Το Θεατρικό Μουσείο, εκεί που βρίσκεται το καμαρίνι της Μαρίας Κάλλας έχει ερμητικά κλειστές τις πόρτες του και ο χώρος στο εσωτερικό του καταρρέει εξαιτίας της εγκατάλειψης. Κατσαρίδες, τρωκτικά, τερμίτες, υγρασίες, ακατάλληλος φωτισμός και εξαερισμός απειλούν τα εκθέματα (τα οποία κυρίως αποτελούνται από χαρτί και ύφασμα) και τα κουστούμια.
Το ρεπορτάζ της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ αποδεικνύει την τραγική κατάσταση. Μπροστά από το καμαρίνι της Κάλλας κρέμεται από το ταβάνι μια φωλιά τερμιτών, ενώ δεκάδες μυγάκια και σκνίπες έχουν κατακλείσει τους χώρους. Οι υπολογιστές δεν λειτουργούν, τα τηλέφωνα έχουν κοπεί, οι βάσεις δεδομένων είναι ανενεργές.
Στεγασμένο στον υγρό και υπόγειο χώρο (του παλαιού νεκροτομείου της Αθήνας) στην Ακαδημίας 50, το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο (ΚΜΕΕΘ) δεν έχει συντηρηθεί ούτε ως κτίριο αλλά και ούτε ως συλλογή, ούτε έχουν διενεργηθεί μετατροπές που να καθιστούν ικανή τη λειτουργία του ως Μουσείου. Αποτελεί το μοναδικό στο είδος του Μουσείο όχι μόνο στη χώρα, αλλά στην περιοχή των Βαλκανίων.
Το Θεατρικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1938 από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Μετά τη δικτατορία στεγάστηκε στα υπόγεια του σημερινού Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων. Σημαντικότατο, όμως, ήταν και το αρχείο του Κέντρου Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου: θεατρικά προγράμματα, αποκόμματα δημοσιευμάτων, φωτογραφικό υλικό, βιντεοσκοπημένες παραστάσεις. Κι ας μην ξεχνάμε τα 30.000 αρχειακά αντικείμενα ιδιαίτερης σπανιότητας και μεγάλης ιστορικής και θεατρολογικής σημασίας.
