της Δήμητρας Γκουντούνα
«Ανοίγω το παράθυρο της φωτογραφίας …έμεινε καιρό κλεισμένη….» Ε! Ναι λατρεύω την Κική Δημουλά. Μου δίνει πάντα απαντήσεις και καταφύγιο όταν το μυαλό μου σκαλώνει πάνω σε νούμερα και αριθμούς που μας έχουν, τόσο περίτεχνα, περάσει οι συνάδελφοι μου στη ζωή μας. Δεν θέλω να πιστέψω ότι είμαστε υποτακτικοί των πολιτικών που περνάνε πρώτα μια είδηση για να δουν αντιδράσεις και ανάλογα μετά την κάνουν νόμο του κράτους άμα τους βγει.
Ψάχνω για έναν πολιτικό που θα κάνει νόμο του κράτους την καθημερινή μας ανάγνωση στην ποίηση….
«Μη θυμώνεις δεν σου κάνω διαφήμιση, αλλά ξαναπικραίνομαι που βλέπω πως και τα κυπαρίσσια ακόμα πατάνε επί πτωμάτων για να ανέλθουν» [αφιερωμένο] Θάθελα σήμερα να σας μιλήσω μέσα από την ποίηση της Δημουλά, να σας αφυπνίσω, να σας δείξω την αλήθεια μου, που λέει συνεχώς: δεν σου κλέβουνε μόνο την τσέπη σου μα σου κλέβουνε το χρόνο σου και την ανεμελιά σου…. Επίσης σου αναποδογύρισαν την κλεψύδρα και ο χρόνος τελειώνει…..
Με ρωτάει ο καιρός, από πού θέλω να περάσει, που ακριβώς τονίζομαι, στο γέρνω η στο γερνώ.. αστειότητες, κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία……
Τώρα για ποιο λόγο θέλω να ξυπνήσω την υπνοκρατούμενη γωνίτσα της γης που βρίσκομαι, με τα πετραδάκια της ποίησης;;; γιατί η αναθεματισμένη ιστορία μας μου δείχνει ότι και οι πιο περίτρανοι ηγέτες μας στην μεγάλη στροφή της απόφασης έκαναν λάθη… άγνοια, προδοσία, κερκόπορτες όλα ανοιχτά σε τούτη την χώρα. Τρύπια στέγη τρύπια παράθυρα. Από που να κρατηθείς; Για αυτό σας λέω από τον Όμηρο ως τον Σεφέρη και από την Δημουλά ως τον Καβάφη θα βρείτε απάγγειο. Είναι ένας λόγος για να μην κάψετε τα βιβλία της ιστορίας στην αυλή σας. Υπάρχει και η δροσερή σελίδα της ποίησης που μας λέει τις αλήθειες …ακολουθείστε την και ίσως από εκεί ξεπεταχτούν οι αληθινοί ταγοί μας ….
