Ο χορός αναμφισβήτητα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες τέχνες που βοηθούν τον άνθρωπο να αποδεσμεύσει με την κίνηση την πίεση και να δείξει ένα άλλο τρόπο έκφρασης, χωρίς τη χρήση της γλώσσας. Ωστόσο ο χορός σαν Τέχνη έχει να μυήσει τον άνθρωπο σε άλλου είδους μορφής επικοινωνίας – στοχασμού και τέχνης, έτσι το Ίδρυμα Κακογιάννη για τον Οκτώβριο έχει να παρουσιάσει δυο μοναδικές παραστάσεις χορού.
ιΤην Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012, στις 21:00 «IN DEEP END» Τρεις συμπληρωματικές χορογραφικές “ματιές” στο εξουσιαστικό “παιχνίδι” της χειραγώγησης της Έλενας Χριστοδουλίδου και την Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012, στις 21:00 «Rear-Guards» της Στεφανίας Μυλωνά.
IN DEEP END
Τρεις συμπληρωματικές χορογραφικές “ματιές” στο εξουσιαστικό “παιχνίδι” της χειραγώγησης της Έλενας Χριστοδουλίδου
Αμφίδρομο Χοροθέατρο
Η τριλογία ΙN DEEP END (“NO LINES IN THE HORIZON”, “BLA BLA BLA BLACK OUT”, “NO LAND”) που φέρει την χορογραφική υπογραφή της Έλενας Χριστοδουλίδου είναι μια μετωπική “καταγγελία” του διαχρονικού εξουσιαστικού “παιχνιδιού” της χειραγώγησης, αλλά όχι μόνο αυτό. Είναι ταυτόχρονα μια απεγνωσμένη επίκληση στην ελπίδα και προοπτική υπέρβασης του “παιχνιδιού”, μια βαθιά ποιητική ωδή στην εσώτερη δύναμη των ανθρώπων και κοινωνιών να απολογούνται και αποκαθάρονται ενώπιον των ενοχών τους και να οραματίζονται την υπέρβαση των ορίων τους. Αρκεί μετωπικά να αντικρύσουν την “γυμνή” αλήθεια της εξουσιαστικής ενοχής, ώστε κατόπιν να αμφισβητήσουν την εξουσία των ορίων της. Τόσο υπαρξιακά επίπονη, η επιδιωκόμενη αμφισβήτηση, που με όρους κοινωνικού και πολιτικού εξουσιαστικού ρεαλισμού κινείται βαθιά εντός των ορίων του “ανέφικτου”. Όμως, σε τελική ανάλυση (IN DEEP END), η αληθινή Τέχνη διεκδικεί και κατακτά το δικαιωματικό ζωτικό της χώρο πέρα από τα χειραγωγημένα όρια της εξουσιαστικής ρεαλιστικής πολιτικής.
H διαρκής βία που ασκεί το “παράλογο” της επιβολής διαχωριστικών γραμμών πολλαπλασιάζεται στα όρια της εξάντλησης από το “ατέρμονο” της αναμονής επαναφοράς της φυσικής θέσης ισορροπίας. Μια νέα επιβεβλημένη αλήθεια αφύσικη τόσο που μοιάζει με ψέμα ξορκίζεται με διαρκή ζωτικά ψεύδη που βιώνονται ως αλήθειες. Η απαρχή της χειραγώγησης εγγράφεται αρχικά στον παράλογο διαχωρισμό του χώρου, ο ατελείωτος ωσάν ακίνητος χρόνος αναμονής τροφοδοτεί το “παράλογο” με την βίαιη απελπισία της νομοτέλειας, η βίαιη απελπισία εσωτερικεύεται και αναζητά νέες ακόμα πιο βίαιες διαχωριστικές γραμμές για να εκτονωθεί και ισορροπήσει. Οι διαχωριστικές γραμμές που βίαια χαράσσονται τέμνοντας εγκάρσια αρχικά το χώρο και κατόπιν τον χρόνο, σαν φύλακες ακρίτες εξουσιαστικά καθορίζουν τα όρια του νου και της συνείδησης.
Η χορογραφική τριλογία IN DEEP END αποδίδει ολοκληρωμένα και εξελικτικά τα τρία κύρια εξουσιαστικά “βήματα” της καθολικής χειραγώγησης, συνδέοντάς τα με ευρηματικό τρόπο.
Η οριζόντια κατασκευή ορίων στο χώρο μετεξελίσσεται σε κάθετη εσωκλείοντας σε έναν ατελείωτο χορό ελπίδας και προσμονής τους “εγκλωβισμένους” των δύο πλευρών, στο μηνυματικό “NO LINES IN THE HORIZON” (πρώτο μέρος της τριλογίας), το οποίο είχε αποτελέσει και κεντρικό έργο – πρόταση αυτογνωσίας και διαφυγής προς το μέλλον στα εορταστικά 50χρονα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το ακραία σκληρό και συγκινητικό συνάμα “BLA BLA BLA BLACK OUT” (δεύτερο μέρος) που έχει τιμηθεί στην Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού Κύπρου το 2010, συμπυκνώνει σε μια μοναδική εικοσάλεπτη “στιγμή” ακραίου μαγνητισμού την βαθιά απελπιστική εξάντληση στα όρια της άφεσης που γεννά η κατασκευασμένη “μετωπική” σχέση με το μοιρασμένο χώρο και τον ατελείωτο χρόνο.
Η τελική πράξη (τρίτο μέρος) της τριλογίας φέρει το τίτλο “NO LAND” (μπορεί να διαβαστεί και σαν μία λέξη) και αποδίδει τις βίαιες διαχωριστικές γραμμές εκτόνωσης που “μεταφέρουν” το “άδικο” της εξαντλητικής προσμονής για δικαίωση στους πλέον ευάλωτους και εκτεθειμένους της κοινωνικής συνύπαρξης, στην αδύναμη “άλλη” παρουσία εντός των πεπιεσμένων ορίων, στο μετανάστη και τη μετανάστρια.
Η πλήρης διαδικασία της χειραγώγησης έχει σημείο αναφοράς την βίαιη αφαίρεση ζωτικού χώρου. Τούτο μεταφράζεται σε αντίστροφη μέτρηση του χρόνου που εξελίσσεται σε “μαρτυρική” όταν η στιγμή (μηδέν) επαναφοράς της ισορροπίας ολοένα πλησιάζει αλλά ουδέποτε φτάνει. Η βίαιη εκτόνωση είναι πάντα εκτός αληθινού στόχου και θέματος, απευθύνεται τιμωρητικά στους πλέον ευάλωτους και απροστάτευτους, ο κύκλος της χειραγώγησης έχει πλέον ολοκληρωθεί. Η βία έχει διαπεράσει τον χώρο και το χρόνο και πλέον ελέγχει τα όρια της συνείδησης και του νου.
Η παράσταση, πριν από το ΙΜΚ, παρουσιάζεται στην Κύπρο, στη Λεμεσό (10.10.2012 Θέατρο Ριάλτο) και τη Λευκωσία (13.10.2012 Σατιρικό Θέατρο).
Συντελεστές
Χορογραφία – Έλενα Χριστοδουλίδου
Μουσική – Δημήτρης Ζαβρός
Κοστούμια/σκηνικό – Λάκης Γενεθλής
Video art– Nίκος Σύννος
Φωτισμοί – Alex Jotovic
Χορεύουν: Πηνελόπη Γεωργιάδου, Λένα Χατζηδάκη, Βίκυ Κάλλα, Λοΐζος Κωνσταντίνου, Yoav Grinberg, Liron Ozeri, Amit Marsino
Χορηγοί
Κυπριακό Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
Πρεσβεία του Ισραήλ (Κύπρος)
Επίσημος αερομεταφορέας: Κυπριακές Αερογραμμές
Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012, στις 21:00
IN DEEP END
Τρεις συμπληρωματικές χορογραφικές “ματιές”
στο εξουσιαστικό “παιχνίδι” της χειραγώγησης
της Έλενας Χριστοδουλίδου, Αμφίδρομο Χοροθέατρο
Αίθουσα: Θέατρο
Διάρκεια: 70′
Τιμή εισιτηρίων: 12€, Κανονικό
10€, Μειωμένο/ Μαθητικό /Φοιτητικό& Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων/ Κάτοχοι Κάρτας Πολιτισμού/ Κάτοχοι Κάρτας Club IFA (Γαλλικού Ινστιτούτου) / Κάτοχοι Κάρτας ΙΤΙ (ΕΚΔΙΘ)
6€, Ειδική τιμή /Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) & Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ) ΑμΕΑ / Άνω των 65
*********
«Rear-Guards»
της Στεφανίας Μυλωνά
Η παράσταση της Στεφανίας Μυλωνά Rear-Guards αφορά τόσο στη μέθοδο Dancing Sculptures (Κινούμενα Γλυπτά) όσο και σε νέα χορογραφικά της κομμάτια. Κομμάτια οπισθοφύλακες κάθε κίνησης, κομμάτια κινούμενων εικόνων, και κινούμενων ήχων από το παρελθόν στο σήμερα, κομμάτια μερικής ανεξαρτησίας που αντιτάσσουν την χορογραφία στην αισθητική.
Χορευτικές και σωματικές φόρμες σε ένα παιχνίδι σουρεαλιστικής μεταμόρφωσης και kitsch πλουραλισμού, ζωντανεύουν εικόνες μιας άλλης εποχής. Ξεπερασμένες αισθητικές κατασκευές που εγκαταλείφθηκαν με την ίδια βία που επιβλήθηκαν, ανασύρονται εκτός τόπου και χρόνου και ως οπισθοφύλακες της χορογραφίας, φωνάζουν σιωπηλά πως η τεχνική υπερέχει της αισθητικής.
Σημειώνει η χορογράφος Στεφανία Μυλωνά:
“Το Dancing Sculptures αναδεικνύει την εικαστική δραματουργία στο χορό και την στενή αισθητική σχέση γλυπτικής και χορού. Οι χορευτές δημιουργούν συμπλέγματα μέσω της σωματικής επαφής και εγγύτητας. Το Dancing Sculptures είναι αποτέλεσμα της ερευνητικής πρακτικής διατριβής μου με τίτλο Dancing Sculptures: Contractions of an intercorporeal aesthetic (University of Surrey) που εξήγησε την διεπιστημονικότητα μέσω της σωματικότητας.
Κοινός παρανομαστής του Dancing Sculptures και των νέων έργων που θα παρουσιαστούν είναι οι εσωτερικές διατομεακές δυνατότητες του χορού ως οπισθοφύλακες της τέχνης του σώματος. Το σώμα δημιουργεί κινούμενα γλυπτά, κινούμενες εικόνες και κινούμενους ήχους που διπλώνουν σε μια συν-αισθητική.
Ανάμεσα σε κίνηση και γλυπτό, κίνηση και εικόνα, κίνηση και ήχο, τα χορευτικά σώματα κοριτσιών και αγοριών γίνονται rear-guards και αντιστρέφουν τους όρους kitsch και avant-garde. Το kitsch απενοχοποιεί και αποκαθηλώνει οποιοδήποτε αισθητικό στυλ αποδεικνύοντας ότι η χορογραφική τεχνική υπερέχει της αισθητικής.”
Ευρύτερος σκοπός της παράστασης είναι η ανάδειξη νέων διατομεακών μεθόδων του χορού στην Ελλάδα, της παρουσίασης τους στο ελληνικό κοινό, της περαιτέρω επεξεργασίας τους με Έλληνες χορευτές και άλλους συνεργάτες καθώς και η δημιουργία αρχειακού υλικού στην Ελλάδα.”
Συντελεστές
Χορογραφία: Στεφανία Μυλωνά
Καλλιτεχνική Σύμβουλος: Μάρω Γρηγορίου
Βοηθός χορογράφου: Νάντη Γώγλου
Μουσικοί: Κώστας Κρανιδιώτης, Λευτέρης Τσώνης
Χορεύουν:
Δανάη Παπαζιάν, Ξένια Παπαζιάν, Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου, Μαρίνα Κούρτη, Έλλη Δημοπούλου, Ελένη Κατσουλάκου, Βασίλης Σκαρμούτσος, Μάνια Κατσέλη, Ιωάννα Στούρη, Τίνα Παπαευσταθίου, Ελένη Νάκου, Χριστίνα Γαζή, Κοσμάς Μεταξόπουλος, Στεφανία Μυλωνά
Με την Υποστήριξη της Ομάδας Χορού Μαγνήτης
Με την Υποστήριξη του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου
Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012, στις 21:00
Rear-Guards
της Στεφανίας Μυλωνά
Αίθουσα: Θέατρο
