Της Λαμπριάνας Κυριακού  Δεν ξέρω για ποιους να μιλήσω και τι να πω. Έχω στερέψει από ιδέες. Μ’ έχει κουράσει  ακόμη και ο ήλιος ο

Της Λαμπριάνας Κυριακού Ένα Ηφαίστειο η Ελλάδα, κι όποιος γλιτώσει θα είναι από θαύμα. Έχει μαραγκιάσει η ψυχή μου. Βλέπω καθημερινά ένα έθνος να παραμιλά

της Λαμπριάνας Κυριακού Απεργίες – πορείες – χαφιέδες – διαδηλώσεις – κουκουλοφόροι – ξυλοδαρμοί – τρομοκρατικές οργανώσεις – τρομοκρατικά κτυπήματα. Ήθελα να’ ξερα σε πόσους

της Λαμπριάνας Κυριακού  Όλοι κρυβόμαστε και νομίζουμε πως ζούμε στον μικρόκοσμο που πλάθει όπως τον βολεύει ο εγωισμός μας. Σκηνοθετώντας μια ζωή προσανατολισμένη μόνο σε

Της Λαμπριάνας Κυριακού Μένα ιπτάμενο χαλί ίσως να νοιώσω ασφαλισμένηαπ΄ ένα ταξίδι αναψυχήςέχασα ανθρώπους που’ χα γνωρίσεικάπου σ’ ένα νησί χαμένη

Της Λαμπριάνας Κυριακού Περνάμε μια ζωή βυθισμένοι  μέσα στον εγωισμό, στεριωμένοι μέσα στην άρνηση της αποδοχής και της ευαισθησίας. Παλεύοντας με τα αισθήματα κάνοντας τον

της Λαμπριάνας Κυριακού 

Της Λαμπριάνας Κυριακού Ζούμε εμφύλιο και δεν το αντιληφθήκαμε ούτε και αυτό! Έχουμε μετατρέψει τους δρόμους σε πεδία μάχης! Αρχίσαμε να παίζουμε ένα παιχνίδι που για τόσα