Έγινε ο Υμηττός σκουπιδαριό, από τις βόλτες των κατοίκων των γυρω περιοχών
Μια βόλτα στον Υμηττό δεν έχει πάντοτε το καλύτερο ηλιοβασίλεμα. Σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, όταν μέσα στην ολο-πράσινη φύση συναντάς χιλιάδες σκουπίδια. Τενεκεδάκια
Μια βόλτα στον Υμηττό δεν έχει πάντοτε το καλύτερο ηλιοβασίλεμα. Σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, όταν μέσα στην ολο-πράσινη φύση συναντάς χιλιάδες σκουπίδια. Τενεκεδάκια
2021 χρόνια πέρασαν από τότε που μας έχρισε με το «ύδωρ» του λόγου του, και φώτισε το δρόμο μας διδάσκοντας μας την αλληλεγγύη και την
της Λαμπριάνας Κυριακού Μας απείλησαν «θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη». Και τι δεν λογάριασαν; Αυτά τα δυο «θα» και που στοιχημάτησαν; στο
Της Λαμπριάνας Κυριακού Ο Θυμός μου δεν έχει καταλαγιάσει, κι ας έχουν περάσει δυο χρόνια. Δεν γράφω για να εντυπωσιάσω, ούτε θέλω να αποδείξω σε
γράφει η Λαμπριάνα Κυριακού για τις ανάγκες του https://www.pearpr.com/ Ονειρευόμουν καιρό ένα δίμηνο ξεκούρασης, που να είχα μόνη έγνοια πόσα μπουμπούκια θα άνοιγαν από την αγαπημένη
Κάθε Τσικνοπέμπτη μαζευόμασταν από το πρωί στο σπίτι της γιαγιάς μου της Ανδρομάχης, πρόσφυγα από το Δίκωμο. Η γιαγιά μου, αν ήταν μια μυθιστορηματική ηρωίδα,
Υπάρχει και μια άλλη πτυχή του μεγάλου μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη, που λίγοι από τους παλιούς θυμούνται και πολλοί από τους νεότερους δεν γνωρίζουν. Το
Μετά από τόσα χρόνια προσφυγιάς, κατανοήσαμε, γιατί αναστέναζαν ολημερίς οι μανάδες στα συρματοπλέγματα. Λογαριάσαμε, πόσα καράτια μαύρου χρυσού έπρεπε να δώσουμε, για να εξαγοράσουμε την
Της Λαμπριάνας Κυριακού Μια αναπάντητη κλήση με έκανε να αγνοήσω το μετρό που μόλις είχε σταματήσει μπροστά μου. Θα ήταν πιο βολετό να περιμένω το
Οι ρομαντικοί φίλοι της Eurovision, κάπου χάσαμε τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον μας, αφού το εξελικτικό ύφος του διαγωνισμού αλλά και ο σκοπός της Ευρωπαϊκής
Διεισδύοντας πιο βαθιά στην παγκόσμια ιστορία, για να φτάσω αργότερα στη δική μας αλήθεια, παρακολουθώντας διάφορα ντοκιμαντέρ και μαρτυρίες ανθρώπων από διάφορες έρευνες, αρχικά, σκόνταψα
γράφει η Λαμπριάνα Κυριακού “Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένωνΕμείς καθόμασταν τα βράδιαΚαι ζωγραφίζαμε σκηνές απ’ την αυριανή ευτυχία του κόσμου.”Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας προσφέρει μία καλύτερη εμπειρία.