Θα βάλω σιωπή στις λέξεις γιατι ο εκκωφαντικός θόρυβος του θανάτου που τυλίγει σιγά σιγά τον πλανήτη δεν μας αφήνει περιθώρια να διαπραγματευτούμε για μια ήσυχη ζωή.
Ο τυφλός παροξισμός που οδηγεί την ομηρία των δυο λαών στην Παλαιστίνη την ομηρία ο ένας του άλλου δεν αφήνουν περιθώρια καμιάς ειρηνευτικής διαπραγμάτευσης όπως είχαν προσπαθήσει κάποτε Πέρεζ -Αραφατ την δεκατία του ΄90 .
Η κάθοδος προς τον Αδη είναι στρωμένος με τα παδικά προσωπάκια εκείθεν και εκείθεν που δεν έχουν προλάβει να καταλάβουν γιατί πρέπει να φύγουν τόσο βίαια και γρήγορα απο τα επίγεια …
Ακατανόητος ο Κόσμος των μεγάλων.
Ακατανόητος ο ήχος απο τις χιλιάδες ρουκέτες που πέφτουν στο έδαφος του Ισραήλ.
Ακατανόητος ο ήχος απο τις βόμβες στη Γάζα…
Η Ευρώπη που έχει ζήσει το μακελειό τρομοκρατικών οργανώσεων ανησυχεί.Διερωτάται άν ο πόλεμος αυτός και η ώρα μηδέν για την Μέση Ανατολή είναι θρησκευτικός…Ανησυχεί για τις οικονομικές επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα.Αλλά ούτε λέξη για το πως αφήσαμε ή δημιουργήσαμε ανθρώπους τέρατα και μοιράζουμε τις σκέψεις μας και τον φανατισμό μας λες και παρακολουθούμε ποδοσφαιρικό αγώνα.
Η Αμερική και το Ιράν αναμετρούν τις δυνάμεις τους !
Η Μόσχα και το Πεκίνο παρακολουθούν…
Και η Ευρώπη έρημη ήπειρος σαστισμένη αναμένει στο ακουστικό της…
