Ο διευθυντής του μπαλέτου της Λυρικής, Ρενάτο Τζανέλλα, χορογραφεί το «αυτοκρατορικό» κοντσέρτο του μεγάλου συνθέτη αλλά και το «Ταξίδι» του Μότσαρτ
Βραδιά χορού στη Ρωμαϊκή Αγορά, από την ορχήστρα και τους χορευτές του μπαλέτου της ΕΛΣ, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Ηλία Βουδούρη και με σολίστ τον διακεκριμένο πιανίστα Δημήτρη Τουφεξή
Δύο από τα ωραιότερα κοντσέρτα για πιάνο όλων των εποχών χορογραφεί ο διευθυντής του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Ρενάτο Τζανέλλα, για τις τελική βραδιά χορού στον μαγικό χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς, στη σκιά της Ακρόπολης.
Υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Ηλία Βουδούρη και με σολίστ τον διακεκριμένο πιανίστα Δημήτρη Τουφεξή, η ορχήστρα και οι χορευτές του μπαλέτου της ΕΛΣ θα ερμηνεύσουν και σήμερα, το κοντσέρτο για πιάνο Νο23 του Μότσαρτ και το κοντσέρτο για πιάνο Νο5 του Μπετόβεν. Η βραδιά ξεκινά με το έργο του Μότσαρτ: μόνο το δεύτερο μέρος του κοντσέρτου έχει χορογραφηθεί. Στα άλλα δύο μέρη ακούγεται μονάχα η μουσική.
«Πρόκειται για μια σύγχρονη, μινιμαλιστική ερμηνεία της μουσικής, με τίτλο ”Ταξίδι”, που αναπαριστά το πεπρωμένο ενός καλλιτέχνη: όλη του τη ζωή ταξιδεύει, αφήνοντας πίσω του τόπους και φίλους προκειμένου να ακολουθήσει το πάθος του» σχολιάζει ο Ρενάτο Τζανέλλα.
Αντίθετα, η χορογραφία στο έργο του Μπετόβεν αποτελεί φόρο τιμής στην «κλασική, αυτοκρατορική όψη της τέχνης του χορού. Περιλαμβάνει τέσσερα βασικά ζευγάρια και δέκα ακόμα ζευγάρια που τα πλαισιώνουν». Το έργο σχετίζεται με τον Ναπολέοντα και η έρευνα σχετικά με τη μουσική σύνθεση φανερώνει την έμφαση στην ιστορική περίοδο της ναπολεόντειας αυτοκρατορίας.
«Με αυτόν τον τρόπο αποτελεί την ιδανική βάση, ώστε να αναπτύξει κανείς τη γλώσσα του κλασικού χορού, την οποία έχω ανάγκη για τη δημιουργία μου. Δεν υπάρχει αφήγηση: σε αυτήν την περίπτωση προτιμώ να με παρασύρει η μουσική» καταλήγει.
Το μπαλέτο με τίτλο «Ταξίδι» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1992 στην πόλη Οσιμο, νότια της Ανκόνας στην Ιταλία, με πρωταγωνιστή τον διάσημο Ουκρανό χορευτή Βλαντίμιρ Μαλάχοφ. Ακολούθησαν παρουσιάσεις από το Μπαλέτο της Κρατικής Οπερας της Βιέννης (1993) και από το Μπαλέτο της Στουτγάρδης (1997).
Στηρίζεται στη μουσική του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ για το Κοντσέρτο για πιάνο αρ.23 σε λα μείζονα (Κ.488). Ακόμα και με τα μέτρα του Μότσαρτ ξαφνιάζει η μελωδικότητα του έργου. Το δεύτερο μπαλέτο, με τίτλο Μπετόβεν έργο 73, πρωτοπαρουσιάστηκε το 2000 από το Μπαλέτο της Κρατικής Οπερας της Βιέννης. Στηρίζεται σε ένα διάσημο κοντσέρτο για πιάνο, στο επονομαζόμενο «αυτοκρατορικό» του Μπετόβεν.
Έργο σε τρία μέρη γράφτηκε το 1809, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Βιέννης από τον Ναπολέοντα. Το ύφος του είναι μεγαλοπρεπές, λαμπερό, ηρωικό, ενώ οι ρυθμοί που επιλέγει ο συνθέτης στο πρώτο και το τρίτο μέρος θυμίζουν συχνά στρατιωτική μουσική.
Το αργό μεσαίο μέρος είναι ταυτόχρονα τρυφερό και βαθιά συναισθηματικό. Στην πρώτη σελίδα αυτού του μέρους, στο χειρόγραφο είναι σημειωμένη η φράση «Η Αυστρία ας ανταμείψει τον Ναπολέοντα».
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr
Πηγή Έθνος
Επιμέλεια: Γιώργος Δανόπουλος
