Ο θίασος «Δρόμος με Δέντρα» παρουσιάζει τις «Τρεις αδελφές» σε μια παράσταση με στοιχεία όπερας, μιούζικαλ και καμπαρέ
Οι «Τρεις αδελφές» βάζουν στόχο ζωής να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, τη Μόσχα. Με άξονα την εμβληματική φράση «Στη Μόσχα, στη Μόσχα…» ο θίασος «Δρόμος με Δέντρα» παρουσιάζει από αύριο (και για 3 εβδομάδες) στο «Baumstrasse» μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Αντον Πάβλοβιτς Τσέχοφ, με τίτλο «Τρεις αδελφές a Moscou, στη Μόσχα, to Moscow, nach Moskau!». Εκατόν έντεκα χρόνια μετά τη συγγραφή τους «Οι τρεις αδελφές» τι κρατούν από τη χαμένη «νιότη» τους;
«Μένουν ένα σύμβολο τόσο ισχυρό όσο και παράδοξο», απαντά ο Δημήτρης Αγαρτζίδης, ένας εκ των πρωταγωνιστών και σκηνοθετών της παράστασης. «Οι άνθρωποι έχουμε συνείδηση της ματαιότητας, παρ’ όλα αυτά έχουμε την παράδοξη ανάγκη να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε, να θέτουμε διαρκώς ερωτήματα αναζητώντας μια απάντηση.
Ζούμε μια εποχή μεγάλων αλλαγών, μια εποχή μεταβατική. Το μέλλον μοιάζει τόσο σκοτεινό, όσο και φωτεινό. «Οι τρεις αδελφές» γράφτηκαν κι αυτές πριν από ιστορικά γεγονότα που άλλαξαν τον κόσμο. Αυτή η αναλογία με το τώρα και η ομοιότητα στάθηκαν η αφορμή να ασχοληθούμε με το έργο». «Είναι σημαντικό να παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου. Να κάνεις σχέδια και να αναλαμβάνεις την ευθύνη της πραγματοποίησης ή της ματαίωσής τους.
Στο έργο αυτό τα σχέδια ματαιώνονται σαν από μόνα τους. Σαν να φταίνε γι’ αυτό οικογενειακοί, οικονομικοί λόγοι, το παρελθόν, ο Θεός και το κλίμα!», σχολιάζει η Θεανώ Μεταξά. «Η κατεύθυνση που δουλεύουμε οι ηθοποιοί πάνω στο έργο είναι σε μεγάλο βαθμό αντίθετη από αυτή των Τριών Αδελφών. Προσπαθούμε ο καθένας ξεχωριστά να αναλάβει την ευθύνη της παράστασης που φτιάχνουμε και να μην καθοδηγούμαστε από έναν και μοναδικό δημιουργό».
Ο θίασος εστιάζει στη μουσική ανάγνωση του κειμένου. Η μουσική, συμπεριλαμβανομένων των θορύβων με νόημα, των ήχων των πουλιών και των καμπανών ή της μελωδίας, τραγουδιών και μουσικής, που ακούγονται από μακριά, αντικατοπτρίζει συχνά την ψυχική κατάσταση ενός χαρακτήρα. Ο Πανού Μανού εκτελεί ζωντανά στην παράσταση ?μαζί με τους υπόλοιπους ηθοποιούς? συνθέσεις του που αντανακλούν το πέρασμα από τον ρομαντικό ήχο στον ηλεκτρονικό, από το παρελθόν στο παρόν, από την όπερα έως το μιούζικαλ.
«Η μουσική αντιμετώπιση ενός έργου σαν τις ”Τρεις αδελφές” του Τσέχοφ είναι ένα θέμα τόσο πολύπλοκο που απαιτεί από τον συνθέτη μεγάλη προσοχή και ψυχραιμία», λέει. «Χρησιμοποιήσαμε τη φόρμα του τραγουδιού για να ειπωθούν οι πιο βαθιές προσωπικές εξομολογήσεις. Σαν κατά κάποιον τρόπο να μην μπορείς να κάνεις διαφορετικά από το να τραγουδήσεις. Στοιχεία όπερας, μιούζικαλ και καμπαρέ, ένα πιάνο και οι φωνές μας ακολουθούν την πορεία των προσώπων».
Οι ηθοποιοί έγιναν συνδημιουργοί και συσκηνοθέτες της παράστασης, αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου το καλλιτεχνικό έργο, ερευνώντας έναν «σκηνοθετικό και ερμηνευτικό κώδικα, όπου η παράσταση ορίζεται και αναπτύσσεται μέσα από τη ζύμωση των ίδιων των ηθοποιών.
Αναδεικνύει έτσι την πολυπρισματικότητα των κειμένων, μέσα από τις διαφορετικές αναγνώσεις τους». Τη μετάφραση υπογράφει η Νικολέττα Φριντζήλα, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου, Σύρμω Κεκέ, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Πανού Μανού, Θεανώ Μεταξά, Κατερίνα Πατσιάνη, Τατιάνα Πίττα, Φοίβος Συμεωνίδης, Μιχάλης Τιτόπουλος (οι οποίοι και πρωταγωνιστούν, πλην της Δέσποινας Αναστάσογλου).
Τον σκηνικό χώρο φιλοτέχνησε ο Βασίλης Μαντζούκης και τα κοστούμια η Ηλιάννα Σκουλάκη.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr
