Γράφει ο Σάκης Ιντζεβίδης
Σ’ ένα φεστιβάλ που διανύει τον τέταρτο συνεχόμενο χρόνο, παρακολούθησε το κοινό της Βέροιας αλλά και εκδρομείς που είχαν την δυνατότητα να κατασκηνώσουν, δραστηριότητες που έχουν να κάνουν όχι μόνο με μουσικές εκδηλώσεις, αλλά και με αθλοπαιδίες, όπως Beach Volley , Rodeo με ποδήλατο , και άλλα extreme
sports, προσαρμοσμένα όλα στον περιβάλλοντα χώρο, στο φράγμα του Αλιάκμονα.
Το τετραήμερο 4th youth river Aliakmonas festival , άνοιξε την αυλαία του στις 14 Ιουλίου έχοντας από τις 10π.μ.-7 μ.μ. Extreme sports , ενώ παράλληλα σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο από τις 12 π.μ.-6 μ.μ. ξεκινούσε το τουρνουά Beach Volley. Στις 8.30 μ.μ. εμφανίστηκαν επί σκηνής κατά σειρά τοπικά συγκροτήματα από νέους μουσικούς αξιόλογους μέχρι αργά το βράδυ,όπου έπεσε η αυλαία της πρώτης μέρας με Dj party.
Η δεύτερη μέρα, πέρα από τις πρωινές αθλητικές δραστηριότητες είχε να μας επιφυλάξει μια ευχάριστη έκπληξη επί σκηνής το βράδυ στις 10μ.μ. Το όνομα αυτού που τραγουδούσε το γνωρίζαμε, δεν μπορούσε όμως κανείς να φανταστεί τον τρόπο που θα μας παρουσίαζε το πρόγραμμά του.
Δεν ξέρω αν η εποχή μας γεννάει ακόμα άτομα επαναστάτες, που έχουν την έμπνευση και την όρεξη να εκφραστούν ελεύθερα και να παρασύρουν τον κόσμο . Ο Πάνος Μουζουράκης όμως τα κατάφερε, ευρηματικός, με ελαφριά ενδυμασία και με σανδάλια, τα οποία αποχωρίστηκε σύντομα πετώντας τα , παρέσυρε την νεολαία στους τραγουδιστικούς ρυθμούς του και έδωσε μια παράσταση ως πολύ καλός ηθοποιός και τραγουδιστής , κάνοντας διάλογο με τους γύρω του και λέγοντας αλήθειες που πρέπει να ακούγονται ευθαρσώς.
Δεν ήταν η ζέστη μόνο ,αλλά και οι σπίθες του λόγου του τέτοιες που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι περνούσε με τον χαβαλέ τρόπο του ευχάριστα αυτά που ήθελε στο κοινό. Έτσι ήταν λίγες για μας οι δύο και πλέον ώρες που τραγούδησε και η αλήθεια είναι ότι δεν ζητήσαμε την Ελεονώρα Ζουγανέλη, παρά μόνο όταν είπε ο Πάνος το τελευταίο τραγούδι . Μαζί του μια εξαιρετική ορχήστρα μουσικών: Βαγγέλης Μαραμλής (Ηλ.κιθάρα), Γ.Οικονομίδης (τρομπέτα), Μιχάλης Καπιλίδης (Ντραμς), Φροσίνης (ηλ.μπάσο).
Στις 12μ.μ. λαμπερή η είσοδος από την Ελεονώρα Ζουγανέλη με την “Αττική οδό” της. Με ιδιαίτερο ερμηνευτικό πάθος, η Ελεονώρα τραγούδησε εκτός από δικά της και άλλα τραγούδια αγαπημένα που άρεσαν στο κοινό, το οποίο την θαύμασε! Διασκεύασε τραγούδια από την Amy Whinehouse, τον “Διάφανο”του Θανάση Παπακωνσταντίνου, “Όνειρο ήτανε” Αλκίνοου Ιωαννίδη κ.α. Η παρέα τον μουσικών της πολύ καλή ,όπως και εξαιρετική η δομή του προγράμματος.
Το βράδυ της τρίτης μέρας άνοιξε το πρόγραμμα στις 9.30μ.μ. Επί σκηνής ο Monsieur Minimal με την κιθάρα τραγούδησε κυρίως τραγούδια διασκευασμένα από το ξένο ρεπερτόριο και κάποια δικά του. Παρέα του ένας Dj ο οποίος τον συνόδευε “ντύνοντας” με ρυθμούς μέσω υπολογιστή αυτά τα τραγούδια.
Η συνέχεια άνηκε σε ένα σύμβολο του ροκ, γέννημα – θρέμα Βεροιώτης, ο Παύλος Παυλίδης. Το άλλοτε ιδρυτικό μέλος από τα “Ξύλινα σπαθιά” που εδώ και χρόνια πλέον έχει ακολουθήσει σόλο καριέρα επέλεξε να εμφανιστεί με ένα καθαρά Ροκ σχήμα , μαζί με τον ίδιο τρεις ηλεκτρικές κιθάρες στο σύνολο επί σκηνής. Η δομή του προγράμματος αποτελείτο από τραγούδια της προσωπικής του καριέρας κυρίως, και κάποια επιλεγμένα από το παλιό του ροκ γκρουπ. Θυμήθηκε νοσταλγικά καταστάσεις από την παλιά του συνοικία, που αποτυπώθηκαν σε στίχους τραγουδιών του και συγκινημένος από την παρουσία της νεολαίας και συγγενικών του προσώπων πολλές φορές φώναζε την λέξη “Βέροια” !
Την βραδιά έκλεισαν ο Μάρκος Κουμάρης και οι Locomondo,ένα από τα αγαπημένα γκρουπ της νεολαίας στην Ελλάδα, με τον γνωστό πλέον τρόπο τους ,αφού τους είδαμε και πέρυσι ,ξεσήκωσαν τον κόσμο σε ένα ξέφρενο γλέντι πότε με Ρέγκε ύφος και πότε με γρήγορους ρυθμούς από δικά τους τραγούδια, αλλά και διασκευές από το διεθνές ρεπερτόριο. Σίγουρα μια πολύ επιτυχημένη βραδιά ,με την προσέλευση του κόσμου πολύ μεγάλη.
Η τελευταία μέρα του φεστιβάλ ,Κυριακή 17 Ιουλίου εκτός από τους τελικούς των αγωνισμάτων από τις 10 π.μ. Εώς τις 8.30 μ.μ. είχε και λαϊκή βραδιά με τον Αντώνη Ρέμο.
Στα θετικά του φεστιβάλ η πολύ καλή ηχητική κάλυψη, όπως και η μουσική σκηνή η οποία ήταν εντυπωσιακή με πολλά φώτα και ένα μεγάλο Video Wall στο πίσω μέρος της , καθώς και το στήσιμο της κάθε εκδήλωσης και η επίβλεψη και φρούρηση του χώρου. Στα αρνητικά για μία ακόμα χρονιά η έλλειψη πάρκινκ παρόλο που υπήρχε η δυνατότητα, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθεί ο κόσμος κατά την άφιξή του στο φράγμα Αλιάκμονα.
