Λίθινα εργαλεία (χειροπελέκεις και κοπείς της Αχελαίας πολιτισμικής φάσης) εντοπίστηκαν κατά την πρώτη ανασκαφική περίοδο που μόλις έληξε στα Ροδαφνίδια Λισβορίου Λέσβου, στον Πολιχνίτο.
(φωτό) Χειροπελέκεις και κοπείς της Αχελαίας πολιτισμικής φάσης εντοπίστηκαν στα Ροδαφνίδια Λισβορίου Λέσβου
Λίθινα εργαλεία (χειροπελέκεις και κοπείς της Αχελαίας πολιτισμικής φάσης) εντοπίστηκαν κατά την πρώτη ανασκαφική περίοδο που μόλις έληξε στα Ροδαφνίδια Λισβορίου Λέσβου, στον Πολιχνίτο. Την έρευνα πραγματοποίησε ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης υπό την επιστημονική διεύθυνση της Νένας Γαλανίδου, αναπληρώτριας καθηγήτριας Προϊστορικής Αρχαιολογίας.
Η θέση θεωρείται κλειδί για την κατανόηση των μετακινήσεων και προσαρμογών προγονικών μας ειδών στο ανατολικότερο άκρο της Ευρώπης που είναι ταυτόχρονα και το δυτικότερο της Ασίας. Οι ανθρωπίδες έφθαναν πριν από 150 ή και 200 χιλιάδες χρόνια στο νησί διαμέσου γέφυρας ξηράς σε περιόδους ταπείνωσης της θαλάσσιας στάθμης. Τα αρχαιολογικά ευρήματα μεταφέρθηκαν προς ασφαλή φύλαξη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης, ενώ γεωλογικά δείγματα έχουν ήδη ληφθεί για εργαστηριακές αναλύσεις και χρονολόγηση. Η γεωγραφική θέση της Λέσβου ανέκαθεν ευνοούσε την επικοινωνία με την Ανατολία. Οπως υπολογίζουν οι αρχαιολόγοι, στη Λέσβο σημειώθηκε το πέραμα των Ανθρωποειδών και αργότερα του Homo Sapiens από την Ασία προς τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου και στη Βαλκανική Χερσόνησο.
Φάσεις παγετώνων
Ο σχηματισμός του σημερινού Αιγαίου πελάγους, με τα νησιά του, άρχισε πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια με την καταβύθιση της χερσαίας έκτασης της Αιγηίδος. Στο Πλειστόκαινο (1,6 εκατ. χρόνια έως 10.000 χρόνια πριν) υπήρξαν στην Ευρώπη φάσεις παγετώνων, που όμως ποτέ δεν έφτασαν έως τη Λέσβο. Αλλά συνέτειναν στην απόσυρση των νερών της Μεσογείου κατά 100 μέτρα. Το σημερινό στενό της Μυτιλήνης, που δημιουργήθηκε κατά το Μέσο Πλειστόκαινο και χωρίζει το νησί από τη Μικρά Ασία, έχει μέγιστο βάθος 50 μέτρα. Εκείνη την περίοδο η Λέσβος αποτελούσε τμήμα της Μικράς Ασίας και ήταν επίσης ενωμένη με τη Χίο. Ο κόλπος της Καλλονής ήταν πεδιάδα, ο κόλπος της Γέρας λίμνη.
Το τοπίο στα Ροδαφνίδια έχει όλα τα στοιχεία των υπαίθριων καταυλισμών της Μέσης Παλαιολιθικής εποχής, που ήταν κυρίως σε θέσεις παραλίμνιες, παραποτάμιες ή παραθαλάσσιες, με χαμηλούς λόφους και άφθονη πρώτη ύλη για την κατασκευή εργαλείων. Η αφθονία των πυρήνων κάνει πιθανότερο να χρησιμοποιήθηκε η περιοχή ως καταυλισμός-εργαστήριο παρά ως πέρασμα κυνηγών. Η μεγάλη ποικιλία εργαλείων συνδυάζεται προφανώς με τις αυξημένες λειτουργικές ανάγκες της εγκατάστασης (κυνήγι, αλιεία κοχυλιών από τον κόλπο της Καλλονής και υλοτομία από τα μεγάλα δάση της περιοχής). Δεν αποκλείεται και η χρήση σπηλαίων κατά τη διάρκεια των ψυχρών περιόδων.
