Οπως έγινε γνωστό, η οικογένεια Κβαντ/Κλάτεν, που κατέχει το 47,6% της BMW, προσέφερε στις 9 Οκτωβρίου 2013 690.000 ευρώ στο κόμμα της γερμανίδας καγκελαρίου, κάτι που το Κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) θεωρεί «απόδειξη στενής σχέσης μεταξύ της Μέρκελ και των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών». Το CDU, από την πλευρά του, παραδέχθηκε ότι εισέπραξε τη χορηγία αλλά διαβεβαίωσε πως ήταν «εντελώς άσχετη με κάθε μεμονωμένη πολιτική απόφαση».
«Είναι η πιο κραυγαλέα περίπτωση εξαγοράς εδώ και πολύ καιρό. Η BMW έχει τη Μέρκελ στο “τσεπάκι” της. Κανείς δεν έκανε κάτι τέτοιο τόσο απροκάλυπτα μέχρι στιγμής» δήλωσε ο βουλευτής του Die Linke Κλάους Ερνστ.
Προμηθευτής του ναζιστικού κράτους
Οπως σημειώνει το γερμανικό περιοδικό «Spiegel», η όλη υπόθεση «μυρίζει» άσχημα αν σκεφθούμε ότι την περασμένη Δευτέρα οι 28 υπουργοί Περιβάλλοντος της ΕΕ ενέδωσαν τελικά στις γερμανικές πιέσεις για την απόρριψη μιας αρχικής συμφωνίας για τις εκπομπές αερίων των αυτοκινήτων. Το Βερολίνο ισχυριζόταν ότι τα όρια αυτά θα κόστιζαν θέσεις εργασίας και θα ήταν πλήγμα για τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία. Η BMW και η Daimler παράγουν αυτοκίνητα μεγαλύτερου κυβισμού και πιο ενεργοβόρα απ’ ό,τι οι ιταλικές και οι γαλλικές εταιρείες, άρα θα δυσκολεύονταν να περιορίσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO²) σε 95 γραμμάρια ανά χιλιόμετρο, όπως προέβλεπε η αρχική απόφαση. Η Γερμανία βρίσκεται ήδη πάνω από το όριο των εκπομπών ρύπων στην ΕΕ με 147 γραμμ./χλμ. το 2011 έναντι 132 γραμμ./χλμ. του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Η πίεση που πιθανολογείται ότι ασκεί η BMW στη Μέρκελ είναι ενδεικτική της επιχειρηματικής ισχύος που εξακολουθεί να έχει ύστερα από σχεδόν έναν αιώνα λειτουργίας (ιδρύθηκε το 1916). Η εταιρεία υπήρξε βασικός προμηθευτής του ναζιστικού κράτους επί Αδόλφου Χίτλερ. Τη σκοτεινή εκείνη εποχή προσανατολίστηκε στη μαζική κατασκευή κινητήρων αεροσκαφών για τη Λουφτβάφε. Επίσης διέκοψε την παραγωγή πολιτικών αυτοκινήτων και προσανατόλισε την παραγωγή δικύκλων και τρικύκλων (με «καλάθι» στο πλάι) μοτοσικλετών στα μοντέλα ΒΜW R12 και BMW R75 για τη Βέρμαχτ.
Ως το 1945 κατασκευάστηκαν περίπου 30.000 κινητήρες πολεμικών αεροπλάνων, όγκος τεράστιος, έργο που έγινε πραγματικότητα με την καταναγκαστική εργασία χιλιάδων εργατών-σκλάβων, κυρίως φυλακισμένων από τα ναζιστικά στρατόπεδα. Στα τέλη του πολέμου το 50% των «εργαζομένων» της BMW ήταν ξένοι αιχμάλωτοι, μια «προσφορά» των ναζί στη βαυαρική βιομηχανία.
Εργάτες-σκλάβοι
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η BMW βρέθηκε στην εμπροσθοφυλακή του λεγόμενου «γερμανικού θαύματος» της τότε Δυτικής Γερμανίας. Ο Χέρμπερτ Κουάντ, ένας γερμανός επιχειρηματίας που τη δεκαετία του 1940 διηύθυνε κι αυτός εργοστάσια με εβραίους και άλλους εργάτες-σκλάβους και εφοδίαζε με μπαταρίες, χημικά και άλλα υλικά τον στρατό του Χίτλερ, αναδείχθηκε τη δεκαετία του 1950 ο απόλυτος «σωτήρας» της BMW, όταν αυτή έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Η κόρη του και δισεκατομμυριούχος κληρονόμος της αυτοκινητοβιομηχανίας, η 52χρονη Σουζάνε Κλάτεν-Κουάντ, είναι σήμερα η πιο πλούσια γυναίκα της Γερμανίας και 44η στον κόσμο, με προσωπική περιουσία γύρω στα 10 δισ. ευρώ. Το 2008 αποκαλύφθηκε ότι η Κλάτεν είχε πέσει θύμα του ζιγκολό-εραστή της, του Ελβετού Χελγκ Σγκάρμπι, ο οποίος τη διετία 2006-2007 της απέσπασε περίπου 7 εκατ. ευρώ, εκβιάζοντάς την ότι θα έβγαζε στη δημοσιότητα τις ερωτικές περιπτύξεις τους, τις οποίες βιντεοσκοπούσε κρυφά ο συνεργός του, ο ιταλός ξενοδόχος Ερνάνο Μπαρέτα.
Ο εβραϊκής καταγωγής Σγκάρμπι ισχυρίστηκε ότι ήθελε να «πάρει εκδίκηση» για το ότι ο πατέρας του εργάστηκε ως σκλάβος σε εργοστάσια της BMW. Το 2009 δικαστήριο του Μονάχου τον καταδίκασε σε φυλάκιση έξι ετών, ποινή την οποία εκτίει ακόμη. Δεν αποκάλυψε τι έκανε τα λεφτά που απέσπασε ως εκβιαστής.
