της Δήμητρας Γκουντούνα
Ε, ναι θυμήθηκα εκείνη την ημέρα του Ιουνίου του 2009, που άφωνοι όλοι οι Ευρωπαίοι έβλεπαν το φάρο του πολιτισμού να στέλνει παγκόσμια την ελπίδα, ότι εκτός από νούμερα και αριθμομηχανές, η μητέρα Ελλάδα τους στέλνει απλόχερα ότι καιρό έκρυβαν οι αιώνες.
Για θυμηθείτε εκείνη την ημέρα του Ιουνίου του 2009, που το Μουσείο της Ακρόπολης «άνοιγε» την ‘πόρτα’ σ΄ εκείνους που λίγο αργότερα θα την καταδίκαζαν σε θάνατο. Στους εταίρους και συνεταίρους ηγέτες ευρωπαίους. Και μα τω θεώ δεν θα ξεχάσω τον χτύπο της καρδιάς της Ευρώπης εκείνο το βράδυ μπροστά στην αθανασία που χάριζε στην ανθρωπότητα. «Πως η έκπληξη, μπροστά στο θάμα της, τους παρέλυσε το σφυγμό και το χρώμα των άστρων..»
Ας μου συγχωρήσει ο Αλμπέρτι ,που παραποίησα το ποίημα του, αλλά μπροστά στην τελειότητα της «εξόδου» των Καρυάτιδων εκείνη την ημέρα και στη συνάντησή τους με τα εκατομμύρια των Λαών αυτού του πλανήτη, είμαι σίγουρη πως και αυτός θα συνηγορούσε.
Το κτίριο του Μουσείου της Ακρόπολης μας ξύπνησε οδυνηρές απουσίες .ΤΟΤΕ. Η ανέγερσή του όμως ηταν η απάντηση της Μελίνας στους Άγγλους, για να μην έχουν την δικαιολογία που μας έλεγαν από το 1982 της στέγασης και της προστασίας των γλυπτών ,όταν μας επιστραφούν…. Για φαντάσου .΄
Αλλά στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους κρατούσαν ότι είναι οι ιδιοκτήτες αφού μας έστειλαν και δύο επιμελητές για να μας επιβλέπουν.
2009 και η ύφεση άρχισε να δίνει εκείνο το χρώμα της σκουριάς στη χώρα μας και την πικρή γεύση της παράδοσης στους χρεοφειλέτες μας. Η φεγγοβολιά της Ακρόπολης φώτιζε ολο τον πλανήτη αλλά η Κερκόπορτα είχε ανοίξει για άλλη μια φορά για την παράδοσή της. Τότε για πρώτη φορά ακούσαμε τι παλιολαός είμαστε πόσα είχαμε φάει και ήρθε η ώρα της πληρωμής.
Μας ξέχασαν στη στιγμή οι Πρωθυπουργοί και οι υπουργοί και οι δημοσιογράφοι που είχαν έρθει για το κέρασμα των αιώνων στην πατρίδα μας. Ο΄ τι λάσπη, ο τι ξύλο γευτήκαμε τι απελπισία μας χάρισαν ως επιστροφή των δώρων που τους δώσαμε.
Μείναμε απροστάτευτοι σ΄ αυτή την θύελλα .Δεν βρέθηκε ούτε ένας δικός μας πολιτικός να σηκώσει ανάστημα και να πει μας έχετε πάρει τα πάντα από το 1823 που πρώτη φορά μας δανείσατε. Μας έχετε πάρει τα ΠΑΝΤΑ.
Και έτσι απρόσμενα χωρίς καθοδήγηση από κανέναν ο Λαός επαναστάτησε και είπε δεν πάει άλλο. Είναι και η νεολαία μας βέβαια, πιο υποψιασμένη πιο διαβασμένη και έφερε τα πάνω κάτω .
Θα κρατήσει το μήνυμα που στείλαμε; Η θα ξαναμπούμε στο καβούκι και στους καναπέδες μας; Νομίζω ότι οι εγχώριοι ελεγκτές μας και ‘εκτελεστές’ μας κάτι ψιθύρους άκουσαν… αλλά απ΄ ότι διαισθάνομαι ,η φοβάμαι, να πω καλύτερα έχουν την σιγουριά της επιστροφής μας στο μαντρί. Ας είναι ….Μετά την θεωρία και την ιστορία η πράξη.
