της Δήμητρας Γκουντούνα
Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα ,δώσε σε όνειρα φτερά. Παραφράζω ακόμη και τα τραγούδια μπας και μου αλλάξει η διάθεση. Μπα μάταια. Κλείνω τον διακόπτη της τηλεόρασης γιατί δεν μπορώ ν΄ ακούω πια περί χρεοκοπίας .
Δεν αντέχω και πολύ τις απειλές. Μ΄ απειλούν κάθε τρίμηνο. Μ΄ εκβιάζουν ότι αν θ ΄ αντιδράσω είμαι εναντίον της χώρας μου. Εκτός από τις συνεχόμενες περικοπές με προειδοποιούν ότι έρχονται τα χειρότερα. Μπαίνω στις ηλεκτρονικές εφημερίδες για μια γρήγορη ενημέρωση και πέφτω πάνω στις ειδήσεις που μου λένε πόσο κινδυνεύει η ζωή μου και η ζωή τω δικών μου ανθρώπων. Δολοφονίες, ληστείες, επιδρομές στα σπίτια.
Πιάνουν δυο συμμορίες, ξεφυτρώνουν δέκα δυο .Παιδεραστία ,απάτες, εγκληματικές συμμορίες τοκογλύφων, με πρόσωπα κύρους .Πολλές φορές αναρωτιέμαι ,μήπως κοιμάμαι και βλέπω εφιάλτη; Μήπως έχω μπει σε κάποιο καρέ του σελιλόιντ και πρωταγωνιστώ σε κάποια ταινία τρόμου;
Μήπως έκανα ότι δεν έβλεπα τόσο καιρό και νόμιζα ότι συμβαίνουν μόνο σ ΄ άλλους; Πως άφησα τα πράγματα και εξελίχθηκαν έτσι; Ναι εγώ φταίω για όλα. Εγώ ψήφιζα ,εγώ φαίνεται ότι αδιαφορούσα, εγώ δεν συμμετείχα για καιρό σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Εγώ έβλεπα σ ΄ απόσταση ‘’εκατοστών ‘’ μόνο τις προσωπικές μου ανάγκες . Και τώρα αυτή την αδιαφορία την πληρώνω….
