Γράφει ο Γιάννης Αποστολόπουλος
Τα όσα σταδιακά αποκαλύπτονται για διαλόγους μεταξύ σταθμαρχών λίγο πριν αλλά και αμέσως μετά την φοβερή τραγωδία στα Τέμπη, καταδεικνύουν την έλλειψη οποιασδήποτε υπευθυνότητας απέναντι στη θέση και την αποστολή τους.
Το πώς θα προμηθευτούν σουβλάκια και χαριεντισμοί για οκτώ «γκόμενες» κυριαρχούσαν στις τηλεφωνικές συζητήσεις τους. ‘Οχι πως σε όλους τους εργαζόμενους δεν υπάρχουν και στιγμές χαλάρωσης και αστεϊσμών, κάτι όμως που δεν συνάδει με θέσεις υψηλής ευθύνης. Όπως του σταθμάρχη, που απαιτούν συνεχή εγρήγορση και επιφυλακή, για τούτο και με αυξημένες αμοιβές.
Και στη συνέχεια ο ένας από τους δύο σταθμάρχες έφυγε νωρίτερα από την βάρδια του….για να μην κλείσει το ψητοπωλείο. Η υπηρεσία σε δεύτερη μοίρα (!!!) με την ασφάλεια εκατοντάδων ανθρώπων στον αέρα.
Και έμεινε μόνος ο 59χρονος ,που μόλις 40 ημέρες είχε ξεκινήσει να υπηρετεί με αυτή την ειδικότητα. Και, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, με μέσον και ρουσφέτι είχε κάνει μετάταξη λίγο πριν βγει σε σύνταξη, για να παίρνει τις αυξημένες αποδοχές.
Το να είναι ένα πρόσωπο στη θέση του σταθμάρχη και η ασφάλεια και η
ζωή εκατοντάδων ανθρώπων να εξαρτώνται από τη σωστή λειτουργία ενός ατόμου με παραγνώριση των κινδύνων από τυχόν ανθρώπινο λάθος ή απρόοπτο γεγονός, είναι ασυγχώρητη ανευθυνότητα.
Είτε τα κλειδιά δεν λειτούργησαν, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, είτε δικό του λάθος και εγκληματική αμέλεια, όπως διαφαίνεται, οι δύο σιδηροδρομικοί συρμοί που πήγαινα σε αντίθετες κατευθύνσεις, βρέθηκαν να κινούνται στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή, με επακόλουθο την αναπόφευκτη σύγκρουση και την μεγάλη πυρκαγιά, που στέρησαν τη ζωή σε 57 τραγικά θύματα (κυρίως νέα παιδιά), και δεκάδες άλλους τραυματίες.
Ειδοποίησαν το σταθμάρχη για τη σύγκρουση, είδηση που αντιμετώπισε με το γνωστό «Αμάν», ενώ στη συνέχεια πληροφορούσε όσους του τηλεφωνούσαν με τη φράση που ακούσαμε από τις καταγραφές. « Έγινε τράκα». Με απόλυτη ψυχραιμία, σαν να μην τον αφορούσε το θέμα, ενώ ήταν ο πρώτος υπεύθυνος για την ρύθμιση της κίνησης των τραίνων. Και χωρίς να ανησυχεί για την δική του ευθύνη και τυχόν λάθος του, αλλά και χωρίς καμιά αναστάτωση για τους εκατοντάδες επιβάτες και τη ζωή τους, στοιχείο που οπωσδήποτε θα υπήρχε για στοιχειωδώς ευαίσθητο άνθρωπο.
Κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα στο σταθμαρχείο και την περιρρέουσα υπηρεσιακή ατμόσφαιρα. Εγκληματική ανευθυνότητα και έλλειψη ευσυνειδησίας.
Δεν θα επιρρίψουμε στο σταθμάρχη την αποκλειστική ευθύνη της φοβερής αυτής τραγωδίας, που βύθισε στο πένθος και το θρήνο δεκάδες οικογένειες. Αλλά συγκλόνισε και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Με τεράστιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και αγανάκτησης εκδηλώνεται η καθολική απαίτηση για απόλυτη κάθαρση και απόδοση ευθυνών, χωρίς τις εγκληματικές μεθοδεύσεις με τα κουκουλώματα, τις συγκαλύψεις και τους συμψηφισμούς.
Και όλοι διαβλέπουν την διαχρονική παθογένεια στους σιδηροδρόμους, με λανθασμένους χειρισμούς, αδιαφορία, αμέλεια και χαριστικές πράξεις.
Πέρα όμως απ αυτά, προφανώς είναι μεγάλες οι ευθύνες και για τον μοιραίο σταθμάρχη, που κατηγορείται σε βαθμό κακουργήματος, όπως και για άλλους από τον ίδιο εργασιακό χώρο, που βρίσκονται στο στόχαστρο της δικαιοσύνης.
