Το Αvec News σήμερα φιλοξενεί μια δυνατή προσωπικότητα και μια ιδιαίτερα ευχάριστη παρουσία στο χώρο της μουσικής, την Αντιγόνη Κατσούρη, με ρίζες και απο την Κύπρο και Ελλάδα. Πάμε να την γνωρίσουμε.
Πότε μπήκε η μουσική στην ζωή σου? Από πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι?
H μουσική και η τέχνη γενικότερα, μπαίνει στην ζωή σου από την ώρα που γεννιέσαι, και ακόμα πιο πριν! Στην συνέχεια εξαρτάται από τους γονείς κατ’ αρχήν και από το ίδιο το παιδί αμέσως μετά, ώστε το ταλέντο να καλλιεργηθεί και να αξιοποιηθεί, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, πάντα σε συνάρτηση με τις συνθήκες και τις δυνατότητες που προσφέρει το περιβάλλον. Ξεκίνησα λοιπόν να ασχολούμαι πιο συστηματικά με την μουσική, από την πρώτη τάξη του δημοτικού, που με έγραψαν οι γονείς μου στο ωδείο, μετά από τις ανυπόφορες και συνεχείς παρακλήσεις μου. Οι γονείς μου είναι βαθιά μουσικόφιλοι και από την αρχή μου μετέδωσαν το πάθος τους για την καλή μουσική, όταν όμως αποφάσισαν να με γράψουν στο ωδείο, επειδή ήμουν πάρα πολύ μικρή στην ηλικία, το κίνητρό τους ήταν περισσότερο να κατευνάσουν την επιθυμία μου, χωρίς να έχουν στο μυαλό τους ότι θα το έπαιρνα τόσο πολύ «στα ζεστά»!
Πως μπορείς να περιλαμβάνεις στην ζωή σου την μουσική και την εργασία σου, που είναι ο κλάδος της Νομικής?
Άλλες φορές με βοηθάει αυτή η διπλή ενασχόλησή μου με δύο διαφορετικά αντικείμενα, και άλλες φορές γίνεται εμπόδιο, με την έννοια ότι όταν κάνεις μόνο ένα πράγμα και τίποτα άλλο, αφιερώνεσαι αποκλειστικά και έχεις περισσότερο χρόνο και δυνατότητες να το αναπτύξεις πιο διεξοδικά. Παρόλα αυτά με γεμίζει η ενασχόλησή μου και με τους δύο κλάδους, γιατί με βοηθάει να αναπτύξω διαφορετικές πλευρές της προσωπικότητάς μου, στο πεδίο και της λογικής και του συναισθήματος και πάντα κοιτάω να βρίσκω τρόπους να τα εξισορροπώ.
Έχεις χαρακτηριστεί «παιδί – θαύμα». Αυτό πώς ακριβώς προέκυψε και σε ποια ηλικία?
Σε μία συναυλία όπου είχα λάβει μέρος στο δημοτικό είχα παρουσιάσει κάποιες από τις συνθέσεις που έγραφα τότε στο πιάνο και τράβηξαν την προσοχή μιας δημοσιογράφου. Tης έκαναν εντύπωση και διάφορα άλλα πράγματα που έψαξε και έμαθε για μένα κι έτσι με παρουσίασε στα κρατικά ΜΜΕ και μου προσέδωσαν αυτό τον χαρακτηρισμό χωρίς κι εγώ να καταλάβω πώς και γιατί.
Τα πτυχία στο πιάνο, ίσως να ήταν από τα πιο δύσκολα επιτεύγματα στην ζωή σου. Θες να μας πεις λίγο πως τα κατάφερες, καθώς και για το δικαίωμα χρήσης του τίτλου L.L.C.M?
Χρειάστηκε πολλή δουλειά και συστηματική μελέτη για αυτά τα πτυχία. Όποιος ασχολείται με την μουσική, και συγκεκριμένα με το πιάνο, ξέρει ότι τα πτυχία στην μουσική είναι πολύ πιο δύσκολο να τα αποκτήσεις, σε σχέση π.χ. με ένα πτυχίο ξένης γλώσσας, γιατί χρειάζεται να αφοσιωθείς εκεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Επειδή η όλη ενασχόλησή μου με το πιάνο ήταν κάτι που με ευχαριστούσε πολύ, το έκανα συγκεντρωμένα και συστηματικά, χωρίς όμως ιδιαίτερο άγχος ή πίεση. Ο πανεπιστημιακός τίτλος L.L.C.M. αντιστοιχεί στις λέξεις Licentiate of London College of Music. Το Πανεπιστήμιο Thames Valley του Λονδίνου και αποτελεί τον πολιτιστικό πυρήνα του Δυτικού Λονδίνου. Το δίπλωμα αυτό έχει παγκόσμια αναγνώριση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί παντού, και στην Ελλάδα και εκτός, και επέχει θέση bachelor, προσφέροντας και πολλά άλλα προνόμια, σε περίπτωση που χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί κάποια φορά οπουδήποτε.
Έχεις ασχοληθεί επίσης με την εκμάθηση άλλων οργάνων (ακκορντεόν, μπουζούκι), με την Αγιογραφία και την ζωγραφική, για την οποία τιμήθηκες με πρώτο βραβείο. Πως μπήκε η ζωγραφική στην ζωή σου? Ιδιαίτερα η Αγιογραφία που είναι αρκετά σπάνιο είδος τέχνης.
Κι αυτή είναι μπήκε στην ζωή μου από τότε που γεννήθηκα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να μπει και κάπως αλλιώς, γιατί η τέχνη είναι έμφυτη στον άνθρωπο! Έχω την τύχη να κληρονομήσω την καλλιτεχνική μου φλέβα και από τους δυο γονείς μου, που έχουν ταλέντο και στην μουσική και στην ζωγραφική. Έτσι, από την αρχή φάνηκε ότι εκφράζομαι μέσα από την ζωγραφική και φυσικά μεγαλώνοντας την ανέπτυξα όσο πρόλαβα, σε σχέση πάντα με τον ελεύθερο χρόνο που είχα, αφού δυστυχώς ο χρόνος μας δεν μας φτάνει να κάνουμε όλα αυτά που θέλουμε και αναγκαζόμαστε να βάζουμε προτεραιότητες. Η αδερφή μου ασχολείται επαγγελματικά με την ζωγραφική, και είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών. Η Αγιογραφία με τράβηξε λόγω της πίστης μου στον Θεό και έχω πολλά πράγματα στο μυαλό μου, σε σχέση μ’ αυτήν, για το μέλλον. Με ενδιαφέρει πολύ, γιατί με τους συμβολισμούς της κρύβει μια ολόκληρη φιλοσοφία και συνδυάζει την ζωγραφική με την θρησκεία.
{youtube}c9dq9GCv4IA{/youtube}
“Ένα Χαμόγελο για το Αύριο”, η νέα σου δισκογραφική δουλειά. Είναι ο τρόπος σου να αντιμετωπίζεις την ζωή το χαμόγελο?
Είμαι το γελαστό παιδί, γενικά, με ένα χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο! Νιώθω τυχερή για το ότι ζω, για την οικογένεια που έχω, για το περιβάλλον και τις συνθήκες με τις οποίες μεγαλώνουμε στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, στενοχωριέμαι υπερβολικά και συγχύζομαι, με την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, την αδικία, την κακία, τους ανθρώπους που έχουν πάψει να είναι άνθρωποι. Δεν μπορείς όμως να το αντιμετωπίσεις αυτό, παρά μόνο με πνεύμα θετικότητας και κάνοντας αυτό το λίγο που περνάει από το χέρι σου, για να κάνεις τον κόσμο λίγο καλύτερο ή να δώσεις χαρά στους ανθρώπους αλλά και στα ζωάκια που φέρνει ο Θεός στον δρόμο σου. Δεν το διαχωρίζω, γιατί πιστεύω πως είμαστε όλοι ένα και πρέπει να δείχνουμε την αγάπη μας παντού, κάθε φορά που μας δίνεται η ευκαιρία.
Έπειτα από όλες αυτές τις συνεργασίες που έχεις κάνει, ποια ξεχωρίζεις και γιατί?
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω συνεργασίες. Από όλες κάτι έχω πάρει, είτε θετικό είτε αρνητικό. Πάντα θυμάμαι βέβαια την συνεργασία μου και τις συζητήσεις μου με τον Μάριο Τόκα, που με εμπιστεύτηκε και με στήριξε στα πρώτα μου βήματα. Ήθελε μάλιστα να μου κάνει την παραγωγή στο πρώτο cd μου, πράγμα το οποίο δυστυχώς δεν έγινε λόγω της ξαφνικής αρρώστιας του. Επίσης, ο Λάκης Παπαδόπουλος και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, όσον αφορά στους πολύ επώνυμους καλλιτέχνες, με τους οποίους έχω συνεργαστεί, είναι δύο άνθρωποι πραγματικά σημαντικοί στην ζωή μου.
Πόσο δύσκολο είναι να βρεις μία δισκογραφική στις μέρες μας?
Οι δισκογραφικές εταιρείες, με την έννοια που τις ξέραμε, είναι είδος προς εξαφάνιση, αν δεν έχουν εξαφανιστεί και τελείως! Από τις μεγάλες έχουν απομείνει μόνο μια-δυο, που και αυτές δεν μπορούν να βοηθήσουν πραγματικά τον καλλιτέχνη, και γιατί δεν έχουν τα οικονομικά μέσα, και γιατί τα κριτήριά τους είναι συνήθως διαφορετικά. Αυτές επικεντρώνονται μόνο σε μερικούς ήδη φτασμένους παλιούς τραγουδιστές, ή σε έτοιμο «υλικό» που τους έρχεται από τα reality, ώστε να μην χρειαστεί να ξοδέψουν οι ίδιοι ούτε χρήματα ούτε χρόνο για τον καλλιτέχνη. Ανάλογα λοιπόν με το είδος της μουσικής που ακολουθείς, και με το πόσο καλός είσαι σε αυτό που κάνεις (κατά την γνώμη πάντα των «ειδικών», που μπορεί να μην είναι και πολύ «ειδικοί»), μπορεί κάποια δισκογραφική να σε αναλάβει, αλλά μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα εξαρτάται από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, από το ταλέντο, την τύχη και την δουλειά που θα κάνει. Και, βέβαια, και από το τι ακριβώς θέλει να κάνει!
Επόμενο βήμα σου πιο είναι?
Θα ξεκινήσω σιγά – σιγά μέσα στο καλοκαίρι τις ηχογραφήσεις για το τρίτο cd μου, που θα είναι κάτι διαφορετικό και εξίσου ενδιαφέρον πιστεύω. Όσον αφορά στις ζωντανές μου εμφανίσεις, αυτό που είναι στο άμεσο πρόγραμμα είναι μία συναυλία στα Ιωάννινα, στις 22 Ιουλίου (την ημέρα της Πανσελήνου) και σιγά σιγά κλείνω τις ημερομηνίες και για τις επόμενες εμφανίσεις. Δεν θα κάνω πολλά πράγματα επί σκηνής το καλοκαίρι νομίζω και θα συγκεντρωθώ περισσότερο στο δισκογραφικό κομμάτι . Επίσης θα χαλαρώσω λίγο στην φύση, όπως το συνηθίσω κάθε χρόνο, για να πάρω δυνάμεις για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται για την χώρα μας.
Πιστεύεις ότι η Ελληνική Μουσική Σκηνή προσφέρει και ευκαιρίες να ξεχωρίσει κάποιος χωρίς να χρειασθεί να έχει κάποιο μέσο?
Ναι, αν δεν το πίστευα, δεν θα ξεκινούσα ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα, σε έναν χώρο που κατεξοχήν κατακλύζεται από το μέσον και τα κυκλώματα. Πιστεύω ότι πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις, αλλά ο δρόμος, όταν προσπαθείς να προχωρήσεις με την αξία σου, είναι πολύ πιο μακρύς, και πολύ πιο δύσκολος. Είμαι συνειδητοποιημένη, και το κάνω απλά και μόνο από αγάπη για την μουσική. Ήδη ο κόσμος με έχει στηρίξει πολύ και νιώθω πολύ ικανοποιημένη και πολύ αισιόδοξη, για να συνεχίσω δυναμικά, μέχρι εκεί που αυτή η ενασχόληση θα με γεμίζει και θα μου επιτρέπει να κάνω τα πράγματα που θέλω και όπως θέλω, στην μουσική και γενικότερα.
Καριέρα ή οικογένεια?
Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος που θα αρκούμουν να διαλέξω ένα μόνο πράγμα, ανάμεσα σε δύο εξίσου σημαντικούς και καθοριστικούς παράγοντες στην ζωή μου. Οπότε, τα επιλέγω και τα δύο !
Αντιγόνη μου σ’ ευχαριστούμε που ήσουνα μαζί μας, ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε κάθε σου βήμα και όλα να είναι πάντα καλά!
