Σκηνοθέτης που σημάδεψε το ελληνικό μεταδικτατορικό θέατρο και συγγραφέας που ανέσκαψε την ιστορική μνήμη ο Γιώργος Μιχαηλίδης πέθανε την Κυριακή το βραδυ στο Νοσοκομείο Σωτηρία από λοίμωξη του αναπνευστικού, προδωμένος από την εύθραυστη εδώ και χρόνια υγεία του.
Ιδρυτής και ψυχή του «Ανοιχτού θεάτρου» με τις παραστάσεις του έκανε τομή στο νεοελληνικό θέατρο, φερνοντας το μεγάλο ρεπερτόριο στην περιφέρεια της θεατρικής Αθήνας, σύστησε στο ευρύ κοινό τον Μπέρτολντ Μπρεχτ, τον Μπέργκμαν, ενώ έριξε μια νέα ματιά τόσο στην αρχαιοελληνική τραγωδία, ανεβάζοντας σε κλειστό χώρο την «Ορέστεια» όσο και στον Σαίξπηρ.
Οι μεγάλοι δραματουργοί και ειδικά οι ρώσοι, υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του αναδείχτηκαν σε ένα άλλο επίπεδο, πιο εσωτερικό και ψυχογραφικό, στην ελληνική σκηνή.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία Αττικής το 1938. Σπούδασε αρχιτεκτονική αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του και στράφηκε στο θέατρο. Αποφοίτησε από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ρίχτηκε στην μεγάλη περιπέτεια του θεάτρου. Προδικταρορικά δημιούργησε το «Θέατρο Νέας Ιωνίας», το οποίο έκλεισε το χουντικό καθεστώς.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ο «εικαστικός του θεάτρου» μας, όπως τον χαρακτήριζαν, ευγενής, επίμονος και χαρισματικός ήταν ένας άρχοντας στο θέατρο αλλά και στον πολυκύμαντο βίο του. Από τους σημαντικούς μιας μεγάλης γενιάς σκηνοθετών ουσιαστικά «δίδαξε» το ευρύ κοινό τόσο στην θεατρική τελετουργία όσο και στα μεγάλα έργα του διεθνούς ρεπερτορίου. Σημαντική παράλληλα υπήρξε η προσφορά του στην ανάδειξη του νεοελληνικού θεάτρου. Εβαλε το στίγμα του και στην τηλεόραση με σειρές όπως ο «Συμβολαιογράφος», τα «Λαυρεωτικά», «Η κάθοδος». Η συγκυρία το έφερε, να δει το «Ανοιχτό Θέατρο» να κλείνει το 2006, λόγω χρεών, μετά από 40 χρόνια λειτουργίας.
Το υπόγειο στη συμβολή Γκύζη και Κάλβου δεν ήταν μόνο μια θεατρική σκηνή, επί της ουσίας ήταν ένα πνευματικό καφενείο, τα σκαλιά του οποίου πολύ συχνά κατέβαιναν οι Ιάκωβος Καμπανέλλη, Παύλος Μάτεσις, Μένης Κουμανταρέας, Θόδωρος Αντωνίου, Ματθαίος Μουντές, Γιώργης Παυλόπουλος Γιάννης Κοντός, Πέτρος Μάρκαρης, και πολλοί άλλοι.
Αυτό το θέατρο υπήρξε παράλληλα φυτώριο μιας φουρνιάς άξιων ηθοποιών όπως ο Μηνάς Χατζησσάβας, η Χρύσα Σπηλιώτη, η Καρυοφυλιά Καραμπέτη και πολλοί ακόμα.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης επί της ουσίας ήταν ένας διανοούμενος του θεάτρου μας, με παράλληλη ερευνητική και συγκραφική δραστηριότητα, αλλά και εκδοτική, αφού υπήρξε συνεδκότης του «Κάλβου». Ήταν ένας άνθρωπος που δεν χωρούσε σε ένα μόνο «σακάκι», με τις κεραίες ανοιχτές στον κόσμο και την τέχνη του.
Η κηδεία θα γίνει στη 4μμ στο νεκροταφείο Μεταμόρφωσης.
