«Θίασος», «Κυνηγοί», «Ψυχή βαθιά», «Κάθοδος των εννέα», δύο ταινίες από το Βελιγράδι αλλά και αρχειακά τεκμήρια, στην Ταινιοθήκη
Στις ταινίες μυθοπλασίας του αφιερώματος συγκεντρώνονται οι σημαντικότεροι τίτλοι του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Μεταξύ τους και η «Ψυχή βαθιά» (2010) του Παντελή Βούλγαρη
Αφιερωμένη στη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου είναι η μεγάλη ρετροσπεκτίβα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος για τον «ελληνικό εμφύλιο στην οθόνη». Οι προβολές, εμπλουτισμένες με παράλληλες εκδηλώσεις, θα διαρκέσουν από τις 9 έως τις 15 Φεβρουαρίου, σηκώνοντας αυλαία με την τιμητική προβολή των «Κυνηγών» του πρόωρα χαμένου σκηνοθέτη, ενώ θα προηγηθεί συζήτηση με θέμα «Ο ελληνικός εμφύλιος στην οθόνη: Η μυθοπλασία», με τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, των σκηνοθετών Παντελή Βούλγαρη, Κώστα Βρεττάκου και Τάσου Ψαρρά. Το εκτενές αφιέρωμα, που αποτελεί μια επισκόπηση της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής σε σχέση με τις κινηματογραφικές αναπαραστάσεις του εμφυλίου επί έξι και πλέον δεκαετίες, πραγματοποιείται για πρώτη φορά στη χώρα μας.
Το ενδιαφέρον σ’ αυτό είναι ότι δεν αποτελείται μόνο από ταινίες μυθοπλασίας, αλλά και από αρχειακά τεκμήρια και ντοκιμαντέρ. Στα σύντομα κινηματογραφικά επίκαιρα που παραχωρήθηκαν από τη Διεύθυνση Μουσείου-Αρχείου της ΕΡΤ προστίθενται άγνωστα και σημαντικά αρχεία, που απόκεινται στις συλλογές της Ταινιοθήκης.
Στο αφιέρωμα περιλαμβάνονται και δύο ταινίες που εντοπίστηκαν στην Ταινιοθήκη της Σερβίας, στο Βελιγράδι, και προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα: τα «Ελληνόπαιδα» (1948) του Ράντιβοζε Λόλα Ντούκιτς και « Η Αδελφική βοήθεια» (1950) των Τράσγιε Ποπόφ και Ζορζ Σκρίγκιν που πραγματεύεται τη βοήθεια που δόθηκε από τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο στον Δημοκρατικό Στρατό.
Στις ταινίες μυθοπλασίας του αφιερώματος συγκεντρώνονται οι σημαντικότεροι τίτλοι του νέου ελληνικού κινηματογράφου: «Ο θίασος» (1974-’75), «Οι κυνηγοί» (1977), «Ο Μεγαλέξανδρος» (1980) και το «Λιβάδι που δακρύζει» (2004) του Θόδωρου Αγγελόπουλου, το «Happy day» (1976), τα «Πέτρινα χρόνια» (1985) και η «Ψυχή βαθιά» (2010) του Παντελή Βούλγαρη, η «Κάθοδος των εννέα» (1984) του Χρήστου Σιοπαχά, τα «Παιδιά της χελιδόνας» (1987) του Κώστα Βρεττάκου, τα «Χρόνια της θύελλας» (1984) και ο «Ανθρωπος με το γαρύφαλλο» του Νίκου Τζήμα, το «Καραβάν Σαράι» (1986) του Τάσου Ψαρρά, η «Βασιλική» (1997) του Βαγγέλη Σερντάρη, το «Ούλοι εμείς αφέντη» (1998) του Λεωνίδα Βαρδαρού.
Μαζί μ’ αυτές και ο «Γράμμος» (1971) του Ηλία Μαχαίρα, που γυρίστηκε στη δικτατορία, οι βραβευμένοι «Παράνομοι» του Νίκου Κούνδουρου, που γυρίστηκαν στον απόηχο του εμφυλίου, το 1958, αλλά και η αμερικανικής παραγωγής «Ελένη» (1985) του Βρετανού Πίτερ Γέιτς, με τους Κέιτ Νέλιγκαν, Τζον Μάλκοβιτς και Λίντα Χαντ, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο-ντοκουμέντο του Νίκου Γκατζογιάννη.
Από τα ντοκιμαντέρ της μεταπολίτευσης που κατέγραψαν τον εμφύλιο, δεν λείπει ο «Νέος Παρθενώνας» των Κώστα Χρονόπουλου, Γιώργου Χρυσοβιτσάνου, Σπύρου Ζάχου και Θανάση Σκρούμπελου, αλλά και το τηλεοπτικό «Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος» (1997) του Ροβήρου Μανθούλη. Η ελληνική παραγωγή των τελευταίων τεσσάρων ετών εκπροσωπείται με τα βραβευμένα ντοκιμαντέρ «Μακρόνησος» των Ηλία Γιαννακάκη και Εύης Καραμπάτσου, «Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος» του Φώτου Λαμπρινού, «Ζωή στους βράχους» της Αλίντας Δημητρίου και «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε» του Σταύρου Ψυλλάκη.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Το αφιέρωμα «Ο ελληνικός εμφύλιος στην οθόνη» περιλαμβάνει και δεύτερη συζήτηση στις 13 Φεβρουαρίου επικεντρωμένη στον χώρο του ντοκιμαντέρ.
Αντα Δαλιάκα
Πηγή: Έθνος
