Lemonsx5: Μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών που δίνει φως σε μια εποχή που το θέατρο… αλλάζει

10 Μαρτίου 2024
1:35 μμ

Άραγε τι θα γινόταν αν η κυβέρνηση ψήφιζε έναν νόμο που επέβαλλε σε κάθε πολίτη να χρησιμοποιεί μόνο 140 λέξεις την ημέρα; Το Lemons δίνει την απάντηση.

της Λαμπριάνας Κυριακού

Η βραβευμένη κωμωδία του Σαμ Στάινερ «Lemons lemons lemons lemons lemons lemons», που λατρεύτηκε από βρετανικό κοινό και κριτικούς, κερδίζει έδαφος και στην Ελλάδα.

Η παράσταση ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με τους Άννα Μενενάκου και Παναγιώτη Γαβρέλα, σε σκηνοθεσία της Ζαφειρίας Δημητροπούλου Del Angel.

Είναι ένα έργο που πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα σε έναν σύγχρονο κόσμο που ολοένα «στενεύει» και αλλάζει και μαζί με αυτόν αλλάζει και ο τρόπος που προσεγγίζει ο ένας τον άλλον μέχρι να βρει το «χρυσό κλειδί» της συμβίωσης.

Δυο άνθρωποι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους, η Bernadette και ο Oliver γνωρίζονται σε μια κηδεία γάτας. Όταν αντιλαμβάνονται ότι τρέφουν αισθήματα ο ένας για τον άλλον, ενεργοποιούν το πρώτο στάδιο γνωριμίας, αυτό της προσέγγισης.

Μέσα στο μινιμαλιστικό σκηνικό της Μαίρης Τσαγκάρη που μετατρέπεται με ευκολία, άλλοτε σε ένα νεκροταφείο ζώων και άλλοτε στο σπίτι του ζευγαριού, εξελίσσεται μια ρομαντική κωμωδία, με πρωταγωνιστές την Bernadette μια ασκούμενη δικηγόρο και τον Oliver έναν μουσικό που κατεβαίνει στις πορείες για να διαμαρτυρηθεί κατά της κυβέρνησης που είναι έτοιμη να ψηφίσει ένα αδιανόητο νομοσχέδιο, την μείωση των λέξεων στον καθημερινό λόγο.

Και εκεί τίθεται το ερώτημα τι θα γινόταν αν η κυβέρνηση ψήφιζε έναν νόμο που επέβαλλε σε κάθε πολίτη να χρησιμοποιεί μόνο 140 λέξεις την ημέρα;

Άραγε τι θα γινόταν αν υπήρχε όριο; Πόσες άσκοπες λέξεις λέμε μέσα στην μέρα, χωρίς νόημα, χωρίς ουσία; Ή μήπως αυτό το έχουμε ζήσει ύπο άλλη μορφή;

Για να είναι συγκεκριμένη, μου θυμίζει την περίοδο της πανδημίας όταν οι ατομικές ελευθερίες περιορίστηκαν, καθώς τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό, έφεραν απαγόρευση της κυκλοφορία, αποστάσεις, τυπικές συμπεριφορές και μίαν καχυποψία απέναντι στον άλλον. Η απομόνωση και ο περιορισμός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας!

Μετά προσαρμοστήκαμε, όπως εύκολα η ανθρώπινη φύση το κατατάσσει ως μια φυσική επιλογή. Το ίδιο συνέβη και στο Lemons οι ήρωες προσαρμόστηκαν και παρά τους περιορισμούς βρήκαν τρόπους να αγαπήσουν και παράλληλα να πληγώσουν ο ένας τον άλλον. Το Lemons είναι επίσης ένας διάλογος μεταξύ του ζευγαριού που προσπαθεί να συνυπάρξει μέσα σε μια σχέση.

@lambri_ana #lemonslemonslemonslemonslemons #θεατρο #tiktok #τικτοκ_ελλαδα #ανναμενενακου #τσαφουλιας #athens #science #athensgreece #lemons #gr #theatertiktok ♬ Beautiful Life – Vedde & Stase & Soul Parker

Το lemonsχ5 όπως το είδα στη σκηνή του Ιδρύματος Κακογιάννη

Η σκηνοθεσία της Ζαφειρίας Δημητροπούλου Del Angel, ευρηματική, εμπνευσμένη και με άποψη. Τοποθετεί ένα video wall που μέσα εκεί αναβλύζουν όλα τα συναισθήματα των ηρώων.

Η σκηνοθέτης κρατάει την γραμμική αφήγηση του Σαμ Στάινερ και παντρεύει άριστα το σωματικό θέατρο. Δηλαδή όλα όσα δεν λένε οι πρωταγωνιστές με λέξεις, τα αφηγούνται με το σώμα. Οι ηθοποιοί επικοινωνούν μέσα από διάφορες χειρονομίες του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του σώματος για την απεικόνιση συναισθημάτων.

Ο τίτλος του έργου διφορούμενος, χρησιμοποιείται μόνο σε μια στιγμή που η Bernadette απογοητευμένη, πρέπει να εξαντλήσει όλες τις λέξεις της και επαναλαμβάνει τη λέξη lemons πέντε φορές.

Η ιστορία του ακούγεται απλή, αλλά είναι τόσο δύσκολη όπως ένα παζλ 5.000 κομματιών με ίδιες αποχρώσεις. Έτσι άλλωστε είναι και η ζωή μας, τόσο εύκολη που δυσκολευόμαστε να την ζήσουμε!

Ομολογώ ότι, στην προκειμένη περίπτωση πιο δύσκολο είναι να γράψεις για την διασκευή και την δουλειά των συντελεστών, καθώς οι λέξεις κοντά στο εξαίσιο αποτέλεσμα είναι συγκεκριμένες. «lovou» θα έλεγα, όπως η συντομογραφία που επέλεξε η Bernadette για να λέει σ’ αγαπώ στον Oliver.

Η καλύτερη στιγμή του έργου είναι η σκηνή του θυμού που «ειπώθηκε» μέσα από πίνακες εμβληματικών ζωγράφων, συνοδεύτηκε από την πρωτότυπη ανατριχιαστική μουσική του Ted Ρέγκλης και την χορογραφία της Αμαλίας Κοσμά. Είναι και η σκηνή που οι δυο μας ήρωες καταφέρνουν να αντικαταστήσουν τον λόγο με την γλώσσα του σώματος.

Lemons: Άννα Μενενάκου – Παναγιώτης Γαβρέλας

Άννα Μενενάκου και Παναγιώτης Γαβρέλας. Οι πρωταγωνιστές ελίσσονται συγχρονισμένα μέσα σε ένα έργο δωματίου με γρήγορες σκηνικές αλλαγές. Έργο που αναδεικνύει το ταλέντο τους και τους πάει ένα βήμα πιο μπροστά στην θεατρική τους πορεία. Η Άννα Μενενάκου, δοκιμασμένη ηθοποιός πιο έμπειρη πιο σίγουρη πάνω στη σκηνή, οι επιλογές της την καθιερώνουν. Ο Παναγιώτης Γαβρέλας εξελίσσεται σε κάθε του ρόλο και αφήνει το στίγμα του.

Εν κατακλείδι, το Lemonsx5 είναι μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών που δίνει φως την ώρα που το θέατρο, κατά την γνώμη μου, «καταρρέει».