Της Δέσποινας Μακρινού
Η Εθνική μας Παράδοση δεν μπορεί να ακολουθείται κατ’ επιλογή και κατά συνθήκη, σύμφωνα με την κατά τόπους προσωπική αδιαλλαξία και ακραίου εθνικοπατριωτισμού. Η Εθνική μας Παράδοση, που στηρίζεται σε ακατάσβεστα δεδομένα στη μνήμη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δεν μπορεί να διαιρεί και να δαιμονοποιεί πληροφορίες κατά το δοκούν. Η Εθνική μας Παράδοση που περιέχει το σύνολο των στοιχείων του πολιτισμού του λαού μας και εκφράζεται με αξίες, τρόπο ζωής, έθιμα, ήθη, γνώσεις, γλωσσικά ιδιώματα, έχει παγιωθεί και έχει αποκτήσει διαχρονική δύναμη και διάρκεια.
Οι παραπάνω υπενθυμίσεις, προφανώς δεν προέκυψαν εν αιθρία μία κρύα μέρα του χειμώνα. Κρίθηκαν αναγκαίες μετά από την απαράδεκτη παρέμβαση – απαγορευση του δημοτικού άρχοντα της Φλώρινας, στο ρεπερτόριο ενός μουσικού συγκροτήματος σε μουσική εκδήλωση.
Η Μπάντα Εντόπικα με σεβασμό στην παράδοση της περιοχής, ενέταξε στο μουσικό τους πρόγραμμα ένα τραγούδι με στίχους στα εντόπικα, τη διάλεκτο δηλαδή που μιλούσαν οι κάτοικοι της περιοχής, προκειμένου να επικοινωνούν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Κατοχής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλες τις δημογραφικές απογραφές που είχαν διενεργηθεί την μακρά εκείνη περίοδο αναφέρονταν στην ύπαρξη εθνοτήτων Τούρκων, Ελλήνων, Βουλγάρων ή Σλάβων, Αλβανών και Εβραίων.
Τα εντόπικα λοιπόν ήταν η γλώσσα που μπορούσε να ενώσει και να επικοινωνήσει με όλες αυτές τις διαλέκτους. Μία διάλεκτος με συγκερασμό λέξεων από το ελληνικό, τουρκικό, αλβανικό και σλαβικό λεξιλόγιο. Τα εντόπικα με δυναμική εξέλιξης, πρόσθεσης και αφαίρεσης, δεν αποδόθηκαν ποτέ σε καμία γραφή και μεταφέρθηκαν από γενιά σε γενιά μέσω του μηχανισμού της προφορικής παράδοσης. Η κάθε εθνότητα επισήμως είχε τη δική της γραπτή γλώσσα και τα δικά της έθιμα. Τα εντόπικα χρησιμοποιούνταν μόνο στις κοινές καθημερινές συναλλαγές.
Οι Οθωμανοί κατακτητές στην προσπάθεια τους να εξισλαμισουν, να αφαιρέσουν κάθε ελληνικό στοιχείο και να αφομοιώσουν πλήρως τους κατοίκους της περιοχής της Μακεδονίας, εξέδωσαν φιρμάνι που απαγόρευε την χρήση της ελληνικής γλώσσας. Έτσι οι Έλληνες της Μακεδονίας αναγκάστηκαν να γίνουν δίγλωσσοι.
Επιπροσθέτως, με την πάροδο των χρόνων εκτός από αυτές τις απαγορεύσεις, οι Έλληνες Μακεδόνες είχαν να αντιμετωπίσουν και την έλλειψη δασκάλων και ιερέων ιδιαίτερα στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, με αποτέλεσμα η καθημερινή συμβίωση με σλαβικούς πληθυσμούς να τους αναγκάσει να υιοθετήσουν ως μητρική τους γλώσσα τα εντοπικα.
Ωστόσο ποτέ δεν απαρνήθηκαν την ελληνική εθνική τους συνείδηση, καθώς και την ελληνική τους καταγωγή και υπήρξαν πάντα και παντού πρωτοπόροι στους απελευθερωτικούς αγώνες, τόσο κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής όσο και αργότερα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η παρέμβαση του Δημάρχου Φλώρινας στις μουσικές επιλογές του συγκροτήματος “Μπάντα Εντόπικα” με την απαγόρευση ενός τραγουδιού στα εντόπικα, χαρακτηρίζεται αντιδημοκρατική και βαθιά σκοταδιστική, και επαναφέρει στη μνήμη μας περιόδους με διωγμούς και διώξεις.
Συνεπώς ο ανιστόρητος Δήμαρχος της Φλώρινας δεν είχε κανένα δικαίωμα να παρέμβει και να απαγορεύσει το συγκεκριμένο τραγούδι, που άλλωστε στη συγκεκριμένη μουσική εκδήλωση το τραγουδούσαν όλοι οι παρευρισκόμενοι εκτός ελαχίστων.
Η απαγόρευση ενός τραγουδιού εκτός από απαράδεκτη λογοκρισία προκαλεί ρήξεις και επικίνδυνους διχασμούς στον κόσμο μιάς ευαίσθητης εθνικά κοινότητας.
