Αθήνα, Πέμπτη, 25 Οκτωβρίου, 2012
ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ…
(γράφει ο Γιώργος Δανόπουλος)
Θυμάμαι Κάποιες Νύχτες
Μαγικές…
…στ’ Αστέρια Ξαπλωμένη
να Κοιμάσαι…
Κι Εγώ να Είμαι Δίπλα Σου
να Θες…
…να Αγγίζω τα Μαλλιά Σου
Σαν Φοβάσαι…
…να Φύγω, Δεν Υπάρχει
Πειρασμός…
…για Σένα Πάντα θα ‘μαι
στην Καρδιά Σου…
…ο Άγγελος που Έταξες
Φρουρός…
…για Σένα να Ξυπνήσεις
Αγκαλιά του…
…και μ’ Άφησες Ευχή
να Τραγουδώ…
…στ’ Αστέρια που Σκοντάφτουν
τ’ Ονειρά Σου…
…να Γίνουνε στον Άνεμο
Χορός…
….τα Μάζεψα και τα ‘φερά
Κοντά Σου…
Αγάπη Μου, για Σένα
Λαχταρώ…
…να Γινω κι Άλλη Νύχτα
στην Καρδιά Σου…
…σαν Άγγελος που
Σου ΄φερέ Νερό…
…και Πήρε Μακριά
τα Δακρυά Σου…
Βροχή Ήταν το Πέπλο σου
να Δεις…
…το Βρήκα και Ξεδίπλωσα
τ’ Αστέρια…
…Κρεβάτι σου για
ν’ Αποκοιμηθείς…
…κι Εγώ Φρουρός να
Ξαγρυπνώ για Σένα…
Μα Τώρα Δεν Υπάρχουν
οι Σκιές…
…για Μένα στο Φεγγάρι
Συνεχίζει…
…να μου Κρατά το Βράδυ
Συντροφιές…
…γιατί Έδυσε ο Ήλιος του,
κι η Νύχτα δεν Γυρίζει…
…που Κράτησα τ’ Αστέρια
Εκεί Ψηλά…
…Κρεβάτι Σου για να
μην Τριγυρίζεις…
…και Άφηνα τ’ ‘Ονειρα
Ξανά…
…σε Σένα να Γυρίζουν
να μην Φύγεις…
…κι ο Ήλιος Σου
Δεν Έλαμψε Ξανά…
…Μονάχα τον Κοιτούσα
να μην Σβύνει…
…στα Δάκρυα
Κρατούσα Μακριά…
Ενώ Εσύ Κοιμόσουν
να Μην Φύγεις…
Αγάπη Μου το Έκανα
Ξανά…
Δεν Άφησα τον Ήλιο Σου
να Ζήσει…
…και Ξύπνησες μιά Νυχτα
Ξαφνικά…
…και Έφυγες την Μέρα
για να Ζήσεις!
Θυμάμαι Κάποιες Νύχτες
Μαγικές…
…που Συντροφιά Κρατούσα
στο Φεγγάρι…
…τον Ήλιο Σου Κοιτούσα
να Μην Κλαίς…
…μα Ξύπνησες μιά Μέρα
να Σε Πάρει…
