Συναντήσαμε την ηθοποιό Κάτια Σπερελάκη, αρχές Σεπτεμβρίου με αφορμή τον ερχομό της παράστασης που συμπρωταγωνιστεί μαζί με τον Στέλιο Μάινα, στα Θέατρα της Αττικής.
Ο Κήπος του Bruce Gooch, όπως αναφέρει η ίδια στο aVecnews πραγματεύεται τη συντροφικότητα, την άνευ όρων αγάπη και προσφορά, τη δυνατότητα συνύπαρξης των ανθρώπων ακόμα και όταν αυτά που φαινομενικά τους χωρίζουν μοιάζουν αξεπέραστα.
Συνέντευξη της Κάτιας Σπερελάκη στη Λαμπριάνα Κυριακού
Κάπου διάβασα ότι ο κήπος είναι το μπερδεμένο μυαλό της Λουίζ και η μνήμη της που αρχίζει να εξασθενεί; Ισχύει;
Όπως υποδηλώνει ο αρχικός τίτλος του έργου, Tangled Garden, δηλαδή Μπερδεμένος Κήπος, αναφέρεται στην απώλεια της μνήμης και στη σπουδαιότητά της για τη ζωή των ανθρώπων. Όντως ο Μπερδεμένος Κήπος είναι ευθεία αναφορά στο μυαλό της ηρωίδας που ερμηνεύω. Η μνήμη μας ορίζει αυτό που είμαστε, και χωρίς αυτήν αδυνατούμε να υπάρξουμε ως ολοκληρωμένοι άνθρωποι.
Μπορεί να είναι συναισθηματικό κοινωνικό έργο, αλλά έχει πολλή και άφθονο χιούμορ έτσι;
Τα έργα χωρίς χιούμορ είναι σαν τους αντίστοιχους ανθρώπους: στεγνά και χωρίς ενδιαφέρον. Ασφαλώς και έχει χιούμορ, αλλά και συγκίνηση, όπως η ίδια η ζωή.
Συστήστε μας την ηρωίδα που υποδύεστε.
Η Λουίζ, η ηρωίδα που υποδύομαι, είναι μια μοναχική γυναίκα που κατά κάποιο τρόπο προφυλάσσει τον εαυτό της από τη σκληρότητα της καθημερινότητας, περιχαρακωμένη στον αληθινό αλλά και συμβολικό κήπο της προστατευμένης ζωής της. Όμως η πραγματική ζωή έχει αλλά σχέδια γι’ αυτήν, και για καλή της τύχη βρίσκεται στον δρόμο της ο Μπάρι για να τη βοηθήσει να τα αντιμετωπίσει.
Πώς φαίνεται ο Μπάρι στα μάτια της Λουίζ;
Η πρώτη συνάντηση του Μπάρι και της Λουίζ είναι τραυματική γι’ αυτήν. Ο Μπάρι είναι ένα πληγωμένο ζώο που επιτίθεται αντανακλαστικά, και η χυδαιολογία του και η βιαιότητα της αντίδρασής του την τρομοκρατούν και την τρέπουν σε άτακτη φυγή. Είναι δυο άνθρωποι που προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς κόσμους, και η πρώτη τους επαφή αναδεικνύει το χάσμα που τους χωρίζει…. φαινομενικά, όπως αποδεικνύεται.
Ένας άνδρας όπως ο Μπάρι, έχει τη δυνατότητα να γοητεύσει την Λουίζ. Να την κατακτήσει έχει;
Ο Μπάρι είναι και αυτός περιχαρακωμένος στη μοναξιά του. Νομίζει ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν, αλλά η κάθε του πράξη είναι μια κραυγή για βοήθεια. Το αγρίμι που συναντά στην αρχή η Λουίζ, μεταμορφώνεται ανακαλύπτοντας τον καινούργιο κόσμο των λέξεων που του συστήνει η Λουίζ. Και αυτός ο καινούργιος Μπάρι μπορεί να είναι γοητευτικός.
Οι ήρωες μας έχουν την ανάγκη να συνυπάρξουν, αλλά θα τα καταφέρουν;
Και μόνο το γεγονός ότι βρίσκουν τον τρόπο να συνυπάρξουν, είναι μια κατάκτηση και για τους δυο. Για τους μοναχικούς ανθρώπους, η συντροφικότητα είναι ένας άλλος κόσμος στον οποίο μπαίνουν βήμα βήμα. Η τελική πράξη λύτρωσης είναι το επιστέγασμα αυτής της κατάκτησης.
Πιστεύω δεν είναι δύσκολο να συνυπάρξεις με κάποιον, φτάνει να είσαι έτοιμος να αφήσεις στον δικό σου μικρόκοσμο να μπει και ένας άλλος. Τι λέτε;
Για μένα μια από τις μεγαλύτερες αρετές είναι η ενσυναίσθηση, η δυνατότητα να κατανοείς τον άλλον και να μπαίνεις στη θέση του. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί πρέπει να εστιάζεις περισσότερο σε αυτά που σε ενώνουν παρά σε αυτά που σε χωρίζουν. Η συνύπαρξη των ανθρώπων είναι πάντα μια δύσκολη άσκηση.
8. Εκείνη την ώρα που μεταφράζατε το έργο, τι ήταν αυτό το ξεχωριστό που σας δίδαξε σαν γυναίκα;
Έχω κοινά σημεία με τη Λουίζ, αλλά δεν είμαι η Λουίζ. Μεταφράζοντας το έργο μερικές φορές την καταλάβαινα απόλυτα και άλλες σκεφτόμουν ότι εγώ θα αντιδρούσα διαφορετικά. Στη μετάφραση, μετέφερα τη γυναίκα που δημιούργησε ο συγγραφέας. Παίζοντάς την, αναπόφευκτα έβαλα κάτι από τον εαυτό μου, γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να υπάρξεις πάνω στη σκηνή.
Συναισθηματικά πώς σας επηρέασε η Πανδημία;
Η πανδημία δημιούργησε ένα όριο. Λέμε προ κορωνοιού, και μετά τον κορωνοιό. Η ζωή μας άλλαξε και προς το παρόν δεν βλέπω τον τρόπο να επανέλθουμε εκεί που ήμαστε πριν. Υπάρχει ο φόβος της αρρώστιας, η αβεβαιότητα για το μέλλον, η έλλειψη της ανθρώπινης επαφής. Όμως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Αυτή η κατάσταση δεν θα κρατήσει για πάντα, έχω εμπιστοσύνη στην επιστήμη! Αν και με τρομάζει ο αγώνας που θα χρειαστεί για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες.
Κερδίστε προσκλήσεις: “Ο Κήπος” στο κηποθέατρο Παπάγου
Επαγγελματικά σας δημιούργησε ανασφάλεια;
Επαγγελματικά απλώς αισθάνομαι ότι δεν έχει νόημα να προγραμματίσω ό,τι δήποτε, αφού τα πάντα είναι υπό αίρεση και τα δεδομένα αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Οι καλλιτέχνες είμαστε από τους πιο βαριά πληττόμενους αυτής της πανδημίας, και αυτή τη στιγμή αγωνιούμε για το πώς θα βγάλουμε τον επερχόμενο χειμώνα. Επειδή όμως είναι ακόμα καλοκαίρι, ευελπιστούμε να το τελειώσουμε αξιοπρεπώς και να μην ματαιωθούν άλλες παραστάσεις. Καλούμε το κοινό να μας στηρίξει, το θέατρο είναι ασφαλές.
Κάνετε καινούργια σχέδια;
Η πανδημία με βρήκε να σκηνοθετώ το έργο του Ερίκ Εμμανoυέλ Σμιτ Μικρά Συζυγικά Εγκλήματα, στο θέατρο Αλεξάνδρεια, με τη Νατάσα Παπαδάκη και τον Σάκη Σιούτη. Είναι η πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα και την απόλαυσα. Αναβλήθηκε φυσικά για την σεζόν που έρχεται, και οσονούπω ξαναρχίζουμε πρόβες. Το πότε ακριβώς θα ανέβει εξαρτάται από τα υγειονομικά πρωτόκολλα…
