Συνταρακτική αποκάλυψη για τον κόσμο της τέχνης καθώς αντίγραφο του έργου του Ντα Βίντσι, που βρίσκεται στο Μουσείο Πράδο, είναι σύγχρονο της «Τζοκόντα», φιλοτεχνημένο πιθανόν από μαθητή του.
Οι διαφορές
Το πρόσωπο στο αντίγραφο δεν έχει τα «ραγίσματα» του πρωτοτύπου.
Τα χρώματα είναι πιο ζωντανά.
Η Τζοκόντα του αντιγράφου έχει γραμμές φρυδιών, κάτι που δεν υπάρχει στην αυθεντική.
Εχουν μικρές διαφορές στις διαστάσεις
Μια συνταρακτική αποκάλυψη για τους ιστορικούς τέχνης ήρθε από το Μουσείο Πράδο της Μαδρίτης: το αντίγραφο της διάσημης «Τζοκόντα» που έχει στην κατοχή του το μουσείο δεν είναι μεταγενέστερο, αλλά σύγχρονο με την αυθεντική «Μόνα Λίζα» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ανακάλυψη που είναι πολύ πιθανόν, κατά τους αναλυτές, να μας επιτρέπει να δούμε τη μυστηριώδη γυναίκα όπως ακριβώς ήταν τον 16ο αιώνα.
Η αξία του πορτρέτου συνεπώς είναι μεγαλύτερη από όσο πιστευόταν αρχικά, καθώς πλέον εκτιμάται ότι φιλοτεχνήθηκε στο εργαστήριο του τιτάνα της τέχνης ενόσω εκείνος ζωγράφιζε το πρωτότυπο έργο, το οποίο χρονολογείται στο πρώτο τέταρτο του 16ου αιώνα.
Η ανακάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια συντήρησης του έργου στο Πράδο -ένα από τα πολλά αντίγραφα του πρωτότυπου πίνακα του Ντα Βίντσι που έχουν επιζήσει έως σήμερα- προκειμένου να εκτεθεί σε αφιέρωμα στο Λούβρο. Με βάση τα νέα δεδομένα, οι ερευνητές στο Πράδο εκτιμούν ότι το έργο φιλοτεχνήθηκε από έναν από τους δύο πιο αγαπητούς και κοντινούς μαθητές στο στούντιο του Ιταλού δασκάλου, τον Αντρέα Σάλαϊ, ή τον Φραντσέσκο Μέλτσι, την ίδια περίοδο που εκείνος ζωγράφιζε την αινιγματική Μόνα Λίζα, ευρέως αναγνωρισμένη ως Λίζα Γκεραρντίνι, σύζυγο του Φλωρεντίνου εμπόρου υφασμάτων Φραντσέσκο ντελ Τζοκόντο.
Οι διαστάσεις είναι πολύ κοντινές με αυτές στο πρωτότυπο (76X57 εκ. αυτό του Πράδο, 77X53 εκ. εκείνο του Λούβρου), ενώ το θέμα είναι ζωγραφισμένο πάνω σε ξύλο καρυδιάς, όπως η αυθεντική Μόνα Λίζα. Πριν από τη συντήρηση, ειδικοί πίστευαν ότι επρόκειτο για ξύλο δρυός, κάτι που απέκλειε το να είχε ζωγραφιστεί στην Ιταλία.
Οι συντηρητές ανακάλυψαν επίσης με έκπληξη ότι κάτω από το μεταγενέστερο μαύρο φόντο του πίνακα υπήρχε το τοπίο της Τοσκάνης, πανομοιότυπο με αυτό που απεικονίζεται στην Τζοκόντα του Λούβρου.
Οσο για το πρόσωπο της Μόνα Λίζα, αυτό δεν έχει τα «ραγίσματα» του πρωτότυπου και τα χρώματά του είναι πιο ζωντανά. «Δίνει στους λάτρεις της τέχνης την ευκαιρία να θαυμάσουν τη Μόνα Λίζα με τελείως διαφορετικά μάτια», εξηγεί ο Μιγκέλ Φαλομίρ, διευθυντής του Πράδο στον τομέα της ιταλικής ζωγραφικής. Απαλλαγμένη από τις στρώσεις βρώμικου βερνικιού που δεν είναι προς το παρόν δυνατόν να αφαιρεθούν από τον πρωτότυπο πίνακα, που φυλάσσεται με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας πίσω από γυάλινη τζαμαρία στο Μουσείο του Λούβρου, η Μόνα Λίζα του αντιγράφου δείχνει πιο «φρέσκια», νεότερη. Εχει μάλιστα και γραμμές φρυδιών, κάτι που απουσιάζει από το πρωτότυπο.
Το αντίγραφο
Το έργο θα παρουσιαστεί σε τρεις εβδομάδες στο Μουσείο Πράδο, μόλις ολοκληρωθεί η συντήρησή του, ενώ οι δύο Τζοκόντες θα συνεκτεθούν σύντομα στο Παρίσι, στην έδρα του αυθεντικού πίνακα που τόσο έχει απασχολήσει την Ιστορία της Τέχνης.
