Μια απαρηγόρητη Μαρκησία, που έχασε τον άντρα της έναν μήνα μόλις μετά τον γάμο τους. Η Λιζέτ, η πονηρή της υπηρέτρια.
Ο εγκαταλελειμμένος απ’ την ερωμένη του Ιππότης. Ο Λουμπέν, ο αφελής υπηρέτης του. Ένας ερωτευμένος Κόμης που διεκδικεί την Μαρκησία ενώσω ο λογοτεχνικός της σύμβουλος, σταχυολογεί ψυχαγωγικά αναγνώσματα για να απαλύνουν τη μοναξιά της.
Η επιμονή της Λιζέτ να φέρει κοντά την κυρία με τον Ιππότη προκειμένου να μην χάσει η ίδια τον Λουμπέν που αγαπά, θέτει σε κίνηση έναν ολόκληρο μηχανισμό από δηλώσεις, υπεκφυγές, ανατροπές, παρεξηγήσεις, αποπλανήσεις… και τελικά οδηγεί στην έκπληξη του έρωτα.
«Γιατί, τί είναι ο έρωτας, αν όχι μια έκπληξη που ταράζει την ύπαρξή μας, μια συνάντηση με τον εαυτό μας μέσα στα μάτια του άλλου; Και σε τι περιπέτειες μας βάζει η συνειδητοποίηση ότι η συνάντηση αυτή είναι ικανή να μας οδηγήσει στην απώλεια της εικόνας που χτίζουμε για τον εαυτό μας»;
Όσο για τα λεκτικά παιχνίδια κατέχουν ρόλο κεντρικό επί σκηνής: «Χάνετε μια αγαπητικιά; Βρείτε μίαν άλλη»!
Οι πρόβες για τη νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ, «Η δεύτερη έκπληξη του έρωτα», σε μετάφραση- σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, που αναμένεται το Νοέμβριο στο Βασιλικό Θέατρο σε πανελλήνια πρώτη, έχουν ξεκινήσει.
Ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ο σπουδαίος θεατράνθρωπος και διανοούμενος, επιστρέφει στη γενέτειρα Θεσσαλονίκη και στο Κ.Θ.Β.Ε με ένα έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη χώρα μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για την πέμπτη φορά που ο ίδιος σκηνοθετεί έργο του Μαριβώ, έναν συγγραφέα που γνωρίζει καλά κι αγαπά ιδιαίτερα.
Πιερ Καρλέ ντε Σαμπλαίν ντε Μαριβώ
Ο μέγας «ζωγράφος του έρωτα» και σύμφωνα με τους μελετητές του ο «ιδανικός ζωγράφος της γέννησης του έρωτα», ο Μαριβώ (1688-1763), μεγαλουργεί απεικονίζοντας τους ήρωές του να κατακτώνται απ’ τα βέλη του φτερωτού θεού.
Σκιαγραφεί χαρακτήρες που ακριβώς όπως κι ο ίδιος, αναζητούν με πάθος την ειλικρίνεια: επιθυμούν να δουν με καθαρότητα στα μύχια της ψυχής τους, όπως επιδιώκουν και να κυριεύσουν την καρδιά του αγαπώμενου προσώπου.
Ο ίδιος εξομολογείται πως, παραμόνευε, προσπαθώντας να διεισδύσει στην ανθρώπινη καρδιά, σε όλα τα μυστικά κι ανομολόγητα μέρη, που ο έρωτας κρύβεται όταν διστάζει ν’ αποκαλυφθεί : «στα έργα μου, άλλοτε πρόκειται για έναν έρωτα που αγνοούν οι δύο εραστές, άλλοτε για αυτόν που νοιώθουν μα επιθυμούν να αποκρύψουν ο ένας απ’ τον άλλο, άλλοτε πρόκειται για έναν εύθραυστο, ντροπαλό έρωτα που δεν τολμά να φανερωθεί, ύστερα για έναν έρωτα αβέβαιο κι ενδεχομένως ακόμη απροσδιόριστο, που μόλις γεννιέται, για να το πούμε έτσι, τον οποίο (οι ήρωες) αντιλαμβάνονται χωρίς ωστόσο να είναι σίγουροι, και τον κατασκοπεύουν, τον παρακολουθούν ενδοσκοπώντας, πριν να τον αφήσουν να αναδυθεί».
Οι θεατές στη «Δεύτερη έκπληξη του έρωτα» θα κληθούν να απαντήσουν στο ερώτημα: «χρωστάμε την καρδιά μας σε όσους μας προσφέρουν τη δική τους ή μονάχα σ’ αυτούς που την κατακτούν»;
Με τον εκλεπτυσμένο τρόπο γραφής του, ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας του Διαφωτισμού, αναδεικνύει με κωμικότητα τα πάθη των ανθρώπων, εισχωρεί στις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων και θέτει σωρεία προβληματισμών για την κοινωνία της εποχής του.
Λίγα λόγια για το έργο :
Η ζωή της Μαρκησίας, μετά τον θάνατο του άντρα της, είναι ένας στεναγμός. Η ζωή του Ιππότη που τον απαρνήθηκε η αγαπημένη του, έχει γίνει αβάσταχτη. Η αμοιβαία έλξη που θα νοιώσουν, από την πρώτη κιόλας συνάντηση, θα φέρει μια αναπάντεχη ανατροπή στις ζωές τους.
Ένα συναίσθημα που θα το φοβηθούν και θα το ονομάσουν φιλία αλλά που πολύ γρήγορα θα ξεφύγει από τον έλεγχό τους και θα μετουσιωθεί σε έρωτα. Δίπλα τους, οι δύο υπηρέτες, μέσα από παιχνίδια ίντριγκας αλλά και με μεγάλη δόση αφέλειας, εξελίσσουν τη δράση, βραχυκυκλώνοντάς την, και προκαλούν το γέλιο με τον αυθορμητισμό τους, την ελαφρότητα αλλά και την ευελιξία που τους επιτρέπει η θέση τους.
Η «Δεύτερη έκπληξη του έρωτα», παίχτηκε στην Κομεντί – Φρανσαίζ το 1727 κι έχει αρκετές ομοιότητες με την Έκπληξη του έρωτα που έγραψε ο συγγραφέας το 1722. Πρόκειται για μια αισθηματική κωμωδία που οι ήρωές της, παγιδευμένοι στις συμβάσεις και τους θεσμούς της εποχής τους, γίνονται έρμαια της γλώσσας που με τόση χάρη αρθρώνουν, χάνουν την ειλικρίνειά τους και μπλέκουν σε έναν «αναποφάσιστο» έρωτα που ακροβατεί ανάμεσα στο πάθος και την ευπρέπεια και τελικά αποδεικνύεται ανίκητος.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση– σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου
Σκηνικά– Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Δραματουργία– Μουσική επιμέλεια– Συνεργάτης σκηνοθέτης: Νικολέτα Φιλόσογλου
Επιμέλεια κίνησης: Δημήτρης Σωτηρίου
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Μαρία Ιακώβου
Βοηθός Σκηνογράφου– ενδυματολόγου: Έλλη Ναλμπάντη
Οργάνωση Παραγωγής: Μαρίνα Χατζηϊωάννου- Αθανασία Ανδρώνη
Οδηγός σκηνής: Γιάννης Παλαμιώτης
ΠΑΙΖΟΥΝ (αλφαβητικά):
Γιώργος Καύκας: Ιππότης
Γιώργος Κολοβός : Λουμπέν
Ζωή Μυλωνά: Λιζέτ
Θέμης Πάνου: Ορτένσιος
Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου: Μαρκησία
Ταξιάρχης Χάνος: Κόμης
