ΩΔΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΘΑΝΑΤΟ
Αθήνα, Πέμπτη, 10 Σεπτεμβρίου 1998
γράφει ο Γιώργος Δανόπουλος
‘Ενα πουλί πεθαίνει κάθε ημέρα…
μία ελπίδα φέυγει στον αέρα
και ενα κενό, αφήνει στην παρέα…
* * *
‘Οσοι θα μείνουν θα θυμούνται
μες στην καρδιά θα νοσταλγούν…
Εσένα που εχάθηκες,
σε άλλους ουρανούς…
* * *
Εκεί που πήγες τώρα θα γελάς
και ελπίδες άλλες θα σκορπάς στους άλλους
που έμειναν και που θαρρούν…
…να ξαναδούν το πρόσωπο
που αγαπούν…
* * *
Σαν η σείρα τους έρθει να χαθούν
θα έρθουν επάνω να σε βρούν…
…στους άλλους ουρανούς…
* * *
‘Ενα πουλί πεθαίνει κάθε ημέρα
άλλο γεννιέται να καλύψει το κενό…
* * *
Μία ζωή ακόμα χάθηκε
και άλλη μία μόλις άρχισε…
* * *
Και στο κενό που βρήκε στάθηκε
το έκλεισε…και δάκρυσε…
* * *
Για εκεiνην, που έφυγε και χάθηκε…
* * *
“Ακόμα και η ελπίδα δάκρυσε…”
