Όταν τα θέατρα ανεβάζουν Αυλαία – Ποιες παραστάσεις αξίζει να δεις!!

της Λαμπριάνας Κυριακού

Ο Οκτώβρης και ο Νοέμβρης  είναι οι δυο μήνες  που έχουν  ταυτιστεί με την έναρξη των θεατρικών παραστάσεων στην Αθήνα. Πολλές  παραστάσεις έχουν ανεβάσει ήδη αυλαία, άλλες για πρώτη χρονιά , άλλες για δεύτερη  και  άλλες για  τρίτη, αποδεικνύοντας ότι η επιτυχία τους,  δεν είναι τυχαία.

Οι τιμές των εισιτηρίων χρόνο με χρόνο, μειώνονται, (ένεκα της κρίσης)  με πολλές προσφορές σε έντυπες εφημερίδες και περιοδικά,  σε ραδιοφωνικές εκπομπές  ή  τώρα πια στο facebook, στην προσωπική σελίδα που έχει δημιουργηθεί για  το κάθε θεατρικό έργο, αναλαμβάνοντας με κλήρωση να χαρίσουν  προσκλήσεις στο κοινό.  Είναι μια καλή προσπάθεια, τώρα στην κρίση,  να συνεχίσει ο κόσμος  – κυρίως αυτός που αδυνατεί να πληρώσει τα 30 – 40 ευρώ – να πάει να δει, τουλάχιστον περισσότερες από 2 παραστάσεις.

Ας πάμε να κάνουμε μια βόλτα στα θεατρικά βράδια της Αθήνας. Αρχίζω από την Οδό Ιπποκράτους 6 και συγκεκριμένα, από  το Θέατρο ΔΙΑΝΑ και το  έργο «Ο Κατάδικος μου » σε κείμενα Ελένης Ράντου – Σάρας Γανωτή και Νίκου Σταυρακούδη. Ένα έργο με πολλή γέλιο, αλλά και συγκίνηση και ευαισθητοποίηση.  Θέμα;; μόνο ένα υποσημείωνα των τριών κειμενογράφων  σας γράφω «Γιατί γίναμε έτσι;; Γιατί νιώθουμε ξένοι, γιατί δεν μιλάμε γιατί δεν αντιδράμε; Γιατί δεν οργιζόμαστε;;  όλα καταλήγουνε  πάντα εκει. ΣΤΟ ΦΟΒΟ! Αυτός μας κρατάει, αυτός μας ελέγχει, μ αυτόν ελέγχουμε μέσω αυτού που αγαπάμε, ερωτευόμαστε, μ αυτόν ζούμε, μ αυτόν δεν ζούμε.»

Υγ: Μην σε φοβίζουν. Τρόμαξε τους , ΕΣΥ

Θα προχωρήσουμε προς Κηφισίας και στο Θέατρο Άνεσις με τη παράσταση «Κάθε Πέμπτη Κύριε  Γκρην» του συγγραφέα  Τζεφ Μπάρον.

Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ερμηνεύει  ξανά ένα ρόλο- σταθμό στην πλούσια καριέρα του, τον ιδιόρρυθμο κύριο Γκρην.  Ένας ρόλος ο οποίος του χάρισε και τον τίτλο του καλύτερου ηθοποιού της χρονιάς, από τα βραβεία του Αθηνοράματος που πραγματοποιήθηκαν χθες. Ενώ στο ρόλο του Ρος Γκάρντινερ θα υποδυθεί ο Τάσος Ιορδανίδης.  Ένα έργο με πολύ καλές κριτικές. Υπόθεση; Πρόκειται για μία τρυφερή ανθρώπινη κωμωδία, που έχει ως θέμα της τη μοναξιά και τις σχέσεις που μπορούν να αναπτυχθούν ανάμεσα σε δύο διαφορετικές γενιές ανθρώπων.

Ένας απομονωμένος γέρος δέχεται κάθε Πέμπτη την αναγκαστική επίσκεψη ενός νεαρού άνδρα, ο οποίος τον είχε χτυπήσει ελαφρά με το αυτοκίνητο.

Μέσα από τις τακτικές επισκέψεις αναδεικνύονται οι συγκρούσεις των δύο ανδρών κι έτσι παρακολουθούμε αυτή την αμφίδρομη σχέση, μια σχέση δύσκολη, που τους δένει κυρίως μέσα από τα προβλήματα που μοιράζονται.

Δεν θα απομακρυνθώ πολύ και θα κάνω δυο δρόμους πίσω, στην οδό Παπαδιαμαντοπούλου και στο ανακαινισμένο  θέατρο Ιλίσια – Βολανάκη με τη θεατρική παράσταση «Δυο γυναίκες Χορεύουν» του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ. Με πρωταγωνίστριες τη Χρυσούλα Διαβάτη και τη Θάλεια Ματίκα. Ένα έργο που μοιάζει κάπως με το έργο του Μπάρον «Κάθε Πέμπτη Κύριε Γκρην». Βλέπουμε μια  επίσης δύστροπη ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία ζει απομονωμένη από τον κόσμο σε ένα ρημαγμένο διαμέρισμα και μια  νεαρή κοπέλα, με ένα ένοχο μυστικό που την έχει στοιχειώσει και την έχει αποκόψει από την κοινωνική ζωή. Αναγκάζονται να συνυπάρξουν, όταν η κόρη της ηλικιωμένης προσλαμβάνει τη νεαρή, για να καθαρίζει και να τακτοποιεί το σπίτι της μητέρας της… Οι δύο τους αποφασίζουν να ”χορέψουν”, όχι στο ρυθμό που τους υπαγορεύει ο περίγυρος αλλά στο ρυθμό που επιλέγουν οι ίδιες. Το τέλος είναι ανατρεπτικό και μην αναμενόμενο.

Φρυνίχου 14, Θέατρο Τέχνης – Κάρολου Κουν. Η Ναταλία Τσαλίκη μαζί με τον Δημήτρη Κανέλλο, παίζουν τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Σάμουελ  Μπέκετ. Ένα έργο για ορισμένους και όχι για όλους. Μια γυναίκα θαμμένη μέχρι τη μέση, σε ένα μισοκαμένο δάσος, να φλυαρεί να παίζει με τα αντικείμενα της, να παίζει με τις λέξεις , γιατί μέσα από αυτές εξασφαλίζει την ύπαρξη της.  Η επιθυμία της να ζήσει ακόμη μια ευτυχισμένη μέρα την κάνει να χάνει την ουσία…Στη δεύτερη πράξη βλέπουμε τη Γουίννυ χωμένη  στη γη από το λαιμό και κάτω.  Της τελείωσαν και οι λέξεις. Αποδυναμωμένη  από τα πολλά αδιέξοδα, με μια μικρή προσπάθεια να επιβιώσει.

Και όπως λέει και ο Σοπενάουερ, « Είναι πραγματικά απίστευτο πόσο ασήμαντα και δίχως νόημα κυλάει η ζωή των περισσότερων ανθρώπων, αν την δούμε απ έξω και πόσο υπόκωφα και ασύνειδα βιώνεται από μέσα… μοιάζουν οι άνθρωποι με ρολόγια που τα κουρδίζεις και που δουλεύουν χωρίς να ξέρουν το γιατί»

Αυτή τη φορά θα πάρω τον ηλεκτρικό από το μοναστηράκι και θα κατέβω προς το Φάληρο. «Θέατρο Κάτω απ τη Γέφυρα» εκεί στην Πλατεία του Ηλεκτρικού σταθμού, πολύ εύκολη πρόσβαση.

Στην Κεντρική σκηνή του θεάτρου παίζεται για Δεύτερη χρονιά το έργο του Gurney «Ερωτικά Γράμματα» σε μετάφραση Μαρλένας Γεωργιάδου , με πρωταγωνιστές το Νίκο Δαφνή και την Γκάρμεν Ρουγγέρη.  Μια αγάπη που αρχίζει μέσα από τα γράμματα και κρατάει μισό αιώνα.  Δυο διαφορετικοί άνθρωποι οι οποίοι βιώνουν τους πραγματικούς κόσμους των επιλογών τους, αλλά ζουν και  ένα άλλο κόσμο γραμμένος μέσα σε  γράμματα – ένα παιχνίδι αλληλογραφίας  –  που γεννά την αιώνια αγάπη του Άντυ και της Μελίσσα.  Όλα παγώνουν όμως, όταν η Μελίσσα φεύγει!! Η παράσταση παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις  7:00 το βράδυ.

Στις 9:15 το Βράδυ,  μετά τα «Ερωτικά γράμματα» στη μικρή σκηνή του θεάτρου «Κάτω από τη Γέφυρα» παίζεται για 5η πετυχημένη χρονιά το “Ανοιχτό Ζευγάρι… Εντελώς ορθάνοιχτο» του Ντάριο Φο, σε σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή και με πρωταγωνιστές τον Κώστα Κλάδη, την Κωνσταντίνα Σαρανταπούλου και τη Μαρία Χριστοδούλου. Κεντρικό θέμα του κειμένου είναι το «κίνημα των ανοιχτών σχέσεων» που απασχόλησε τη δεκαετία του ’70, την αριστερή διανόηση της Ιταλίας. Ο Βιτόριο είναι παντρεμένος με την Αντωνία, ο οποίος ως πολιτικοποιημένος αριστερός, παροτρύνει –όπως κάνει και ο ίδιος άλλωστε- τη σύζυγό του να έχει και άλλους συντρόφους εκτός από τον ίδιο. Τα προβλήματα ξεκινούν όμως, απ’ τη στιγμή που η Αντωνία ερωτεύεται.

Μια από τις παιδικές παραστάσεις που μου έκαναν εντύπωση είναι «Η Πηνελόπη Δέλτα συναντάει τον Μάγκα» στον Θέατρον του Ελληνικού κόσμου.

Το έργο της Μιμής Ντενίση στηρίζεται στο αριστούργημα της Δέλτα «Ο Μάγκας». Η Δέλτα είναι το κεντρικό πρόσωπο, η αφηγήτρια, μα και αυτή που κατευθύνει το έργο σαν αόρατη δύναμη. Σταματάει, συνεχίζει και αλλάζει την πλοκή. Κεντρικά πρόσωπα μια οικογένεια Ελλήνων της Αλεξάνδρειας – σαν την δική της . Μέσα από την καθημερινότητά τους, περνάει όλες τις μεγάλες ιδέες για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, την ισότητα για να καταλήξει στο κεντρικό θέμα του έργου που είναι ο Μακεδονικός Αγώνας. Το ιδιοφυές εύρημα της Δέλτα είναι πως όλα αυτά περνούν και μέσα από τα μάτια του Μάγκα – του σκύλου της  οικογένειας. Αυτός είναι ο σύντροφος της Πηνελόπης και γι’ αυτό όλα λέγονται με χιούμορ, εξυπνάδα και χωρίς σοβαροφάνεια. Γέλιο και συναίσθημα πάνε χέρι – χέρι μα πάνω απ’ όλα λάμπει η αγάπη της Δέλτα για την Ελλάδα. Το έργο απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και θυμίζει τις αξίες που πάντα χαρακτήριζαν την Ελλάδα και είναι εποχή να τις ξαναθυμηθούμε. Την Πηνελόπη Δέλτα κάνει η Μιμή Ντενίσση και τον Μάγκα ο Δημήτρης Μακαλιάς. Δυο σημαντικοί ρόλοι στο έργο είναι αυτοί της Γιαγιάς την οποία υποδύεται η Όλγα Πολίτου και του Βασίλη τον οποίο υποδύεται ο Κρατερός Κατσούλης.

Ωστόσο είναι πολλές οι θεατρικές παραστάσεις που αξίζεις να δεις.

Όπως  «Η Γειτονιά των Αγγέλων»  του Καμπανέλλη στη σκηνή Κοτοπούλη Ρεξ – Ο «Εμπορος της Βενετίας» στο Ακροπόλ – την «Ιλιάδα» από το ανανεωμένο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά –  το έργο «Η Ανάκριση» στο θέατρο Τζένη Καρέζη –  «Ως την άκρη του Ονείρου» της Κέλλυς Σταμουλλάκη – «το Σπίτι του Φρανκεσταιν» στο Γκλόρια –  το «Άντε Ψυχούλα μου σκότωσε με»  στο Θέατρο Έκφραση, σε σκηνοθεσία Ελένης Γερασιμίδου, το «Μυστικό της Κυρίας Έλεν» στο Μικρό Παλλάς.  Το «La Moscheta» από τους απόφοιτους του Θεάτρου Τέχνης, όπως επίσης τη Μουσικοθεατρική παράσταση του Σταμάτη Κραουνάκη «Όταν έχω εσένα».  «Γιοι και Κόρες»  του Γιάννη Καλαβριανού από το Θέατρο του Νέου Κόσμου , στο Θέατρο Μουσούρη “Φον Δημητράκη” με τον Πέτρο Φιλιππίδη   και κλείνω με την παράσταση  «Θα σε  πάρω να φύγουμε»  στο Badminton .

Εν κατακλείδι, η Αθήνα είναι πλούσια σε πολλές  καλές  παραστάσεις  που ανεβαίνουν σε μικρά θέατρα.