To «Avecnews» φιλοξενεί σήμερα τους “Μικρόκοσμους”, ένα νέο σχήμα με μια πολύ αξιόλογη πορεία μέχρι σήμερα στο χώρο της ποιοτικής μουσικής … Πάμε να τους γνωρίσουμε καλύτερα!
Καλησπέρα, καλώς ορίσατε στην παρέα μας! Ξεκινήσατε από την Κέρκυρα το 2009 και μέσα σε λίγα χρόνια η φήμη σας εξαπλώθηκε όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα… Το φανταζόσασταν αυτό όταν κάνατε τα πρώτα σας βήματα; Πώς νιώθετε που ο κόσμος έχει αγκαλιάσει τόσο τη δουλειά σας;
Καλησπέρα και σ’ εσάς και καλώς σας βρήκαμε! Είναι γεγονός ότι όταν αποφασίσαμε ότι φτιάχνουμε μπάντα δεν είχαμε φανταστεί πολλά πράγματα, για παράδειγμα ότι θα δίναμε τόσες συνεντεύξεις ή ότι θα μας παίζουν ραδιοσταθμοί μέσα και έξω από την Ελλάδα. Όσον αφορά τη φήμη μας, για να το λέτε κάτι θα ξέρετε (γέλια). Αυτό που εμείς μπορούμε να πούμε είναι ότι αρέσουμε σε όσους μας ακούνε, έτσι μας λένε τουλάχιστον, και ότι χτίζουμε το κοινό μας χωρίς βιασύνη και αγωνία να γίνουμε γνωστοί από τη μια μέρα στην άλλη. Το ότι ο κόσμος αγκαλιάζει τη δουλειά μας δεν μπορεί παρά να μας δίνει χαρά και την ικανοποίηση ότι αυτό που κάνουμε πιάνει τόπο, έχει κάτι να δώσει και να πει.
Ποια υπήρξε η πιο δύσκολη στιγμή στην πορεία σας μέχρι σήμερα και πώς καταφέρατε να το ξεπεράσετε και να πάτε παρακάτω;
Ήταν αρκετές οι δύσκολες στιγμές, δεν έχουμε παράπονο! Μια από αυτές ήταν όταν πριν από ένα χρόνο και κάτι αποχώρησαν, για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους, δύο μέλη της μπάντας και έπρεπε μέσα σ’ ενάμιση μήνα να βρούμε αντικαταστάτες, να μάθουν το πρόγραμμα και να δέσουμε όσο καλύτερα γινόταν διότι είχαμε κλεισμένη ζωντανή εμφάνιση. Αυτό ξεπεράστηκε, όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα, με πολλές πρόβες, σκληρή δουλειά και πολλή καλή διάθεση από τα παλιά και τους νέα μέλη.
Σίγουρα θα έχουν υπάρξει και πολλές ευχάριστες στιγμές, γεμάτες γέλιο και διασκέδαση. Νοσταλγείτε κάποια από αυτές; Θα θέλατε να την μοιραστείτε μαζί μας;
Και βέβαια έχουν υπάρξει, όπως η στιγμή που πιάσαμε για πρώτη φορά το CD μας στα χέρια μας. Επίσης, όταν βρισκόμαστε για πρόβα ή για live περνάμε καλά, το διασκεδάζουμε και το ευχαριστιόμαστε. Μια στιγμή που είχαμε διασκεδάσει πολύ ήταν όταν, πέρσι στο Βόλο, που συμμετείχαμε στο Bands Festival του Kiss FM Μαγνησίας, οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης μας πήγαν σε στούντιο για φωτογράφηση. Κάτι τέτοιο δεν μας είχε ξανασυμβεί, ήταν καθαρά επαγγελματική δουλειά, και όταν ξεπεράσαμε κάπως την αρχική μας αμηχανία, βοήθησαν σε αυτό οι υπεύθυνοι της φωτογραφίας, μακιγιάζ και του φεστιβάλ, το διασκεδάσαμε πολύ, έπεσαν τα σχετικά πειράγματα και το ανάλογο γέλιο.
“Κάθε μέρα όπως πάντα” είναι ο τίτλος του άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους. Ένα άλμπουμ πλούσιο σε ρυθμό και όμορφες μελωδίες, που μιλάει για τον έρωτα και τον κόσμο γύρω μας… ένα άλμπουμ που κατατάχθηκε στα 20 καλύτερα του 2011 από την Ελληνική Εναλλακτική Σκηνή. Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά, πώς νιώθετε κάθε φορά που ακούτε τα τραγούδια σας να παίζονται στο ραδιόφωνο; Ξεχωρίζετε κάποιο κομμάτι από τον δίσκο;
Χαιρόμαστε πραγματικά που σας αρέσει. Σίγουρα νιώθουμε πολύ όμορφα όταν ακούμε τραγούδια μας στο ραδιόφωνο, ποιος δεν θα ένιωθε; Είναι σημάδι ότι η δουλειά σου αναγνωρίζεται και θεωρείται άξια να παιχτεί και ν’ακουστεί από τον κόσμο. Με αφορμή όμως αυτό, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι παρ’ όλο που τα τραγούδια μας είναι στις playlists πάρα πολλών ραδιοσταθμών, καλό θα ήταν κάποιοι παραγωγοί όταν παίζουν όχι μόνο εμάς αλλά όλους τους καλλιτέχνες να αναφέρουν και το όνομα του συγκροτήματος ή του δημιουργού ώστε οι ακροατές να ξέρουν τι ακούνε και αν τους αρέσει να μπορούν να το αναζητήσουν ευκολότερα. Κάποιο κομμάτι από το δίσκο δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε, τ’ αγαπάμε όλα το ίδιο εφόσον πρόκειται για πνευματικά μας παιδιά. Ο κόσμος όμως έχει δείξει ιδιαίτερη προτίμηση στο «Αχ, θάλασσα» και στο «Ιστορία με ηθικό δίδαγμα».
Ετοιμάζετε κάτι νέο αυτό τον καιρό; Να περιμένουμε σύντομα και νέο άλμπουμ από εσάς;
Λέμε με τη νέα χρονιά να ετοιμάσουμε δύο singles και στη συνέχεια, καλά να είμαστε πρώτα, κι εμείς και ο τόπος, να βάλουμε μπροστά καινούργιο δίσκο. Υπάρχει άφθονο υλικό γιατί γράφουμε συνέχεια.
Αλήθεια, ασχολείστε και με άλλα πράγματα εκτός της μουσικής; Δεδομένων των συνθηκών φαντάζομαι ότι είναι πολύ δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να επιβιώσει αποκλειστικά από αυτό στις μέρες μας…
Αυτό είναι αλήθεια και μάλιστα σκληρή. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι αδύνατον πλέον ο μουσικός, ο καλλιτέχνης γενικότερα, να ζήσει από τη δουλειά του. Ουσιαστικά το επάγγελμα σήμερα είναι σε αναστολή και αυτό δεν το λέμε εμείς, το είπε πέρσι ο κύριος Θάνος Μικρούτσικος στην παρουσίαση του βιβλίου του Οδυσσέα Ιωάννου στην Κέρκυρα. Είναι κρίμα και ντροπή αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Η μουσική, όπως και κάθε εργασία, θέλει αφοσίωση και για να αφοσιωθείς σε αυτή πρέπει να σου εξασφαλίζει έναν στοιχειωδώς αξιοπρεπή τρόπο ζωής. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε ορισμένους ο μουσικός, ο συνθέτης, ο στιχουργός είναι εργαζόμενοι και, μάλιστα, σκληρά. Όποιος έχει γράψει έστω και ένα τραγούδι στη ζωή του αυτό το καταλαβαίνει. Σε αυτές τις συνθήκες κι εμείς δεν αποτελούμε εξαίρεση. Ο καθένας μας έχει την εργασία του από την οποία προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες επιβίωσης του ιδίου και της οικογένειάς του και το συγκρότημα είναι μια διέξοδος για να ευχαριστιόμαστε και να περνάμε όμορφα και δημιουργικά.
Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται προκειμένου αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε να αναζωογονηθεί και να αναπτυχθεί και πάλι; Τα πράγματα έχουν την αφετηρία τους στο μικρόκοσμο του καθενός από εμάς ή όχι εν τέλει;
Ανοίγουμε μεγάλο θέμα τώρα για το οποίο μπορούμε να συζητάμε επί ώρες αν όχι μέρες. Κατά τη γνώμη μας, αυτό που ζούμε σήμερα πρέπει να το δούμε στις παγκόσμιες διαστάσεις του, η κρίση δεν είναι ελληνική. Είναι γεγονός ότι το σύστημα είναι βαθειά άρρωστο. Τώρα η απάντηση στο αν μπορεί να θεραπευτεί ή αν πρέπει να πεθάνει και ν’ αντικατασταθεί από κάποιο καινούργιο, διαφορετικό, εξαρτάται από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε ότι αυτή η αρρώστια συντηρήθηκε με την ανοχή της πλειοψηφίας του κάθε λαού, που για να εξυπηρετήσει καλύτερα τις ψεύτικες ανάγκες που το ίδιο το σύστημα του πλάσαρε για αληθινές, δεν κατάλαβε ότι το παιχνίδι ήταν στημένο. Έτσι κι εμείς, όπως και οι άλλοι λαοί, αποξενωθήκαμε ο ένας από τον άλλο και αναλωθήκαμε στο να κυνηγάμε την εκπλήρωση ψεύτικων αναγκών. Δάνεια, χρηματιστήρια, βόλεμα με κάθε τρόπο και μέσο, αδιαφορία για τις ανάγκες του συνανθρώπου μας, έστελνε ο κόσμος στη Βουλή τους κλώνους του και περνούσε και για πολύ μάγκας. Ώσπου ήλθε η ώρα της πληρωμής. Δεν πιστεύουμε ότι τα φάγαμε μαζί με τους πολιτικούς και την κάστα τους, αυτό είναι παραπλανητικό για να δημιουργήσει ενοχές και να αμβλύνει την αμφισβήτηση. Τους ανεχθήκαμε όμως, οι περισσότεροι τουλάχιστον από εμάς. Και αν έβγαινε κάποιος ή κάποιοι να τα πουν διαφορετικά τον περιθωριοποιούσαν. Αν λοιπόν δεν αναθεωρήσουμε τις αξίες μας, αν δεν καταλάβουμε τι έχει σημασία για μια ουσιαστική ζωή και τι όχι, αν δεν μάθουμε να σεβόμαστε και να συντρέχουμε τον συνάνθρωπό μας προκοπή δεν θα δούμε. Άρα, πρέπει ο καθένας από εμάς να σκεφτεί σοβαρά κάποια πράγματα, να κάνει την αυτοκριτική του, ν’ αποφασίσει σε τι κοινωνία θέλει να ζήσει και να πράξει ανάλογα. Να κλείσει την τηλεόραση, να σηκωθεί από τον καναπέ του, να βγει από το σπίτι του και να συμμετάσχει στις συλλογικότητες που αναπτύσσονται στην κοινωνία. Να περάσει δηλαδή από το εγώ στο εμείς. Και να πάψει να φοβάται. Η μοίρα των φοβισμένων είναι να ζήσουν δούλοι.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον; έχετε προγραμματίσει κάποιες εμφανίσεις;
Ναι, συζητάμε με διάφορους χώρους, στην Κέρκυρα και αλλού ώστε να κάνουμε κάποιες εμφανίσεις στη διάρκεια της σαιζόν. Ήδη κάναμε μια ζωντανή εμφάνιση στις αρχές του Νοέμβρη και σχεδιάζουμε τις επόμενες.
Κλείνοντας θα θέλαμε να αφιερώσετε μερικούς στίχους σας στους αναγνώστες του «Avec News»!
Θα τους αφιερώσουμε μια στροφή από ένα τραγούδι μας που δεν έχει δισκογραφηθεί ακόμα και που το αγαπάμε ιδιαίτερα, τους «Ονειρευτές του ονείρου»
“Μα σαν του ονείρου τα όμορφα όνειρα ξυπνήσουν
θ’ αστράψει ο Λόγος τρομερός, κι απελπισμένοι
οι κήνσορες τους ποιητές θα προσκυνήσουν
και στον παράδεισο θα μπουν οι αφορισμένοι”.
