η ομαδική επίθεση και το θανατηφόρο χτύπημα με μαχαίρι στον Παύλο Φύσσα μάς τρόμαξαν, μας φόβισαν, μας συγκλόνισαν, μας έθλιψαν. Αυτά ισχύουν για τις μεγαλύτερες γενιές. Που είχαμε διαλέξει να μην κλείνουμε τα μάτια, να μην αδιαφορούμε, κι έτσι ήμασταν υποψιασμένες και υποψιασμένοι. Είχαν χτυπήσει πολλά καμπανάκια πιο πριν.
Για κάποιες άλλες γενιές, νεότερες, η δολοφονία Φύσσα ήταν το ξυπνητήρι μας. Ξέραμε ότι υπήρχε και δρούσε η Χρυσή Αυγή, αλλά νομίζαμε πως ήταν επικίνδυνη για λίγους, όχι για όλους. Με τη δολοφονία του Παύλου συνειδητοποιήσαμε πως κάτι πήγαινε πολύ λάθος, πως έπρεπε να μάθουμε, να διαβάσουμε, ώστε καταλάβουμε πώς γίνεται κάποιοι να σκοτώνουν έναν άνθρωπο στη μέση του δρόμου και μετά να σφυρίζουν αδιάφορα. Ήταν η πρώτη υπόθεση για την οποία θελήσαμε να μάθουμε τα πάντα, ψάξαμε, συζητήσαμε στα προαύλια των σχολείων μας για τα νέα, για τα παλιά και για το πόσο φοβόμασταν. Ήταν το πρώτο χαστούκι που μας ξύπνησε.
Δώδεκα χρόνια μετά, είμαστε ακόμα αντιμέτωποι με τις δυνάμεις της Ακροδεξιάς. Η ποινική αντιμετώπιση της ΧΑ ήταν πολύτιμη αλλά ο πόλεμος δεν έχει κερδηθεί. Η κανονικοποίηση της βίας και των ιδεών του μίσους, η υιοθέτησή τους από μεγάλα τμήματα της πολιτικής τάξης και του κοινωνικού σώματος συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Τα καμπανάκια έχουν χτυπήσει από καιρό, τα red flags είναι όλα εδώ, τα χαστούκια τα έχουμε φάει και έχουμε πια ξυπνήσει.
Δοκιμάζουμε, ψάχνουμε τρόπους να αντιδράσουμε. Και οι παλαιότερες και οι νεότερες γενιές. Να μην ξεχνάμε. Και να μένουμε μαζί”.
Ο Παύλος ζει.
Δεν ξεχνάμε.
Ούτε βήμα πίσω!
