«Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια. Ανεξάρτητος τύπος; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σ’ αυτή την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, που να αποκαλείται ανεξάρτητος τύπος.
Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε, γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί.
Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφουμε.
Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο. Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου, να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής τον Μαμωνά και να πουλάει την πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο. Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους.
Ο χρόνος, η ζωή μας, οι ικανότητες μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων».
Μην τρομάζετε! Δεν με έπιασε κρίση αυτοκριτικής. Ούτε ξαφνικά συνειδητοποιήσα πόσο δύσκολο δρόμο διάλεξα… Πρόκειται για ομιλία του αρχισυντάκτη των New York Times στην αποχαιρετιστήρια δεξίωση που έγινε προς τιμήν του από τους συναδέλφους του, λίγο πριν… βγει στη σύνταξη!
Εσείς τι λέτε, υπήρχε περίπτωση να τα ‘λεγε νωρίτερα…;
