γράφει η Δήμητρα Γκουντούνα
Δεν μπορεί να καταλάβει κανείς αν δεν το έχει βιώσει. Το χάος στην ψυχή ενός παιδιού που προκαλεί η ξαφνική απώλεια του πατέρα. Οι αλλαγές που το ακολουθούν στην καθημερινότητά του. Το χάδι που δε θα ξανανιώσει. Την αναμονή της επιστροφής του πατέρα από τη δουλειά, που δεν πρόκειται όσο και να περιμένει να έρθει.
Οχι δεν πρόκειται κανείς να καταλάβει οτι αυτή η απώλεια θα το ακολουθεί σ΄ όλη την υπόλοιπη ζωή του Και στο άκουσμα της λέξης Πατέρα θα τον σιγοκαίει η ζήλεια γιατί εκείνο δεν μπορει να την ξαναπεί ποτέ.
Και για να μη φανταστείτε οτι κάνω την ψυχαναλύτρια ή λαϊκίζω απλά καταθέτω τις σκέψεις μου όταν έμαθα την είδηση για τον πνιγμό του Πυροσβέστη. Και θέλω να προλάβω τα ραπίσματα που θα δεχθεί αυτή η οικογένεια οταν μετά τις διαδικασίες της αποκόλησης απο το λατρεμένο της πρόσωπο θα πέσει στη φωτιά και στην τυπολατρία του Δημοσίου.
Και τι μισθό να παίρνει άραγε ένα Πυροσβέστης που θα μπορεί έστω η οικογένεια που μένει πίσω να συντηρηθεί μ΄αξιοπρέπεια. Τι έχει φροντίσει το άστοργο Κράτος για αυτούς που δίνουν καθημερινά τη ζωή τους στη φωτιά ή στον πνιγμό στην προκειμένη περίπτωση.
Τι θα αντιμετωπίσει αυτή η γυναίκα και αυτά τα παιδιά που έμειναν πίσω του 46χρονου Αρχιπυροσβέστη Ζαφειρόπουλου Ιωάννη πατέρας τριών παιδιών;
Συλλυπητήρια τηλεγραφήματα !ι Αναμονή για επιβίωση. Δεν γνωρίζω την οικονομική κατάσταση της οικογένειας .Εικάζω. Γνωρίζω όμως πολύ καλά την απώλεια του πατέρα οταν είσαι παιδί.
Γνωρίζω πολύ καλά αυτή τη μάσκα που θα βάλει η μάνα για να συνεχίσει να ζει χωρίς εκείνον αλλά για χατίρι των παιδιών πρέπει να συνεχίσει… Ναι σκέφτομαι αυτή την οικογένεια τώρα που είναι ξημέρωμα γιατί σε λίγο θα έχουμε άλλες ειδήσεις και μπορεί να ξεχαστώ. Να την περάσω και εγώ στο φάκελο των έκτακτων περιστατικών… Στο φάκελο που θα γράφει Πυροσβέστες…
