«Αν θεωρήσει κανείς τη μουσική επάγγελμα, τότε χάνει το νόημα. Η μουσική δεν είναι επάγγελμα. Είναι ασχολία, είναι τρόπος ζωής. Απλά αν αφιερώσεις τη ζωή σου σ’ αυτήν κάνοντας ουσιαστικά “λειτούργημα” , τότε προκύπτει κάποια στιγμή και το επαγγελματικό κομμάτι και έχει να κάνει καθαρά με την επιβίωση» έτσι άρχισε η κουβέντα μας με τον Αντώνη Βάμβουκα, ένα πολλά υποσχόμενο συνθέτης, στιχουργό, ερμηνευτής, κιθαρίστας αλλά και ενορχηστρωτή που εδρεύει στο Ρέθυμνο.
Είναι καμωμένος από τη μουσική. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το cd «Μια σιωπή» . Ας δούμε όμως τι είπε στο avecnews.gr ο Αντώνης Βάμβουκας.
Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις; Πόσο εύκολο είναι για ένα μουσικό στις μέρες μας να τα βγάλει πέρα και να επιβιώσει αποκλειστικά από αυτό;
Δε σκέφτηκα ποτέ να παρατήσω τη μουσική. Αν έκανα κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να παρατούσα την ίδια μου τη ζωή. Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική. Δε θέλω καν να το σκεφτώ. Για κάποιον που ασχολείται με τη μουσική αποκλειστικά, η επιβίωση είναι παρα πολύ δύσκολη λόγω των αρνητικών οικονομικών συγκυριών ειδικά στην Ελλάδα.
Μέσα από τη δικές σου εμπειρίες, ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση, η καλύτερη ανταμοιβή για έναν καλλιτέχνη;
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν καλλιτέχνη είναι πολλά πράγματα μαζί. Θα μιλήσω για μένα προσωπικά.
Είναι η στιγμή που έχεις δημιουργήσει το τραγούδι σου και έχει πάρει την τελική του μορφή. Το παρομοιάζω σαν μια “γέννηση” ενός παιδιού. Είναι ιερή στιγμή και αποτελεί πολύ μεγάλη ηθική ικανοποίηση. Επιπρόσθετα, η αναγνώριση της αξίας ενός καλλιτέχνη φαίνεται απο το χειροκρότημα στις ζωντανές εμφανίσεις. Γενικότερα, η αναγνωρισιμότητα – δε θα’ λεγα ” η δημοσιότητα” απαράιτητα, παίζει σπουδαίο ρόλο στην ψυχολογία μας. Η επικοινωνία με το κοινό και η ζύμωση – ένωση του μουσικού μ’ αυτό και αντίστροφα, είναι κάτι πολύ όμορφο και αποτελεί μεγάλη ικανοποίηση .
Πες μας λίγα λόγια για τις μέχρι στιγμής κυκλοφορίες σου.
Η πρώτη δισκογραφική δουλειά μας έγινε το 1995 με την εταιρεία “Ηχώ” και λέγεται “Το όνειρο”.
Ακολούθησαν πολλές ανεξάρτητες παραγωγές όπως το “Κλειδί”, 4 demos τουλάχιστον, οπτικοακουστικές παραστάσεις στην Κρήτη, καλλιτεχνικά events όπως το phototherapy, διακρίσεις σε 2 πανελλήνιους διαγωνισμούς τραγουδιού ( μουσική άμιλλα – 2011 και Panda Band Contest ) και φέτος κυκλοφόρησε η νέα μου δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Μια σιωπή” απο τη NEK HOME PRODUCTIONS.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ακούγοντας το δίσκο σου ότι είσαι ιδιαίτερα συναισθηματικός χαρακτήρας! Στις επιλογές πουκάνεις στη ζωή σου ακολουθείς περισσότερο τη λογική ή το συναίσθημα; και με ποιο τρόπο συνηθίζεις να εκφράζεις τα συναισθήματα αυτά στους ανθρώπους γύρω σου;
Προσπαθώ να ακολουθώ και τη λογική και το συναίσθημα μαζί. Βέβαια συχνά με παρασύρει το συναίσθημα σε σχέση με τη λογική. Ο λόγος είναι διότι η μουσική με κάνει πιο ευαίσθητο σαν άνθρωπο και υπερτερεί το συναίσθημα έναντι της ψυχρής λογικής. Ο τρόπος που εκφράζομαι φαίνεται απο τα τραγούδια μου, απο την ερμηνεία μου, απο τις διαπροσωπικες μου σχέσεις, να τονίσω οτι εκ φύσεως είμαι πολύ κοινωνικός και αυθόρμητος άνθρωπος.
Στην Κρήτη βρίσκεσαι μόνιμα?
Ζω αρκετά χρόνια στην Κρήτη. Αγαπώ τον τόπο μου και φυσικά όλη την Ελλάδα. Βρίσκομαι εδώ στις περισσότερες στιγμές της ζωής μου έως τώρα.
Πες μας λίγα λόγια για τις εμφανίσεις σου.
Κατ’ αρχήν να σας συστήσω τους αξιόλογους ανθρώπους και εξαιρετικούς συνεργάτες μου τους “Νυχτοβάτες”:
Γιάννης Κορίνθιος – μπάσο, τραγούδι, φωνητικά. Φάνης Λουρανδάκης – πλήκτρα, σαξόφωνο, φωνητικά .
Μάριος Πανυπέρης – ντράμς . Οι εμφανίσεις μας περιλαμβάνουν συναυλίες και Live σε μουσικές σκηνές και είμαστε ανοιχτή σε κάθε καλή πρόταση.
Μέχρι σήμερα είναι κάτι που θυμάσαι από το παρελθόν που σε έχει στιγματίσει?
Το γεγονός οτι σε πολύ μικρή ηλικία, στα δεκάξι μου χρόνια κυκλοφόρησα με τους Νυχτοβάτες τον πρώτο δίσκο και έπειτα απο την τεράστια αποδοχή του κόσμου στη δουλειά μας τότε, με έχει σημαδέψει σε όλη μου τη ζωή. Απο τότε κατάλαβα οτι είμαι ταγμένος για αυτό το σπουδαίο ρόλο!
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θα ήθελες να συνεργαστείς και δισκογραφικά και μουσικά?
Υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες στη χώρα μας και στο εξωτερικό που θαυμάζω. Θα ήταν πολύ σημαντικό για μένα, αν υπήρχε η δυνατότητα να συνεργαστώ μαζί τους. Μερικοί απο αυτούς είναι η Μόνικα Χριστοδούλου, η Μαριέτα Φαφούτη, οι Σπυριδούλα και πολλά συγκροτήματα και τραγουδιστές στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.
Πως νοιώθεις που σήμερα ακούγονται τα τραγούδια σου και νέο κοινό σε ακολουθεί?
Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά όταν ξέρω οτι ο κόσμος ακούει και τραγουδάει τα δημιουργήματα μου. Είναι το όνειρό μου. Ο στόχος μου. Αισθάνομαι πλήρης και ευτυχής όταν συμβαίνει αυτό. Ειδικά όταν αυτή τη στιγμή τη βιώνω στις εμφανίσεις μου.
Θα έκανες στροφή σε κάποιο άλλο μουσικό ύφος?
Όταν ιδρύθηκε αυτό το γκρούπ το ύφος μας ήταν περισσότερο έντεχνο. Μετά εξελίχθηκε σε πιο “ατμοσφαιρικό ροκ” με ψυχεδελικά και έντεχνα στοιχεία μαζί Νομίζω οτι αυτό το είδος μας ταιριάζει απόλυτα και έχουμε διαμορφώσει το δικό μας στύλ και ήχο. Αλλά δε θα αποκλείαμε κάποια μικρή αλλαγή στο ύφος μας αν πιστεύαμε οτι θα μας βοηθούσε.
Κάποιος αγαπημένος σου στίχος? που να σε εκφράζει?
“Και πάλι μ’ ένα ερωτηματικό, να πλάθω μια καρδιά απο πηλό
που αλλάζει σχήματα πολλές φορές
για να χωράει τις δικές σου εμμονές
που αλλάζει χρώματα κι όλο ρωτάει
τι είν΄εκείνο που μακριά μου σε κρατάει…”
Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι υγεία και ποιότητα ζωής!
